Κρητικό ταβερνείο: «Έρως Ήρως» (από το διήγημα του Παπαδιαμάντη), πίσω ακριβώς από το γήπεδο του Παναθηναϊκού.
Για το καινούργιο κρητικό ταβερνείο άκουσα πριν από λίγες ημέρες από φίλους γνώστες γενικά της νοστιμιάς, της κρητικής δε ακόμη περισσότερο – ευχαριστώ, Νανά… Τα σχόλια ήταν τόσο ζεστά, είχαν κι αυτό το ύφος το «μεταξύ» μας που παίρνουμε όταν το διαμάντι είναι αληθινό, οπότε, μια και δυο, χθες βρέθηκα καθισμένη στα τραπεζάκια του. Το «Έρως Ήρως» (από το διήγημα του Παπαδιαμάντη) είναι πίσω ακριβώς από το γήπεδο του Παναθηναϊκού και ο χώρος του είναι απλός, στολίζεται με παλιές φωτογραφίες από Κρήτη, σβούρες παιδικές, στην πόρτα της κουζίνας είναι γραμμένο: «Η μαγειρική είναι παράδοσις και ταπείνωσις», παρμένο από το βιβλίο του Δοσίθεου Αρχιμανδρίτη, «Οψοποιών μαγγανείαι, ήγουν καλογηρική μαγειρική».
Έξω, τα τραπεζάκια βλέπουν τα πολύχρωμα λουλουδάκια που μέσα σε γλάστρες έχει φυτέψει η Αντωνία και τα συνθήματα των βάζελων στους απέναντι τοίχους. Η Αντωνία και ο νεαρός Ορφέας, ο γιος της (μαθητής Λυκείου ακόμη, αλλά αξιότατος βοηθός όταν χρειάζεται), είναι από εκείνα τα χαρισματικά άτομα που σε κερδίζουν με την πρώτη ματιά. Η ίδια είναι μια νέα δυναμική γυναίκα, έχει υπάρξει στην περιπετειώδη πορεία της ηθοποιός του ΚΘΒΕ, συγγραφέας (το «Άσ’ το κι ας αποθάνει», εκδόσεις Ιβίσκος, βγήκε το 2011), έχει σπουδάσει διατροφολόγος στο Χαροκόπειο, δουλειά που ασκεί μέχρι και σήμερα, τώρα όμως είναι και… εστιάτωρ! Η καταγωγή της είναι από τα Χανιά, από το ορεινό χωριό Λαμπιριάνικα λίγο πριν την Κάνδανο. Και η κουζίνα της είναι αυθεντική, με γνήσια κρητικά προϊόντα, καλομαγειρεμένα πιάτα γεμάτη στοιχεία παράδοσης, βαθιά κρητική, «βουνίσια κρητική και όχι παραθαλάσσια» λέει η ίδια.
Καθίσαμε μεσημέρι με ζέστη πολλή, που όμως δεν μας εμπόδισε να παραγγείλουμε γαμοπίλαφο… και ερωτικό και ηρωικό, απάκι σχάρας με πατάτες τηγανητές και φρέσκια στάκα, βλίτα χανιώτικα -δηλαδή βραστά μεν, αλλά με ντομάτα, ξύδι, σκόρδο-, τζατζίκι με χοντροκομμένα αμύγδαλα και ωμό σταμναγκάθι. Και τι δεν φτιάχνει η Αντωνία ανάλογα τα κέφια της και τις εποχές. Χοχλιούς με ξινόχοντρο, χόρτα τσιγαριαστά, κολοκυθοντουλμάδες με χόντρο, μπακαλιάρο με μάραθο και φρέσκο σκορδάκι, ροφό με μπάμιες, κάστανα στιφάδο για πιο κρύες νύχτες.
Για το τέλος έχει χανιώτικη μπουγάτσα - καλύτερη κι από την ονομαστότερη των Χανίων, όπως γράφει στον κατάλογο, πορτοκαλόπιτα και σφακιανόπιτα. Από κρασιά υπάρχει φυσικά μαρουβάς 15άρης (15 χρόνων και πολύ δυνατός) και 13άρης πιο ήπιος, καλά χύμα μοσχοφίλερο, ασύρτικο και αγιωργίτικο, και από εμφιαλωμένα αυτά του Δουλουφάκη. Προφανώς και καλές ρακές, που μαθαίνω ότι έρχονται από τα χωριά των Χανιών. Το «Έρως Ήρως» άνοιξε φέτος τον Φλεβάρη, φυσικά ανήμερα του Αγ. Βαλεντίνου, και είναι από εκείνα τα ταπεινά μαγαζιά που σε κάνουν πελάτη τους με την πρώτη επίσκεψη. Συστήνεται ανεπιφύλακτα, οι τιμές περίπου €20 το άτομο και με τα ποτά.
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Πλάκας είναι οι πολυάριθμες ταβέρνες της, με μερικές εξ’ αυτών να κουβαλάνε στην πλάτη τους πολλά χρόνια ιστορίας
