Λούνα: Το ολοκαίνουργιο παρεΐστικο στέκι για φαγητό και ποτό στον Νέο Κόσμο

Πάντα μου άρεσε να χαζεύω τις ωραίες παρέες. Τους τύπους που ξέρουν να περνάνε καλά, που χαίρονται με τα απλά πράγματα. Αυτούς που θα σου πουν «πάω παντού, αρκεί να υπάρχει καλή παρέα». Δεν ξέρω για παντού, αλλά στο νέο στέκι συνάντησα μια τέτοια. Μία παρέα που όργωνε την Αθήνα από τότε που ήταν πιτσιρικάδες. Είναι ο Αντώνης, ο Ηλίας, ο Γιώργος και ο Μιχάλης, οι ιδιοκτήτες του ολοκαίνουργιου Λούνα στην πλατεία Χριστιανουπόλεως του –ναι- πολύ ανερχόμενου Νέου Κόσμου.

Δεν είναι ακριβώς εστιατόριο, γιατί δεν έχει το «στημένο» στοιχείο που ίσως φαντάζεσαι. Ούτε όμως μεζεδοπωλείο- ίσως βρίσκεται κάπου ανάμεσα. Δεν ακολουθεί κάποιο ρεύμα, αλλά και οι ίδιοι δε θέλουν να του βάλουν συγκεκριμένη «ταμπέλα». Το Λούνα, είναι ένα παρεΐστικο μέρος που θέλει να μας κάνει να περνάμε καλά με τον πιο απλό τρόπο- στην τελική, αυτό δεν είναι το ζητούμενο; Άλλωστε είναι κάτι που κάνουν τόσα χρόνια και με επιτυχία. Και αυτό γιατί, οι Αντώνης Γερμακόπουλος, Ηλίας Λαμπρόπουλος και Γιώργος Βρεττός έχουν το πάντα γεμάτο (και βαιμπάτο) Hippy 3 στο Παγκράτι, ενώ η οικογένεια του Μιχάλη Λαδά, τον Σταυρό του Νότου που βρίσκεται λοξά απέναντι από το Λούνα, διασχίζοντας την Φραντζή.  

Λούνα, το νέο στέκι στον Νέο Κόσμο για καλό φαγητό

Τι θα φας και τι θα πιεις

Το Λούνα σερβίρει ελληνικό φαγητό, όχι «πειραγμένο» και χωρίς έντονους πειραματισμούς, με φιλοσοφία sharing is caring ή αλλιώς, φαγητό στη «σέντρα». «Η κουζίνα μας δεν είναι “κάπως”. Σερβίρουμε απλά πράγματα, χωρίς φανφάρες. Είτε είναι ταραμοσαλάτα, είτε τραχανάς οσομπούκο, είτε κατσικάκι φρικασέ». Κρέας και ψάρι-θαλασσινά, εδώ σημειώσατε Χ.

Περισσότερα για το μενού μαθαίνω από τον σεφ Στράτο Βλασσόπουλο (παλιότερα στο Lost Athens στο Παγκράτι και στο Ω3 στη Σίφνο). «Τα περισσότερα φαγητά γίνονται πάνω στο ξύλο, έχουμε πολλά καπνίσματα. Αν μπεις μέσα, με το που ανοίγει το μαγαζί, μυρίζει τζάκι. Σίγουρα, θα σου έρθει στο μυαλό κάτι οικείο, σαν να είσαι στο χωριό σου», λέει ο σεφ. (σ.σ. να και κάτι που σίγουρα είχες και στο χωριό σου: τζάκι!). Ξεχωρίζω τα παντζάρια και καρότα στο τζάκι με κάσιους, βαλσάμικο και γαλομυζήθρα, τη μελιτζάνα στη φωτιά με σάλτσα ταχίνι, ντοματίνια και μαϊντανό, τις αχνιστές καραβίδες με κόλιανδρο και τσίλι και τη γαλατόπιτα με παγωτό κανέλα. Είμαι και μακαρονού, το μάτι μου πέφτει στην πάστα με αχιβάδες, μπέικον παλαμίδας και πεκορίνο- υπόσχομαι πως θα επιστρέψω μόνο και μόνο γι’ αυτό.

