Goldie, το μαγειρείο του foodie

Λίγο να προσέξεις και θα διαπιστώσεις πως το έτοιμο σπιτικό φαγητό βρίσκεται απελπιστικά παντού γύρω μας. Λύση για τον απασχολημένο ή όποιον δεν ξέρει να κάνει μουσακά και φακές, λύση για τους ηλικιωμένους της γειτονιάς που έχουν κόψει επαφές με το μαγείρεμα, λύση για τον μοναχικό - πού να βάζεις κατσαρόλα για μια μερίδα φασολάδα; Λύση, όμως και για τον επαγγελματία που το άνοιξε: συγκεκριμένο μενού για κάθε μέρα της εβδομάδας, καθόλου σέρβις, κλείσιμο νωρίς. Πίσω από την ακμή του «απ’ έξω» παστίτσιου, κρύβεται τελικά μια διαπίστωση: στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης και του μπέργκερ, κάθε ηλικία κρατά μέσα της την πείνα για το φαγάκι της μαμάς, για ένα πιάτο ζεστό σπανακόρυζο.

Τα μαγειρεία εξελίσσονται και αυτά μαζί με τη ζήτηση, αρχίζουν να ανεβάζουν επίπεδο, να συμπεριλαμβάνουν τον βίγκαν και όχι μόνο με ένα κλασικό όσπριο, να μαγειρεύουν με ψαγμένα υλικά της τοπικής κουζίνας, να προβάλουν την ποιότητα των υλικών αλλά και νέες τεχνικές δανεικές από μια υψηλότερη κουζίνα, να γίνονται πιο δημιουργικά. Να γίνονται μέχρι και Goldie.

Goldie, ένα διαφορετικό μαγειρείο στα Ιλίσια

Αν και τη Χρύσα, τη μαγείρισσα πίσω από το πιο πρωτότυπο νέο-μαγειρείο με το όνομα Goldie, είναι δύσκολο να την ξεπεράσεις, να τη μιμηθείς ή να την φτάσεις. Και δεν εννοώ μόνον το φαγητό της. Η Χρύσα Γερακοπούλου, στο βάθος, δεν είναι μαγείρισσα αλλά μια ποιήτρια της γεύσης, μια καλλιτέχνιδα που την κουζίνα τη συμπεριλαμβάνει σαν ένα από τα υλικά της, στο περίπλοκο παζλ μιας πρωτότυπης δημιουργικότητας. Αν ήταν τέχνη, θα ήταν περφόρμανς, που τρώγεται μετά την παράσταση.

Δεν θα περίμενες κάτι διαφορετικό από ένα κορίτσι που το λένε Χρύσα και αν ήταν χρώμα θα ήταν χρυσό, ένα κορίτσι που σπούδασε στη Βακαλό γραφιστική, δούλεψε σε γνωστούς εκδοτικούς και μέσα στον εγκλεισμό, άρχισε να μαγειρεύει για τις φίλες του και να τους μοιράζει ταπεράκια με το ποδήλατο. Πριν από αυτό, είχαν προηγηθεί πολλές ώρες δουλειάς σε επαγγελματικές κουζίνες, την Αστοιβή, το Λινού - Σουμπάσης & Σια, το Annie’s fine cooking και το Lot 51, μετά τη γραφιστική της περίοδο. «Δεν κάνεις γι’ αυτή τη δουλειά» είναι το σχόλιο που πολύ συχνά εισέπραξε σε κείνο το πέρασμα. Γιατί η μαγειρική της αντίληψη, είναι… εικαστική! Την παρατηρώ να στήνει ένα take away πιάτο, με τον τρόπο ακριβώς που ένας καλλιτέχνης θα έβαζε τις τελευταίες πινελιές σε έναν πίνακα, να χάνεται προσηλωμένη σε μια μικρή λεπτομέρεια, να αναζητά από τα μπαχαρικά στο ράφι το φινίρισμα, το τελικό χρώμα μαζί με ένα επιπλέον άρωμα. Και ναι, αυτό η κλασική επαγγελματική κουζίνα, μπορεί να το κρίνει σαφώς αντιπαραγωγικό και ανατρεπτικό.

