Η Ρεσπέντζα άνοιξε γύρω στα μέσα του Ιούλη. Με εντελώς θαλασσινό όνομα (σημαίνει κουζινάκι πλοίου) και ακόμη πιο θαλασσινό κατάλογο. Πήγα τις προάλλες, βράδυ φθινοπωρινό Κυριακής, μέχρι και το Γκάζι ήταν σχετικά ήσυχο. Εντύπωση πρώτη και καλή το κτίριο που στεγάζεται, ένα κτίσμα τρίπατο, παλιό μεν που έχει εντελώς ανακαινιστεί δε και ζητάει δεύτερη ζωή, μοντέρνα αυτή τη φορά. Στο ισόγειο η πρώτη σάλα με κομψά έπιπλα και γήινους τόνους, στο μεσαίο η ανοιχτή κουζίνα, ο σεφ, οι βοηθοί του κι ένα μακρύ τραπέζι γι’ αυτούς που θέλουν πιο πριβέ καταστάσεις, στο τρίτο πάτωμα η ταράτσα φτιαγμένη με βιομηχανικής αισθητικής στοιχεία. Σ’ αυτή την ταράτσα που αξίζει πολλά καθίσαμε. Γλυκό και δροσερό αεράκι και μπροστά μας ο Λυκαβηττός, το Αστεροσκοπείο και οι κόκκινα φωτισμένες εγκαταστάσεις του Γκαζιού. Μαθαίνω ότι αυτή η προνομιακή ταράτσα θα λειτουργεί και το χειμώνα – πολύ θα μου άρεσε να ξαναέρθω εδώ με τη βροχή να πέφτει κι εγώ μέσα στα ζεστά να την απολαμβάνω.
Την κουζίνα του Ρεσπένζτα την «κινεί» ένα νέο παιδί, ο Βασίλης Σικαλιάς, και τα καταφέρνει περίφημα. Ξεκινήσαμε με ζεστά ψωμάκια κι ένα ντιπ – καθημερινά φτιάχνει κάτι διαφορετικό για να καλωσορίζει τους πελάτες, ήμασταν τυχεροί και μόλις είχαν παραλάβει φρέσκους αχινούς, τους απολαύσαμε με λάδι και λεμόνι σε πλούσια μερίδα. Παρότι η Ρεσπέντζα διαθέτει μεγάλα ψάρια για τη σχάρα, καθώς και γαρίδες, καραβίδες, θράψαλα, αστακό και μια μεγάλη γκάμα ψαρομεζέδων (όστρακα, σαρδέλες γούνα, γόνο καλαμαριού, χταπόδια), εμείς κινηθήκαμε στα πιο «δημιουργικά» πιάτα του σεφ. Πήραμε μια πράσινη σαλάτα με καραβίδες και μπαλάκια παρμεζάνας κομψή και νόστιμη, συνεχίσαμε με ξιφία μαριναρισμένο με λευκό ξίδι και συνοδεία πουρέ μελιτζάνας – πιάτο εξαιρετικό. Λίγο μετά πήραν φωτιά τα κουτάλια με μια σούπερ ψαρόσουπα πηχτή, με υπέροχα αρώματα, ξινούτσικη και με μια δόση από λάδι τρούφας από πάνω, συνδυασμός επικίνδυνος που όμως εδώ απέδωσε τα μέγιστα. Με το χέρι στην καρδιά, από τις πιο νόστιμες ψαρόσουπες που έχω φάει. Για κυρίως πιάτο μοιραστήκαμε δύο άτομα ένα φιλέτο από καλκάνι μαγειρεμένο όπως γλώσσα μενιέρ, με βούτυρο και λεμόνι, ήρθε με ωραία παρουσίαση κι ήταν πεντανόστιμο. Στα γλυκά αμαρτήσαμε και τα πήραμε όλα! Λουκουμάδες με σάλτσα μελιού και παγωτό κανέλα, σουφλέ σοκολάτας με παγωτό και τάρτα λευκής σοκολάτας με σπιτική μαρμελάδα, που ήταν και το καλύτερο. Μ’ αρέσει η Ρεσπέντζα, τα βρήκα όλα νόστιμα και καλομαγειρεμένα, μαθαίνω ότι παίρνουν ψάρια από Αμοργό, Κάλυμνο, Πάρο και Αίγινα, οι αχινοί τους ήταν φρεσκότατοι και πολύ τους ευχαριστηθήκαμε, η μουσική απαλή και ίσα που να ακούγεται, το σέρβις ενημερωμένο και ευγενέστατο, οι τιμές δεν σου παίρνουν το κεφάλι (περίπου € 35-40 χωρίς κρασί). Μαθαίνω τέλος ότι υπάρχουν 4-5 επιλογές για κρεατοφάγους, η λίστα κρασιών περιλαμβάνει 30 περίπου καλές ελληνικές ετικέτες, σύντομα θα προστεθούν κι άλλες από το διεθνή αμπελώνα, από το τέλος του μήνα η Ρεσπέντζα θα σερβίρει Π/Σ/Κ και μεσημέρι, υπάρχει παρκαδόρος για να μην παιδεύεσαι.
23°