Έξτρα καλός λόγος να πας στο Λούνα είναι και τα πιάτα ημέρας, όπως το μοσχαρίσιο καρέ που σιγοψήνεται όλη μέρα στον φούρνο -νοστιμιά που θα «μιλήσει» στην καρδιά σου. Αν έχεις όρεξη για κάτι πιο λάιτ, υπάρχουν επιλογές σε τυριά για τσιμπολόγημα. Το μενού θα αλλάζει συχνά, ανάλογα με την εποχικότητα των υλικών, αλλά και τα κέφια. «Μπορεί κάποιος να έρθει ξανά να φάει σε μία εβδομάδα και να βρει άλλα πιάτα. Ο πυρήνας θα παραμένει, αλλά θα υπάρχουν προσθαφαιρέσεις», συνεχίζει ο Στράτος.

Όλα αυτά τα νόστιμα, θα τα συνοδεύσεις με κρασιά ελληνικού και ξένου αμπελώνα, τσίπουρα και μπίρες. Μόλις, με την παρέα σου αδειάσεις ένα μπουκάλι κρασί, τα παιδιά σε καλούν σε ένα «παιχνίδι». Γράφεις πάνω μια αφιέρωση και το κρεμάς στον ημιώροφο με μια πολύχρωμη κορδέλα. Εννοείται, το έκανα και εγώ. Και αν ξαναπάω, μου είπαν ότι θα με περιμένει εκεί. Πιθανόν, ανάμεσα σε περισσότερα. Κάθε άδειο μπουκάλι, συμβολίζει ότι κάποιοι ήρθαν, έφαγαν, ήπιαν, γέλασαν και μοιράστηκαν…

Τι θα δεις

Παρόλο που είσαι στο -το λες και- κέντρο της Αθήνας, έχεις την αίσθηση ότι είσαι στην πλατεία κάποιου χωριού. Σίγουρα, το μεγάλο πλατάνι, βοηθάει. Προσφέρει μια ανοιχτωσιά, που δεν βρίσκεις εύκολα. Αυτός ήταν και ο λόγος που τα παιδιά ερωτεύτηκαν με την πρώτη ματιά το σημείο. Το Λούνα δεν έχει πόρτα, αλλά μια μεγάλη τζαμαρία που μένει πάντα ανοιχτή. Τα βράδια, όταν πια το μαγαζί είναι κλειστό, μοιάζει με βιτρίνα, που περνάς, χαζεύεις και σε κάνει να θες να έρθεις την επόμενη μέρα και να εξερευνήσεις τι έχει από πίσω. Η διακόσμηση είναι χαλαρή σε γήινες και ζεστές αποχρώσεις- μπεζ, μιντ, μελιτζανί. Τίποτα στημένο, τίποτα εξεζητημένο. «Έτσι θέλαμε να είναι. Μαλακό στο μάτι, μαλακό και στην ψυχή», μου λένε. Υπάρχουν βίντατζ καρέκλες με βιεννέζικη ψάθα, τραπέζια από μάρμαρο, ντιζαινάτα φωτιστικά που μου θυμίζουν μισοφέγγαρο και παλιοί σιδερένιοι ανεμιστήρες. 

Αυτό που παρατηρείς περισσότερο είναι το μωσαϊκό στο πάτωμα- όχι το κλασικό λαδί και μπορντό, αλλά σε καφετί αποχρώσεις. «Ξηλώσαμε όλο το πάτωμα με τα πλακάκια της εποχής των 90ς και φανερώθηκε το μωσαϊκό από το καφενείο του παππού του Μιχάλη. Το τρίψαμε, βγάλαμε τις κόλλες και το γυαλίσαμε», λέει ο Ηλίας. Για την ιστορία, παλιότερα στεγαζόταν εδώ για χρόνια το εμβληματικό μαγαζί της Γωγώς, όπου λέγεται ότι ερχόταν ο Μάλαμας και του έφτιαχνε μακαρόνια με κιμά μετά το Σταυρό του Νότου, ενώ πιο πριν, ο παππούς του Μιχάλη που είχε το καφενείο του.

