Το κέντρο της πόλης έχει κίνηση, θόρυβο, γρήγορους ρυθμούς κι εκνευρισμό. Όταν θέλω να κόψω ταχύτητα κατηφορίζω προς την πλατεία Κλαυθμώνος για να πέσω στη σχεδόν πάντα ήσυχη μικρή οδό Παπαρηγοπούλου, ένας ανέλπιστος μικρός παράδεισος με περιμένει εκεί.
Δύσκολο να το φανταστεί κανείς αλλά κοντά 200 χρόνια πριν η πλατεία Κλαυθμώνος ήταν ένα μεγάλο χωράφι και τα σπίτια ήταν ελάχιστα. Κάποια αρχοντικά, σπίτια γνωστών Αθηναίων, στα οποία για κάποιο διάστημα εγκαταστάθηκε ο Όθωνας, ο πρώτος βασιλιάς της Ελλάδας αφού παντρεύτηκε τη 18χρονη Αμαλία. Η νεαρή βασίλισσα έφτιαξε τον κήπο του προσωρινού της σπιτικού που τότε έπιανε όλη την πλατεία Κλαυθμώνος και έφτανε μέχρι την πλατεία Κολοκοτρώνη. Αυτός «ο κήπος του παλαιού Παλατιού» υπήρξε ο πρώτος δημόσιος κήπος της πρωτεύουσας, είχε 4 εισόδους, σιντριβάνι και μια στέρνα με χρυσόψαρα.
Σήμερα, στο παλιό αυτό παλάτι στεγάζεται το Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών σε κάποιο τμήμα του και στον κήπο που βέβαια είναι πολύ μικρότερος του αρχικού έχει εγκατασταθεί το Black Duck Multiplarte, το γνωστό φιλότεχνο μπιστρό με σήμα του τη Μαύρη Πάπια με το σμόκιν.
Αυτό το νεότερο αδελφάκι το λένε Black Duck Garden -Athens City Museum Bistrot, απλώνει τραπέζια στον εσωτερικό χώρο (που παλιά μαθαίνω ήταν οι στάβλοι και οι φούρνοι του παλατιού) και φυσικά όταν ο καιρός ανοίγει εκμεταλλεύεται τον υπέροχο κήπο. Έχω πάει αρκετές φορές ακόμη και χειμώνα για καφέ και πάντα θέλω να κάθομαι έξω, είναι μια πραγματική όαση.
Προχτές, ένα μεσημέρι που έχει ήλιο με δόντια κάθομαι πρώτη φορά και μέσα. Ο χώρος είναι απίθανος, έχει γωνιές με βιβλία, πίνακες ανερχόμενων εικαστικών στους τοίχους (που εκτίθενται, αλλά και πωλούνται), εκθέματα σε προθήκες. Έχει μια αύρα υπέροχα αλλοτινή και μια απαλή, γλυκιά φινέτσα που σιγοντάρεται από τη σχετική ησυχία που επικρατεί.
Το μπιστρό ανοίγει κάθε μέρα από το πρωί, προσφέρει καφέδες, σνακς, σάντουιτς μικρά-μεγάλα, με τριών ειδών μπαγκέτες, σαλάτες, ομελέτες, αυγά benedict κι ένα σωρό άλλα που αποτελούν ωραίες προτάσεις για όσους κινούνται όλη μέρα στο κέντρο.
Η κουζίνακινείται σε μεσογειακά μονοπάτια και περιλαμβάνει πιάτα που συνδυάζουν τη Μεσόγειο και τα ελληνικά καλά προϊόντα που με χαρά βλέπω στον κατάλογο να παίζουν μεγάλο ρόλο. Υπάρχει ας πούμε κανταΐφι σφέλας από τη Μεσσηνία, ζεστή φωλιά με ξινομυζήθρα Ρεθύμνου, μέλι, καρύδια και λάδι δεντρολίβανου, μπρουσκέτα με μαρμελάδα ντομάτας, χοιρινό και ελιά, εγώ ξετρελαίνομαι μ’ ένα ποσέ αυγό πάνω σε πράσινη φάβα και τοματίνια chutney που ήρθε σε μικρούτσικη πήλινη γάστρα, ήταν ζεστό, «μελωμένο», τέλειο για μπουκίτσες (τα ψωμάκια που ήρθαν στα καλαθάκι ήταν ένα κι ένα).