Η γεύση της Χρύσας είναι spontaneous, όπως ονομάζει και τα μαθήματα μαγειρικής της. Ο αυθορμητισμός, λοιπόν, κρύβεται πίσω από κάθε πιάτο της. Προσπερνά τη συνταγή, απλά βάζει έναν βασικό κορμό στο πρόγραμμα των πιάτων της εβδομάδας, το οποίο ενδέχεται και να μην τηρήσει. Κάθε πρωί ξυπνά και με μια νέα έμπνευση, μια ανατροπή, μια καινούργια ιδέα. Νοοτροπία παλιά για κείνην, όσο και η παιδική της ηλικία, που στιγματίστηκε από την κουζίνα ενός αντισυμβατικού μπαμπά, δικηγόρου και καλλιτέχνη, που την κυκλοφορούσε στα κουτούκια του Πειραιά και της μαγείρευε πάντα κάτι άλλο, με ό,τι έβρισκε στο οικογενειακό ψυγείο. Αυθόρμητα.

Τι θα βρεις στο Goldie;

Για να την απολαύσεις, πρέπει να την ακολουθήσεις στο Instagram. To goldie.cooks είναι βίντεο και φωτογραφίες από τα πιάτα της, είναι μουσικές, είναι κείμενα που αφηγούνται τη γεύση όταν ανακατεύεται με τη ζωή, τις στιγμές, την καθημερινότητα μιας μαμάς δυο μικρών κοριτσιών. Κείμενα και εικόνες που θα μπορούσαν να γίνουν βιβλίο, ιστορίες εθιστικές που άμα δοκιμάσεις τη γεύση τους, την αναζητάς πεινασμένος ξανά και ξανά.

Στον μαγικό χώρο που έχει μόνη της στήσει τα Ιλίσια πριν δύο χρόνια, χώρο που μοιάζει περισσότερο με γκαλερί παρά με ανοιχτή κουζίνα, συναντιέται ένα άλλο κοινό του «φαγητού απ’ έξω». Αυτό που θα προτιμούσε για μεσημεριανό του ένα σκουμπρί σεβίτσε με πράσα σοτέ και ξύσμα νεράτζι ή ένα μυδοπίλαφο με βουβαλίσιο λουκάνικο Κερκίνης με καυτερή πιπεριά, μια οσπριάδα με δυόσμο και ξύδι ή ριγκατόνι με γκοργκοντζόλα, καρύδια και ψητά παντζάρια, από ένα κλασικό παστίτσιο.

Η Χρύσα ψωνίζει από τη λαϊκή μπροστά στην πόρτα της, από μικρούς παραγωγούς, ψωνίζει πανάκριβα ιταλικά ζυμαρικά που κι εσύ ο ίδιος θα δίσταζες να πάρεις για πάρτη σου, όμως πιο ψηλά απ’ όλα, έχει τα βαζάκια στα ράφια της. Αυτά με τα μπαχαρικά, τις εξωτικές σάλτσες, τα χίλια-μύρια τζίτζιρα-μίτζιρα, που φέρνουν όλο τον πλανήτη στην κουζίνα της. Μέσα σε κάθε πιάτο θα βρεις λίγη Ασία, θα μυρίσεις λίγη Μέση Ανατολή, θα ταξιδέψεις σε μια Ινδία. Αυθόρμητα και όπως της κατέβει η ιστορία. Γιατί τα πιάτα της, ακόμη και ένας-όχι και τόσο απλός-πουρές είναι για κείνην αφήγημα. Μια Σεχραζάντ της μαγειρικής που κάθε μέρα αλλάζει την ιστορία, δίνει και μια άλλη διάσταση στο παραμύθι που λέγεται «τί να παραγγείλω και σήμερα;».

Goldie, Διοχάρους 35, Ιλίσια, 2107290999