Τι θα ακούσεις

Τα ηχεία του Λούνα «μιλούν» ελληνικά. Παίζει την παλιά καλή μουσική: Μπέλλου, Καζαντζίδη, Θεοδωράκη, Μπιθικώτση, Παπακωνσταντίνου κλπ.  

Όσο μιλάμε, τέτοια ακούμε από ένα παλιό ραδιοφωνάκι γεμάτο πιτσιλιές από μπογιά. Είναι του φίλου και συνεργάτη τους, Ηλία- και δεύτερος Ηλίας. «Είναι ο γυψαδόρος μας. Από τότε που “περιποιείται” όλα τα μαγαζιά μας, το κουβαλάει παντού μαζί του». Αυτή τη φορά όμως, αποφάσισαν να του το «κλέψουν». Αυτό το μικρό, ταλαιπωρημένο ραδιοφωνάκι είναι το λάφυρό τους. «Θα μείνει εδώ για πάντα. Θα το κάνουμε μουσειακό έκθεμα», μου λέει ο Αντώνης όλο χαρά και καμάρι και μου δείχνει την εσοχή που σκέφτονται να μπει. Θα είναι η μασκότ του μαγαζιού και θα λειτουργεί ως υπενθύμιση ότι αυτός ο χώρος έχει φτιαχτεί για να μας κάνει να περνάμε καλά, με μελωδίες.

Το όνομα

Πάντα ρωτάω για την έμπνευση πίσω από το όνομα, ειδικά αν δεν υπάρχει κάποια φανερή σύνδεση. Όσο πιο παράταιρο, τόσο πιο ιντριγκαδόρικο. Για το πώς βγήκε το Λούνα ακούγονται διάφορες εκδοχές, συμφωνούμε όμως ότι παραπέμπει τόσο στο φεγγάρι όσο και στο Λούνα Παρκ. Έχει κάτι γαλαξιακό και ταυτόχρονα κάτι διασκεδαστικό και παιδικό. «Έχει κάτι από τη χαζομάρα και την τρέλα μας», λέει ο Αντώνης. Το παιχνιδιάρικο και σουρεαλιστικό στοιχείο αποτυπώνεται και στο logo που μαθαίνω πως έχει ζωγραφίσει η γνωστή tattoo artist Foxy Lady. Είναι ένα ροζ φεγγάρι σε ένα γαλάζιο αστραφτερό ουρανό. Σου φτιάχνει τη διάθεση και μόνο που το βλέπεις- fun fact ήταν αυτό που με έκανε να θέλω να μάθω περισσότερα για το Λούνα και να έρθω μέχρι εδώ.

Λοιπόν, το βρήκα και το γνώρισα. Το Λούνα θυμίζει ένα μεγάλο κυριακάτικο τραπέζι. Από αυτά που μαζεύονται όλη η οικογένεια και οι φίλοι και μοιράζονται το φαγητό. Ακόμη και αυτά τα τραπέζια που ο θείος «θα κάτσει με τη νεολαία». Ένα στέκι που μας χωράει όλους -τους καλούς. «Σκυλιά, παιδιά, παππούδες. Από 2 έως 102 ετών. Σας περιμένουμε όλους», λέει ο Αντώνης. «Ο κανόνας στο δικό μας το μυαλό είναι ένας. Χαμόγελο και διασκέδαση. Είτε πουλάς βότκα, είτε πουλάς κατσικάκι» και αυτό είναι που μου μένει περισσότερο από την κουβέντα μας. Φεύγω από ένα χαλαρό μέρος που στόχο έχει κάτι απλό… να περνάμε καλά! Γιατί εμείς να το κάνουμε σύνθετο;

Λένε ότι κάθε παρέα γράφει τη δική της ιστορία… Η συγκεκριμένη, στο φως του φεγγαριού.

Το Λούνα μας περιμένει από την ερχόμενη Τρίτη 9/4. Σουτ φορ δε μουν…

Info
Διεύθυνση: Πλατεία Χριστιανουπόλεως 3, Νέος Κόσμος,
Ώρες λειτουργίας: Καθημερινά 6 μ.μ. – 1.μ.μ.. Σάββατο 1 μ.μ.- 1 π.μ. και Κυριακή  1 μ.μ.- 8μ.μ. Σημειώνεται ότι ενδέχεται να αλλάξουν.
Instagram