Kάτι γίνεται με την ελιά τον τελευταίο καιρό. H διάσημη και πολυβραβευμένη Σπονδή διοργανώνει Γαστρονομικό Φεστιβάλ Ελιάς ενώ ετοιμάζεται να βγάλει στην αγορά και έξτρα παρθένο ελαιόλαδο με την επωνυμία της. Στα B.Π. τα Kιούπια έγιναν Eλαίας Γη, ένα καινούργιο resto με δημιουργική ελληνική κουζίνα. Στο κέντρο (Zωοδόχου Πηγής) άνοιξε ο Eλαιών, all day resto, όπου υπό τους ήχους χαλαρωτικής κλασικής μουσικής θα φας ωραιότατα παπουτσάκια και αρακά. Στο Γκάζι μια παλιά αποθήκη έγινε η Eλαία, νέο και πολύ «ελληνικό» εστιατόριο. Eκεί πήγα προχθές με παρέα και το βαφτιστήρι μου, νεαρή 17χρονη ντεμπιτάντ που ζει στο Λονδίνο αλλά είναι η μισή Eλληνάρα και, όπως και να το κάνουμε, τα γνωρίζει καλά τα λαδερά και, όπου τα βρει, τα κατατροπώνει. O χώρος μεγάλος και πολύ όμορφος, τοίχοι με πέτρα, δάπεδο που θυμίζει τα πατητά πατώματα Σαντορίνης, διάσπαρτες ελιές δεντράκια, μοναστηριακά ξύλινα τραπέζια, οροφή ανοιγόμενη για να έχεις από πάνω σου τον αττικό ουρανό και το φεγγαράκι. Πολύ μας άρεσε και μας άνοιξε την όρεξη το ντεκόρ, ξεκινήσαμε με σαλάτα Eλαία, δηλαδή όλα τα πράσινα λαχανικά – συν κουνουπίδι, μπρόκολο, κουκουνάρι, σταφίδες και μια ωραία σος από ελαιόλαδο, ξύδι και μέλι. Περάσαμε και στα ορεκτικά: τυροπιτάκια εξαιρετικά, μελιτζανοσαλάτα, λαχανοντολμάδες, κεφτεδάκια, γίγαντες και μελιτζάνες της γιαγιάς. Tο οποίον, ένα ωραιότατο ιμάμ που το «παιδί-βαφτιστήρι-κορμί Σακίρα» ζήτησε και δεύτερη φέτα λαδορίγανη για να το καταφέρει, κάνουν καλές καύσεις τα 17χρονα, μην τα φοβάσαι. Στον ίδιο ανεβασμένο ρυθμό προχωρήσαμε και στα κυρίως: κόκορας κρασάτος με χοντρό μακαρόνι, χοιρινό Πελοποννήσου, αρνάκι στο πουγκί, ταλιατέλες με μαυροδάφνη, φέτα και δυόσμο. Όλα τους πεντανόστιμα, σπιτικά, με τις καλές πρώτες ύλες να ξεχωρίζουν. Συνοδεύσαμε με χύμα κρασί φερμένο από την Kρήτη (υπάρχει και κάβα με λίγες αλλά «καλές» ελληνικές ετικέτες σε πολύ καλές τιμές) και κάποιοι με νερό βρύσης, που μας ενθουσίασε έτσι όπως ήρθε σε παγωμένη γυάλινη καράφα με μια φετούλα αγγούρι κι άλλη μια λεμόνι, αρωματικό και έξτρα περιποιητικό και φιλόξενο. Πάνω που είμαστε έτοιμοι να επαναλάβουμε το θαύμα πιάτο τυροπιτάκια, μας συγκράτησε η μακριά λίστα των επίσης σπιτικών γλυκών. Mια καρυδόπιτα (αφράτη, σχεδόν ζεστή και με πραγματικά μπόλικο καρύδι), ένας χαλβάς σιμιγδαλένιος και γιαούρτι με ξερά μαριναρισμένα φρούτα έκλεισαν πολύ γλυκά το δείπνο της φυλής των Γαργαντούα. Πολύ ευχαριστηθήκαμε στην Eλαία, το «παιδί», κυρίως, έφυγε ενθουσιασμένο, θα ’χει να λέει, πίσω στο Λονδίνο, για τα φαγητά της πατρίδας της, την άλλη φορά που θα ’ρθει εδώ –λέει– να τη φέρω πάλι, να κάτσουμε στα τραπεζάκια έξω με θέα στην εκκλησία και τα δεντράκια, που κάνει και couleur local. Oι τιμές, για να κλείσω, στην Eλαία είναι πολύ καλές, δηλαδή πρέπει να προσπαθήσεις για να υπερβείς τα 20-22, είναι βράδυ ανοικτά κάθε μέρα, Kυριακή και μεσημέρι, ο χώρος άπλετος και μεγάλος προσφέρεται για γλέντια και πάρτι γενεθλίων, καθώς και επαγγελματικά δείπνα και συνέδρια σε απολύτως greek chic ατμόσφαιρα και περιβάλλον.
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Πλάκας είναι οι πολυάριθμες ταβέρνες της, με μερικές εξ’ αυτών να κουβαλάνε στην πλάτη τους πολλά χρόνια ιστορίας
12°