Στα κυρίως πολύ καλός ήταν και ο σολομός με τα παντζάρια και το πέστο από μυρώνια, σωστό και χυλωμένο το ριζότο με το μπρόκολο-μπέικον-παρμεζάνα, νόστιμο και χορταστικό το βοδινό Black Angus μαγειρεμένο σε sous vide (στους 62 βαθμούς παρακαλώ) και έρχεται πάνω σε πουρέ κολοκύθας, συνοδεύεται από σάλτσα σοκολάτας και μουστάρδα Dijon.
Στα «διαλείμματα» βγαίνω έξω στον κήπο για τσιγάρο όποτε πέφτω πάνω στους σεφ Ελένη και Βασίλη, είναι πολύ συμπαθητικοί και «διαβασμένοι», μαθαίνω πως η ομάδα τους είναι 5μελής, όλοι τους νέοι και με πολλή φόρα. Συναντώ και τον Μιχάλη Ρίζο, είναι η δεύτερη γενιά, όταν άνοιγε το πρώτο Black Duck στη Χρήστου Λαδά το 2009 είχα γνωρίσει τη μητέρα του, την Ντόρα Ρίζου, χρόνια μουσικός παραγωγός και διευθύντρια της δισκογραφικής εταιρείας Lyra.
Μιλώντας μαζί του μαθαίνω πολλά και διάφορα, καταλαβαίνω πως ανήκει σ’ αυτήν την καινούργια φουρνιά Ελλήνων επιχειρηματιών που τα θέλει όλα τέλεια, νοικοκυρεμένα και τίμια, ψάχνει τα καλύτερα από όλη την Ελλάδα, παίρνει τα τυριά του πάντα από τον Αλεξανδρή, στα κρασιά έχει μεγάλη αδυναμία γι αυτό έχει φτιάξει μια λίστα με 40 ελληνικές ετικέτες, 15 από τις οποίες σερβίρει και σε ποτήρι.
Μου λέει πολλά και για τη διανοούμενη φύση της Πάπιας, για τις εκθέσεις, για τις παρουσιάσεις βιβλίων, για τις υπέροχες μουσικές βραδιές που γίνονται στον κήπο, σε λίγο μου λέει και για τα μέλη της παπιοοικογένειας, τον Conte Ducknoir που του αρέσει να περιτριγυρίζεται από την αφρόκρεμα των καλλιτεχνών και των διανοουμένων, τον ιδιόρρυθμο συγγραφέα Fyodor Duckstoyefsky, τον καλλιτέχνη που ακροβατεί μεταξύ τρέλας και ιδιοφυΐας Salvatore Duckli, την μυστηριώδη Lady Ducka Harri που συναντά κανείς στα πιο πολυτελή μπαρ του κόσμου-αν μπείτε στο site τους θα τους δείτε όλους και θα διασκεδάσετε.
Φεύγω με τη νύχτα να έχει πέσει για τα καλά, μια νύχτα γλυκιά γεμάτη αρώματα, ο κήπος έχει επίπεδα, μικρά στεγασμένα κιόσκια, ένα «σεπαρέ» με καναπεδάκι, στα τραπέζια κεράκια αναμμένα, το μάτι μου πιάνει και τον πανύψηλο φοίνικα που η ίδια η Αμαλία έχει φυτέψει με τα χεράκια της. Αριστούργημα, που λέτε, μέσα-έξω το Black Duck Garden, ιδανικό για κάθε φορά που θέλετε να ξεφύγετε από τη φασαρία του κέντρου, ένας χώρος τέρψης, γεύσης και πολιτισμού, από αυτούς που ακόμα ανθίζουν και με κάνουν να χαίρομαι πολύ.
info: Παπαρηγοπούλου 5-7, πλ. Κλαυθμώνος, 2103252396, ανοιχτά κάθε μέρα 10πμ-19μμ, από 1η Μαΐου ανοιχτά και μέχρι αργά το βράδυ (με τέτοιες γλυκές βραδιές θα τους ψήσω να ανοίξουν κι από νωρίτερα).
