Την παραλία της Λομπάρδας (που φέτος έμαθα ότι τη λένε έτσι) τη βλέπω από ψηλά κάθε φορά που πάω αυτοκινητάδα, βόλτα νυχτερινή, μέχρι το Σούνιο. Εκεί, πιο πέρα από τη Βάρκιζα, περνάς τη «σπηλιά του Καραμανλή», περνάς τα πασίγνωστα λιμανάκια και λίγο πριν την Αγία Μαρίνα πέφτει το μάτι μέσα στα σκοτάδια στη φωτισμένη ακρογιαλιά. Παλιά υπήρχε ένα bar –Bikini νομίζω το λέγανε–, φέτος την παραλία έχει αναλάβει ο όμιλος Σταθοκωστόπουλου και της έχει αλλάξει τα φώτα – με την καλή έννοια. Το οποίον, έχει εγκαταστήσει εκεί μια σούπερ υπερπαραγωγή που τα διαθέτει όλα: Αμμουδερή παραλία με ξαπλώστρες, φοίνικες πολλούς που σε κάνουν να ξεχνάς ότι είσαι στην Αθήνα, δύο γήπεδα Beach Volley με πολλές αθλοπαιδιές και άλλες δραστηριότητες (γιόγκα, μασάζ κτλ.), πίσω απ’ αυτά το club και το restaurant. Κανονικές διακοπές της μιας μέρας δηλαδή για όποιον φτάσει μέχρι εδώ. Το café λειτουργεί από το πρωί με σνακς, γλυκά, smoothies, ελαφριά πιάτα και finger foods – που τα σερβίρει και σ’ αυτούς που κάθονται στην παχιά σκιά των δέντρων αλλά και σ’ αυτούς που είναι αραγμένοι στις ξαπλώστρες. Το ηλιοβασίλεμα είναι φαντασμαγορικό και όλοι μαζεύονται γύρω από τα εντυπωσιακά, πολυγωνικά μπαρ του Mojito Bay για κοκτέιλ, ποτά και σφηνάκια συνοδεία tapas, sushi ή tacos. Οι μουσικές δυναμώνουν, ο κόσμος χορεύει με τα μαγιό – όπως διακοπές. Λίγο αργότερα, γύρω στις 9, ανοίγει και το Havana style εστιατόριο με πιάτα που μυρίζουν Κούβα! Φύλλα Cohiba, κιτρινόπτερος τόνος, μοβ πατάτες, μάνγκο, τορτίγιας και άλλα. Προχτές, καθισμένοι σ’ ένα τραπέζι θέα θάλασσα, με δροσερό αεράκι, ατμοσφαιρικό φωτισμό από τεράστια αμπαζούρ γύρω γύρω, και με εξαιρετική περιποίηση από το σέρβις, δοκιμάσαμε σαλάτα Αβάνα με κοτόπουλο, καλαμπόκι, πολύχρωμες πιπεριές – όλα μέσα σε φωλιά από τραγανούτσικη τορτίγια, προσθέσαμε και αβοκάντο γεμιστό με γαρίδες, είχα χρόνια να το φάω, μ’ άρεσε πολύ. Συνεχίσαμε με πλούσια (σεφ ο Δημήτρης Ρήγας) κυρίως πιάτα, δηλαδή τρυφερότατο rib eye που ήρθε με σος bbq και σος μπεαρνέζ, καθώς και με ψητή πατάτα με σος γιαουρτιού, φιλέτο σφυρίδας με λαδολέμονο και βραστά λαχανικά, κοτόπουλο Mojito μαγειρεμένο σε wok με egg noodles και κάσιους. Για να τα κάψουμε (αποφύγαμε τα γλυκά γιατί μας καθήσανε στο λαιμό κάτι κορμάρες που βλέπαμε να παίζουν βόλεϊ), περάσαμε στα μπαρ, κόσμος πολύς –κάποιοι γιορτάζανε γενέθλια και είχαν πολλά κέφια–, δυνατά beats και άπειρα mojito. Φύγαμε αργά και ήμασταν από τους πρώτους, όλοι οι υπόλοιποι το κράτησαν το πάρτι σχεδόν μέχρι πρωίας. Μαθαίνω ότι κάθε Τετάρτη παίζει Fuego Cuba Latin Party με live μπάντα και χορευτές, κάθε Σάββατο η ομάδα Agua do Sol με τον Angel Stoxx και guest djs χορεύουν από το μεσημέρι ως τη δύση του ηλίου.
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Πλάκας είναι οι πολυάριθμες ταβέρνες της, με μερικές εξ’ αυτών να κουβαλάνε στην πλάτη τους πολλά χρόνια ιστορίας
11°
