Ριζότο, κριθαρότο, σούπες, αλείμματα, σάλτσες και φρέσκα μανιτάρια κάθε είδους είναι η πολύ νόστιμη παραγωγή της «Δίρφυς»
Το «Κριθαρότο με μανιτάρια Δίρφυς» αγοράστηκε κατά τύχη, μαζί με μια μανιταρόσουπα, και μαγειρεύτηκαν επίσης κατά τύχη (=ημέρα που δεν είχα προγραμματίσει τίποτε για μαγείρεμα… παρόλο που προκύπτουν συχνά τέτοιες ημέρες ή ίσως οι πολλές ημέρες είναι τέτοιες, εκείνη ειδικά την ημέρα πεινούσαν όλοι). Το «Κριθαρότο» λοιπόν γίνεται εύκολα, είναι ζουμερό, πολύ νόστιμο, και τίγκα στα μανιτάρια. Κι ενώ ένα απλό κριθαρότο το οποίο ούτε ξέρω πώς φτιάχνεται, ενώ το απλό λέω, χωρίς μανιτάρια, σίγουρα θέλει κάτι ακόμα για συνοδευτικό ή μάλλον είναι συνοδευτικό (κρεατικού, κοτόπουλου κλπ), το «Κριθαρότο με μανιτάρια Δίρφυς» δεν θέλει τίποτε άλλο: είναι χορταστικό από μόνο του, επειδή το μανιτάρι, όπως μου είχε πει κάποτε μια Πολωνέζα, «είναι το κρέας του φτωχού».
Καλά, όχι του πολύ φτωχού, ή και του καθόλου φτωχού, αν σκεφτεί κανείς ότι στα μανιτάρια περιλαμβάνεται η μαύρη τρούφα, η άσπρη τρούφα και άλλες πανάκριβες μουλτικολόρ τρούφες με δυνατό άρωμα που χρησιμοποιούνται στην Υψηλή Μαγειρική. Η αλήθεια είναι ότι δίνουν άλλη αίσθηση και στο πιο ταπεινό ζυμαρικό, απλώς δεν επεκτείνομαι επειδή (1) δεν έχω ιδέα από τρούφα παρόλο που ξέρω από κολιό, άσχετο, απλώς το καταθέτω, και (2) επειδή οι μαγειρικές μου έχουν υψηλά ποσοστά αποτυχίας, δύσκολα επενδύω σε κάτι τόσο σπέσιαλ.
Ριζότο με μαύρη τρούφα
Η «Δίρφυς» έχει ΚΑΙ τα σπέσιαλ για μεγάλους σεφ επιπέδου cookingshow, αλλά ΚΑΙ τα απλά, κανονικά πράγματα για κουλούς μαμαδο-σεφ σαν εμένα: φτιάχνουν Σουβλάκια μανιταριών, Μανιταρογύρο, Φιλέτα Πλευρώτους, Ριζότο με μανιτάρια, Τραχανά με μανιτάρια, Πληγούρι με μανιτάρια, Μανιταροπίλαφο… και βέβαια, Ταλιατέλλες με τρούφα, Ριζότο με μαύρη τρούφα, διάφορα πράγματα με τρούφα όπως και (υπέροχο…) Αφρό αλατιού με μαύρη τρούφα. Όλα τα αλείμματα και οι σάλτσες είναι με μανιτάρια, δεν σας γράφω τον κατάλογο, θα τα δείτε στο σάιτ αν σας αρέσουν τα μανιτάρια. (Αν δεν σας αρέσουν, σόρι, εκτός που χάνετε κι όλας).
Σουβλάκι μανιταριών
Η «Δίρφυς» πήρε το όνομά της από την οροσειρά της Κεντρο-Ανατολικής Εύβοιας, τα δάση της οποίας έχουνε ένα σωρό μανιτάρια κάθε είδους. Η εταιρεία ιδρύθηκε το 1996 από «δύο εξειδικευμένους μυκητολόγους του Γεωπονικού Πανεπιστημίου», τον Λευτέρη Λαχουβάρη και τον Θανάση Μαστρογιάννη. Και οι δύο, αγαπούν πολύ τον τόπο τους – σίγουρα και τα μανιτάρια, με τα οποία ασχολούνται με πάθος. Οι ποικιλίες που καλλιεργούν είναι πολλές, τις αναφέρω παρόλο που δύσκολα ξεχωρίζω τη μία από την άλλη ή και από τη μία: Πλευρώτους, Κίτρινα Πλευρώτους, Λεντινούλα, Αρνάκι, Κοράλι, Ερύνγκι…. Στα προϊόντα στο ιντερνετικό μαγαζί τους έχουν «Τρεμέλλα αποξηραμένη» και «Μορχέλλες αποξηραμένες» που δεν έχω ιδέα τι είναι αλλά ακούγονται πονηρές, θα έχουν ενδιαφέρον, μαγειρευτικά.
Οι δύο μυκητολόγοι λοιπόν ασχολούνται με τα μανιτάρια τους, αλλά και με συνταγές, με τρόπους με τους οποίους οι συνταγές μπορούν να αποδώσουν τα μέγιστα ακόμα κι όταν ξεκινάνε από ένα βαζάκι ή μια αεροστεγή συσκευασία. Και πάλι σόρι, το μπουρδούκλωσα – θέλω να πω ότι δεν περιμένεις τρελή νοστιμιά από μια σούπα ή ένα κριθαρότο που αγοράζεις σε πλαστικό σακουλάκι… αλλά τη βρίσκεις τελικά, την τρελή νοστιμιά, και χαίρεσαι, και αυτό είναι μεγάλη επιτυχία στην κουζίνα. Στην οποία δεν διαπρέπω έτσι κι αλλιώς, οπότε όταν «το κλέβω», αισθάνομαι την ανάταση του «έφαγαν όλοι από τα χεράκια μου και δεν έμεινε ούτε μισό μανιταράκι»…
20°
