Με το κρύο να επιβεβαιώνει τους πλέον «νευρικούς» μετεωρολόγους, κάθε θερμαντικό σώμα που είχαμε ξεχασμένο εδώ και 3 ζεστά χρονάκια πήρε μπρος για τα καλά και αγκαλιάστηκε με αγάπη ερωτική. Κεντρικές θερμάνσεις με πετρέλαιο, αυτόνομες φυσικού αερίου, σόμπες χαλαζία, σόμπες πέλετ, κομβέρτορες, αφυγραντήρες, ακτίνες υπέρυθρες, αερόθερμα, κουβέρτες με ρεύμα, κιλίμια της γιαγιάς από μαλλί και όλα τα πουλόβερ μαζί φορεμένα. Σε ξέφρενη αναζήτηση της οικονομικότερης και αποδοτικότερης λύσης. Όλα καλά κι ωραία, αλλά ένας είναι ο βασιλιάς της ζέστης. Το πανάρχαιο τζάκι. Ρίχνεις μερικά κούτσουρα και σύντομα ξεπηδάει μια φωτιά που ζεσταίνει κάθε παγωμένο μέλος του σώματος ηδονικά, ενώ ο ήχος της φωτιάς και το κοκκινοκίτρινο φως του συμπληρώνουν την απόλαυση και ηρεμούν το πνεύμα. Άσε που, ψήνει πατάτες, κάστανα, κρεατικά και ρουφάει τον τσιγαρόκαπνο. Ελβετικός σουγιάς πραγματικός. Δεν είναι τυχαίο που για πολλούς είναι ο κύριος λόγος επιλογής κατοικίας.
Δυστυχώς, δεν διαθέτουν όλα τα σπίτια τζάκι. Βγήκαμε όμως στην πόλη αυτές τις κρύες μέρες, από τα Εξάρχεια μέχρι τη Νέα Σμύρνη, και αναζητήσαμε πού μπορεί κανείς να πιει τον καφέ του, απολαμβάνοντας τη θαλπωρή του τζακιού.
