Η φήμη είχε προηγηθεί του opening, οι Αθηναίοι το ήξεραν και το περίμεναν πώς και πώς το καινούριο στέκι του Αντρέα και του Γιώργου Πιτσιλή – λέγε με Balthazar και Rock’n’Roll, δύo μαγαζιά-στυλοβάτες της αθηναϊκής διασκέδασης τα τελευταία πολλά χρόνια και που και τα δύο εξακολουθούν και τώρα να μαζεύουν όλο τον κόσμο. Ο Gaspar, το καινούργιο τους στέκι, όπως ταιριάζει σε ένα μάγο, διάλεξε την περίοδο των Χριστουγέννων για να σηκώσει το ραβδί του.
Στο Ψυχικό, σε κομβικό σημείο και σε χώρο που τα συνδυάζει όλα: καφέ, ποτό, φαγητό, μουσική και ατμόσφαιρα καθημερινού πάρτι. Πήγα προχτές, Κυριακή μεσημέρι, με παρέα κολλητή, όλοι μας έχουμε περάσει στιγμές της ζωής μας ανεξίτηλες με ντεκόρ το Balthazar και το Rock’n’ Roll και ενορχηστρωτές τον Αντρέα, τον Γιώργο και το team τους. Ο χώρος (που έχουν φτιάξει οι γνωστοί και καλοί σκηνογράφοι Γιώργος Γαβαλάς και Γιάννης Μουρίκης) είναι όμορφος, στιλάτος, έχει επίπεδα πάνω, κάτω, αριστερά, δεξιά, έχει χρώματα μαύρα και πορτοκαλιά, πολύ γυαλί (τζαμαρίες ολόγυρα), έχει μικρό κήπο στο βάθος, έχει μπαρ μεγάλο, ωραίους φωτισμούς, με δύο λόγια έχει «απ’ όλα». Αυτό που κυριαρχεί είναι η «ωραία ατμόσφαιρα», μια αύρα μαγική που ακουμπάει πάνω σου με το που θα μπεις και είναι σαν να σου λέει «άσ’ τα όλα στο κατώφλι κι έλα μέσα να περάσουμε καλά». Το Gaspar είναι ανοιχτό από το πρωί για καφέ δίπλα στις «βιβλιοθήκες», για φαγητό στα μεγάλα του τραπέζια, για ποτό στην μπάρα που μαζεύει τους… ανήσυχους. Στην κουζίνα μαγειρεύουν ο Μανώλης Ασλάνογλου και ο Χρόνης Δαμαλάς, δύο απ’ τα καλύτερα ονόματα της νέας γενιάς σεφ. Ο κατάλογος είναι πλούσιος και στα πιάτα συναντιέται η μεσογειακή με την απωανατολίτικη κουζίνα, η Ιταλία με την Ινδία κι όλα αυτά με έναν τρόπο νόστιμο, σύγχρονο και σχετικά απλό. Δηλαδή, εμείς δοκιμάσαμε και τριλογία αλοιφών (ταραμοσαλάτα, φάβα, κοπανιστή) που ήρθε σε ψημένες αραβικές πίτες για να τσιμπολογάς, πήραμε κι έναν τέλειο μπακαλιάρο τεμπούρα με σάλτσα παντζάρι, μοιραστήκαμε ένα καταπληκτικό μαύρο ριζότο με σουπιές στη σχάρα και χόρτα με διάφορα γιαπωνέζικα μυρωδικά, προσθέσαμε και ριζότο με κατσικίσιο τυρί, καθώς και λαζάνια με σιγομαγειρεμένο και πεντανόστιμο μοσχάρι. Ο οίνος, ναι, έρεε άφθονος, το σέρβις ήταν εξαιρετικό, κάναμε κλίση κεφαλής και αγκαλιές με γνωστούς και φίλους απ’ τα διπλανά τραπέζια, φύγαμε προχωρημένο απόγευμα, εμείς οι «παλιοσειρές», αφήνοντας την «ανήσυχη μπάρα να ξεκινάει ένα ακόμα πάρτι. Την επόμενη φορά –υποσχεθήκαμε– θ’ ανέβουμε και στον πάνω όροφο όπου οι μουσικές είναι πιο δυνατές και η κατάσταση πιο «κλαμπέ».
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Πλάκας είναι οι πολυάριθμες ταβέρνες της, με μερικές εξ’ αυτών να κουβαλάνε στην πλάτη τους πολλά χρόνια ιστορίας
