Εκεί κάτω στις Τζιτζιφιές έχει το πόστο του ο Θαλασσινός, αγαπημένη επιλογή κοντά 30 χρόνια για τους Αθηναίους που λατρεύουν τις ψαροκαταστάσεις. Μ’ αρέσει πολύ αυτό το στέκι…Είναι η γοητεία της παλιάς ήσυχης γειτονιάς; Η πέργκολα και η μουριά που φτιάχνουν δροσιές τις ζεστές καλοκαιρινές νύχτες; Δεν ξέρω αν του πάει να το κατατάξω στα «καλά» ψαροεστιατόρια ή στις απλές και ταπεινές ψαροταβέρνες, ξέρω όμως πως όποτε πάω περνάω καλά και τρώω ακόμη καλύτερα.
Τον τελευταίο καιρό αθόρυβα και μεθοδικά «μαγειρεύει» την εικόνα του μέλλοντός του και καινούργιος του σεφ είναι πια ο Ηλίας Μπαλάσκας. Νέος, κι αυτός όμως με μακρόχρονη πορεία στα γαστρονομικά πράγματα. Έχει θητεύσει δίπλα στον Χριστόφορο Πέσκια στο περίφημο 48, έχει πάρει ήδη τα βραβεία του, δικό του ήταν και το Oil Resto που κατέβασε τα πλήθη στο εξωτικό, μακρινό και εκτός πιάτσας Ίλιον, όχι εγώ δεν είχα καταφέρει τότε να τον γνωρίσω…
Τον συναντώ όμως πριν λίγο καιρό σε δημιουργικό πυρετό με την…καπετάνισσα του Θαλασσινού, την Ντίνα Λουκή, κι οι δυο τους ψάχνουν νέα μονοπάτια, πινελιές που δεν θα αλλάξουν τη φυσιογνωμία του Θαλασσινού, αλλά θα φρεσκάρουν τα στάνταρ εδώ και χρόνια νόστιμα πιάτα. Μιλάω μαζί του τρώγοντας την αγαπημένη μου ταραμοσαλάτα που τώρα συνδυάζεται με wasabi-ουάου!- και ο Ηλίας μου λέει πως γι’ αυτόν μεγάλο ρόλο παίζουν η πρώτη ύλη, η γευστική μας παράδοση (που στον ίδιο αρέσει να την «τσιμπάει» λιγάκι), και πως μεγάλη προσοχή δίνει στις τιμές (ενώ εμάς μας αφήνουν εντελώς αδιάφορους). Με μικρές μπουκιές με βάζει περισσότερο στο νόημα…
Δοκιμάζω φακοσαλάτα με πιπεριές Φλωρίνης, πορτοκάλι και καπνιστό μύδι, ωραία και πρωτότυπη εκδοχή με όσπρια. Συνεχίζω με μια έμπνευση-πείραγμα της «αθηναϊκής», ο Ηλίας ακουμπάει πάνω σε μπρουσκέτα με δροσερή γουακαμόλε κομμάτια βραστού ψαριού που μυρίζουν φρεσκάδα, α όλα κι όλα στην ποιότητα δεν αλλάζουν τίποτα εδώ. Τρώω και μια καταπληκτική πατατοσαλάτα με αγιολί μάραθου, σαφράν και παστουρμά ψαριού, είναι εντελώς διαφορετική απ’ ότι έχω ποτέ γευτεί στο είδος και είμαι σίγουρη ότι θα εκτιμηθεί από πολλούς παρέα με αρκετά τσίπουρα.
Μη σας τα πολυλέω, και φάβα με χέλι καπνιστό τσίμπησα, και στην τεμπούρα γαρίδας με τζίντζερ και σουσάμι έδωσα θερμά συγχαρητήρια και σε κάτι υπέροχα λιγκουίνι με φρέσκο αχινό κατέληξα. Ωραία, σύγχρονη, «απλή» και μαζί σοφά μελετημένη η κουζίνα του Μπαλάσκα δένει με την ιστορία του Θαλασσινού και χαράζει νέες θαλασσινές ρότες.
Μαθαίνω ότι αυτά που πρόλαβα να δοκιμάσω προχτές είναι μόνο η πρώτη φουρνιά από τα καινούργια, συνέχεια γίνονται δοκιμές οπότε να περιμένουμε κι άλλα. Κατά τα λοιπά, οι ψαρούκλες για τη σχάρα έρχονται πάντα φρέσκες από Λήμνο και Μάνη, τα αλίπαστα είναι από την Κομοτηνή, η λίστα των κρασιών είναι ελληνική, μικρή και αξιοπρεπέστατη ενώ και το χύμα chardonnay του Δερέσκου έχει μεγάλη ζήτηση. Α, μόλις φρεσκάρανε και την αυλή… Κάτω από τη μουριά και δίπλα στα λουλουδικά θα σας βρω και πάλι τώρα που άνοιξε ο καιρός και οι νύχτες μας θέλουν έξω…
Ηρακλέους & Λυσικράτους 32, Τζιτζιφιές, 2109404518, ανοιχτά βράδυ, Σάββατο και Κυριακή και μεσημέρι, Κυριακή βράδυ και Δευτέρα κλειστά.
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Πλάκας είναι οι πολυάριθμες ταβέρνες της, με μερικές εξ’ αυτών να κουβαλάνε στην πλάτη τους πολλά χρόνια ιστορίας
17°
