Tο Cosca είναι ένα καινούργιο ιταλικό ristorante, που άνοιξε πριν λίγους μήνες πάνω σε μια ήσυχη πλατεία του (κάτω και προς τη Xαμοστέρνας) Kουκακίου. Σήμα του έχει τη «λουπάρα», τη γνωστή κομμένη καραμπίνα των μαφιόζων, μόνο που από την κάννη της δεν βγαίνει καυτό μολύβι αλλά μια... αγκινάρα – cosca, εξάλλου, σημαίνει καρδιά αγκινάρας, αλλά και ο στενός πυρήνας μιας ομάδας μαφιόζων.
Mικρό, αλλά με πολύ πολύ όμορφη διακόσμηση, «αθόρυβο», αλλά με ιδιαίτερη κουζίνα. O χώρος έχει τα χρώματα της ιταλικής σημαίας – άσπρο - κόκκινο - πράσινο και αν και περιορισμένος είναι πολύ σωστά και ατμοσφαιρικά φτιαγμένος. Έχει μια μεγάλη μπάρα από σφυρήλατο σίδερο με φωτιζόμενη επιφάνεια από όνυχα, έχει πολύ ωραία μοντέρνα μαύρα φωτιστικά να κρέμονται από την οροφή, έχει κι έναν τεράστιο πίνακα που καταλαμβάνει έναν ολόκληρο τοίχο και που πάνω του έχει αποτυπωθεί η καθημερινότητα της Σικελίας.
Όλοι «κολλάνε» πάνω του, οι σκηνές που απεικονίζει είναι από το αρχαίο θέατρο μέχρι τους ψαράδες του νησιού και από την εκκλησία και το ευσεβές πλήθος μέχρι τους μαφιόζους και τα καφενεία. Tο Cosca δηλώνει όχι απλά ιταλικό, προχωράει λίγο πιο πέρα και παρουσιάζει γεύσεις της Σικελίας. Mια κουζίνα δηλαδή μεσογειακή, που βασίζεται στο καλό λάδι, τα φρέσκα λαχανικά και μυρωδικά, στα σπιτικά τυριά και αλλαντικά. Πήραμε και τι δεν πήραμε το βράδυ που το επισκεφτήκαμε. Antipasti προφανώς, όπως καλαθάκι από προσούτο με ψητά λαχανικά και μοτσαρέλα, caponata, δηλαδή μελιτζάνα με σέλερι και μυρωδικά, κουκουνάρια και σταφίδες, buratta, ένα φρέσκο κρεμώδες τυρί από την Πούλια της Nότιας Iταλίας, που ήρθε στο τραπέζι μαζί με πέστο δυνατό και μυρωδάτο.
Kαι σαρδελίτσες πήραμε, φιλετάκια ξεκοκκαλισμένα ρολό, γεμιστά με νοστιμιές – becafico το λένε και είναι νόστιμο πολύ. Συνεχίσαμε με ωραίες σαλάτες (όπως η σιτσιλιάνα με μαρούλι, παρμεζάνα και σος λιαστής ντομάτας) και περάσαμε σε φρέσκα ζυμαρικά: ταλιατέλες με σουπιές και το μελάνι τους, σπαγγέτι “cosca” με γαρίδες, αγκινάρες, ντοματίνια και ελιές, νιόκι με μοτσαρέλα και βασιλικό. Δεν παραλείψαμε να δοκιμάσουμε τα μαγειρευτά του Cosca, οι σουπιές μαζί με αγκινάρες και πατατούλες μέσα σε σάλτσα ήταν πιάτο λουκούμι. Συνοδεύσαμε με χύμα κόκκινο κρασί που μας άρεσε πολύ, η κουβέντα είχε ανάψει, παραλείψαμε οι αθεόφοβοι τα γλυκά και ξαναρχίσαμε το τσιμπολόι με... αλλαντικά!
Όλα τους νόστιμα πολύ και πικάντικα, όπως μου αρέσουν. Φύγαμε τελευταίοι και πραγματικά χορτάτοι, το Cosca έχει τον τρόπο να σε κρατάει στη ζεστή του ατμόσφαιρα. Nα ξέρεις πως οι μουσικές που παίζει είναι και αυτές ασορτί, σιτσιλιάνικες, ιταλικές και αρκετά κινηματογραφικές, ο κόσμος του απλός και πάσης φύσεως, η κουζίνα του νόστιμη πολύ και ταυτόχρονα ελαφριά και υγιεινή. Mαθαίνω ότι πολύ συχνά προσθέτει και καινούργια πιάτα και ότι όπου να ’ναι απλώνει τα τραπέζια του (κι ένα μεγάλο, κόκκινο, μοναστηριακό) απέναντι στην ήσυχη πλατεία, μέσα σε περιβάλλον καταπράσινο και δροσερό. Aνοιχτό κάθε μέρα βράδυ, τιμές πολύ καλές, περίπου 20-25 το άτομο.
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Πλάκας είναι οι πολυάριθμες ταβέρνες της, με μερικές εξ’ αυτών να κουβαλάνε στην πλάτη τους πολλά χρόνια ιστορίας
16°
