Μικροζυθοποιία Sknipa: Επειδή είναι τρελοί αυτοί οι Βόρειοι!

Το φετινό καλοκαίρι πολύ τις εκτίμησα τις μπίρες της θεσσαλονικιώτικης μικροζυθοποιίας Sknipa. Τις μεγακαυσωνικές νύχτες που άφριζαν τα μπετά, έσκαγαν τα τζιτζίκια και η πόλη προσομοίαζε με Σαχάρα (παρένθεση: μόνο Θεσσαλονικείς θα διάλεγαν ένα τέτοιο ροκενρόλ όνομα για το label τους), κατανάλωνα ποικιλίες από Σκνίπες με πάθος και λαγνεία. Την παγωμένη δροσιά τους να έχουν, γιατί αυτό το σημείωμα, πλην άλλων, θέλω να εκληφθεί και ως συγχαρητήρια επιστολή στους δυο Γιώργηδες (Χαριτίδης, Γκουτζιούρης) και τον Άγγελο Κανιτσάκη. Τους γενναίους και μερακλήδες Θεσσαλονικιούς που, από το 2010 ως και σήμερα, τροφοδοτούν τα πέριξ με αυτό το φρέσκο, το χάρμα απαστερίωτο και μούρλια αφιλτράριστο ελιξήριό τους από βύνες και κριθάρια. Ειδικά όμως η μαύρη μπίρα που φτιάχνουν, η Imperial Stout με αργή ωρίμανση σε δρύινα βαρέλια που στην προηγούμενη ζωή τους φιλοξενούσαν τα ξινόμαυρα κρασιά του Αποστόλη Θυμιόπουλου, είναι πολλά κιλά λατρεία.

Την έψαξα λίγο περισσότερο μιλώντας με τα παιδιά του συνεταιριστικού καφενείου «Το Ωραίο Ντεπό», αφού εκεί στο ευαγές της οδού Βαφοπούλου με τα λουκάνικα και τα πλατάνια μυήθηκα στην κουλτούρα της, μαθαίνοντας τα τι και τα πώς του γλυκόπικρου χαρακτήρα της. Η Imperial με τα αρώματα βανίλιας, ώριμων κόκκινων φρούτων και μαύρης σοκολάτας, με περιεκτικότητα σε αλκοόλη 12,6%, είναι κρεμώδης, με μακριά επίγευση και έναν χαρακτήρα που, χωρίς καμιά προσθήκη ζάχαρης, είναι ιδανικός για τέτοιες ζεστές ακόμα νύχτες. Έχει και μια αδελφή, Imperial Stout επίσης, που ωριμάζει κοιμισμένη για δέκα μήνες μέσα σε δρύινα βαρέλια όπου μέσα τους παλιά ωρίμαζε το τυρναβίτικο τσίπουρο Καρδάση.

Οπότε διπλά ας είναι τα συγχαρητήρια στους δυο Γιώργηδες και τον Άγγελο για το κατόρθωμα. Οι Stout (παγωμένες) συνταγές τους είναι εξαιρετικές αλλά και πολύ σπάνιες, συλλεκτικές θα τις αποκαλέσω, αφού τα δυο «παλαιωμένα» μοντέλα τους εμφιαλώνονται μόνο σε 1.500 με 2.000 μπουκάλια ετησίως. Ο χρυσός κανόνας των παλαιωμένων κριθαριών είναι παρόμοιος με του κρασιού: όσο περισσότερο αφήνεις την μπίρα να κοιμάται στο μπουκάλι της, τόσο περισσότερη ηδονή θα εισπράξεις όταν την ανοίξεις.

Πολύ αγαπησιάρα για τα γούστα μου είναι και η Salonikia των παιδιών, μια φίνα Pilsner, που από ό,τι έμαθα η παραλλαγή της, Salonikia Double New England IPA με 9% αλκοόλ, κυκλοφορεί μόνο την εποχή του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Μια ακόμα lager limited edition με την υπογραφή τους δοκίμασα τον Μάιο στο 9ο Thessaloniki Comic Con, οπότε δίπλα στο «Sknipa ροκενρόλ», κολλήστε και ένα «Sknipa, οι θεσσαλονικιώτικες μπίρες που σαπορτάρουν τον πολιτισμό εφ’ όλης». Και αγαπούν τη Βόρεια Ελλάδα, αφού οι βύνες τους είναι από το βυνοποείο Μακεδονίας Θράκης και το νερό που ζυμώνουν κατάγεται από την πηγή της Σουρωτής (νερό μπερεκέτι, ειδικά για παρασκευή ποικιλίας Ale). Το στρατηγείο τους βρίσκεται στο 17ο χιλιόμετρο Θεσσαλονίκης- Πολυγύρου, ζήτω τους και καλή απόλαυση όσοι θα τις αναζητήσετε εξαιτίας αυτού του Mixtape που εξύμνησε τον χαρακτήρα και τη γεύση τους.