Τα τελευταία χρόνια, παρά τη γαστρονομική… φούντωση της Αθήνας, τα ιταλικά εστιατόρια δεν τα έβλεπα και πολύ στα πάνω τους. Εδώ και κάνα μήνα όμως το τοπίο έχει εντυπωσιακά αλλάξει χάρη στη Vespa Rossa. Το καινούργιο ιταλικό της πόλης άνοιξε εκεί που βρισκόταν η ψαροφαγική Fishαλίδα, με «άρχοντα» στην κουζίνα τον γνωστό σεφ Κώστα Τσίγκα. Μαθαίνω μιλώντας μαζί του πως εδώ αξιοποιεί συνταγές που μάζευε για 25 χρόνια από μικρά και μεγάλα εστιατόρια της Ιταλίας… μέχρι και από ορεινά χωριά, αλλά και συνταγές από σπίτια που βρέθηκε να τρώει καλεσμένος.
Τα πιάτα του αποπνέουν χωριάτικη, «βουνίσια» νοστιμιά, όλα τους γεύσεις λαϊκές και καθόλου επιτηδευμένες (vespa... και μάλιστα rossa, το λαϊκό σύμβολο της Ιταλίας). Ο κατάλογος έχει πολλά antipasti, που καμία σχέση δεν έχουν με ρόκα-παρμεζάνα και λοιπά «ευκολάκια». Υπάρχει, ας πούμε, αγκινάρα ψητή, με μοτσαρέλα, χοιρινό, κουκιά, ρεβίθια και ελιές, σαλάμι τυλιγμένο σε προβολόνε μαζί με ντομάτα, καυτερή πιπεριά και ρίγανη, σαλιγκάρια σε κρασί μαρσάλα με άγρια μανιτάρια, λάχανο και πολέντα, τηγανητή ζύμη γεμιστή με μορταδέλα, ρικότα και πέστο από φιστίκι, trippa alla Trasteverina (o μερακλίδικος και κοκκινιστός πατσάς των Ιταλών), πιάτα υπέροχων τυριών και ακόμα πιο υπέροχων αλλαντικών (αδυναμία μου μεγάλη). Οι φοκάτσιες έχουν κρεμμύδι, δεντρολίβανο και μια σταλιά φασκόμηλο, εγώ τρελάθηκα μ’ ένα στρουμπουλό ψωμάκι που ανοίγοντάς το έβγαινε ένα ολόκληρο σκόρδο που είχε ψηθεί εντός του. Υπάρχουν πίτσες rosso (με ντομάτα), όπως αυτή με μοτσαρέλα, σπιτικό λουκάνικο, ρίγανη και σκόρδο (€9) ή η άλλη με αντζούγιες, ραδίκια, κάπαρη, καυτερή πιπεριά και πεκορίνο (€8), υπάρχουν και πίτσες bianco (λευκές), σας παραθέτω δυο για να πάρετε μια ιδέα: αχιβάδες, σκόρδο, μαϊντανός και μπούκοβο σε μαύρη ζύμη (€9) και ψητό σκόρδο, ρικότα, πεκορίνο, μπεσαμέλα, μπέικον (€8).
Σουξέ τεράστιο σημειώνουν και τα ζυμαρικά, από το agnolotti, ραβιόλι γεμιστό με μοσχαρίσια γλυκάδια, μανιτάρια, σάλτσα από καμένο βούτυρο και κουκουνάρι (€12), μέχρι τις ταλιατέλες με ραγού από μοσχαρίσια ουρά (€9). Το τιμά το ραγού ο Τσίγκας και το βγάζει στις μακαρονάδες και με κουνέλι και με χοιρινό. Στα secondi παίζουν porchetta, χοιρινό με μυρωδικά και κρασί, χοιρινά μάγουλα με πολέντα και λαχανικά, σούπες με θαλασσινά, κρέατα αργοψημένα σε κρασί και άλλα. Η Vespa Rossa έχει πολύ καλές τιμές οι οποίες αποτυπώνονται και στα ιταλικά της κρασιά. Μια μέρα ήπιαμε ένα λευκό πολύ καλό Caruso με €13 το μπουκάλι, μια άλλη μέρα Vertigo, το πιο ακριβό της λίστας με €28. Υπάρχουν γκράπες, απεριτίφ, τα γλυκά είναι επίσης συγκλονιστικά, οι μουσικές είναι παλιές και νέες jazz, και, ναι, να πάτε οπωσδήποτε. Ανοιχτά βράδυ, Σ/Κ και μεσημέρι, κλειστά Δευτέρα, περίπου €20-25 το άτομο και με κρασί.
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Πλάκας είναι οι πολυάριθμες ταβέρνες της, με μερικές εξ’ αυτών να κουβαλάνε στην πλάτη τους πολλά χρόνια ιστορίας
