Μια παρέα κολλητών φίλων που ταξίδευε πολύ σ’ όλο τον κόσμο πρωτοάνοιξε τα γνωστά εστιατόρια Altamira (20 χρόνια στο Μαρούσι, 13 στο Κολωνάκι). Μαγεμένοι από τους μακρινούς πολιτισμούς, από τα χρώματα, τα αρώματα και τις εξωτικές γεύσεις, αποφάσισαν στα Alltamira τους (στα ισπανικά σημαίνει «κοίτα ψηλά» και είναι αρκετά συχνό τοπωνύμιο στις λατινικές χώρες) να προσφέρουν γεύσεις όχι από μία αλλά από τέσσερις εθνικές κουζίνες: του Μεξικού, της Ινδίας, των Αραβικών Χωρών, της Ν.Α. Ασίας.
Προχτές, μαζί με φίλη επίσης πολυταξιδεμένη πήγα στο Altamira στο Κολωνάκι. Ανέβηκα την υπέροχη ξύλινη σκάλα του παλιού νεοκλασικού (το δεύτερο σπίτι που χτίστηκε στο εξοχικό Κολωνάκι του 1870) και μπαίνοντας στη σάλα με τους πίνακες, τα ζωγραφιστά ταβάνια, τα χρώματα που θυμίζουν Μεξικό, ταξίδεψα κι εγώ νοερά σε μέρη πολύ πιο εξωτικά από το βροχερό προχτεσινό κέντρο της Αθήνας. Ο κατάλογος μακρύς, τον χαζεύεις για ώρα μόνο και μόνο για να παίξεις με τις εξωτικές ονομασίες των πιάτων. Δίπλα στο καθένα αναγράφεται και η χώρα καταγωγής του. Π.χ. Εnsalada de Corazon από το Μεξικό, Μουργ-χας-αβάντ (κοτόπουλο γεμιστό με φιστίκια) από την Ινδία, Γιαβανέχ (μαριναρισμένες σε εξωτικά μπαχάρια φτερούγες κοτόπουλου) από τις αραβικές χώρες.
Δοκιμάσαμε πολλά και ήταν εξαιρετικά, θα αναφερθώ στην κορεάτικη σαλάτα με κινέζικα λεπτούτσικα μακαρόνια, κιμά, μανιτάρια σιτάκε και αρωματική σάλτσα, στα τραγανιστά φαλάφελ που συνοδεύονται από χούμους και λάμπνεχ - σαλτσούλα με γιαούρτι, δυόσμο και αρωματικά, στις κεσαντίγιας από το Μεξικό, στο ιδιαίτερα αρωματικό ρύζι, στο ψαρονέφρι με τη σάλτσα από άνθη ιβίσκου, και κυρίως θα επαινέσω τις απίθανες χειροποίητες σάλτσες που ήρθαν στο τραπέζι. Πέντε μικρά κουπάκια με… ανηφορικό βαθμό κάψας, μαζί τους και με τσιπς γλυκοπατάτας ήπιαμε άλλες δύο μαργαρίτες (κι αυτές απόλυτα «σωστές»).
Κλείσαμε με torta mexicana, ένα καταπληκτικό γλυκό με στρώσεις από μαλακές τορτίγιες, μους σοκολάτας και πλούσια σαντιγί από πάνω. Μαθαίνω, μιλώντας με το συμπαθέστατο ιδιοκτήτη Νίκο Τσαμπουνάρη, πως τις Τρίτες υπάρχει πάντα μία έκπληξη, δηλαδή παιχνίδια μουσικοκινηματογραφικά από γνωστούς ηθοποιούς με τους θαμώνες να συμμετέχουν, Παρασκευή τραγουδάει γνωστές μελωδίες ο Νεοκλής, Σάββατα εμφανίζεται ο Περουβιανός Nilton Gonzales, πλήκτρα και φωνή (11/3 βραδιά sixties με οικοδεσπότη τον Πέτρο Λαγούτη). Στο Μαρούσι (που διαθέτει και ωραιότατο κήπο για το καλοκαίρι) τις Κυριακές το μεσημέρι προσφέρουν μεγάλο μπουφέ με €17 οι μεγάλοι, €12 τα παιδιά, ενώ και στα δύο Altamira υπάρχει μενού με δύο πιάτα και ποτό με €14,50.
Μου άρεσε πολύ το Altamira. Για τις λεπτές αρωματικές γεύσεις του, για το ευγενέστατο σέρβις, για τις τιμές που είναι κάτι παραπάνω από φιλικές, κυρίως για την ήρεμη ατμόσφαιρά του που είναι σαν να σε χαϊδεύει απαλά και, ναι, σαν να σε ταξιδεύει ταξίδια όμορφα κι εξωτικά.
Τσακάλωφ 36Α, Κολωνάκι, 210 3614695 και μεσημέρι, κλειστά Κυριακή / Περικλέους 28, Μαρούσι, 210 6128841, μόνο βράδυ, Κυρ. και μεσημέρι/περίπου €20-25 με ποτό.
Πολυεθνική κουζίνα πολύ νόστιμη και σε φιλικές τιμές. Μεξικό, Ινδία, Ασία και Αραβία σε αυθεντικές συνταγές. Στα οπωσδήποτε το μόλε ρόχο από το Μεξικό, η κόντρα μόσχου από την Ασία και στα γλυκά το ωραίο κιουνεφέ και την τόρτα μεξικάνα. Και πολύ καλά κοκτέιλ που αρχίζουν από €5, ενώ υπάρχει και η δυνατότητα μενού 2 πιάτων μαζί με ποτό στα €14,50. Εδώ, και πολύ ωραίος κήπος μέσα στο πράσινο για όταν ανοίγει ο καιρός.
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Πλάκας είναι οι πολυάριθμες ταβέρνες της, με μερικές εξ’ αυτών να κουβαλάνε στην πλάτη τους πολλά χρόνια ιστορίας
12°
