Ο σεφ Στέφανος Στεφανίδης και το καινούργιο Steve’s Deli Tavern. Ιταλο-αμερικάνικη κουζίνα σε ένα πρώην συνεργείο αυτοκινήτων στην οδό Σαλαμίνος στο Μεταξουργείο
Στην ταινία κινουμένων σχεδίων «Η Λαίδη και ο Αλήτης» υπάρχει μια σκηνή που έχει στοιχειώσει τη γευστική φαντασίωση κάθε (φαγανού) παιδιού των 90s. Ο Αλήτης, ένα ντόμπρο αδέσποτο, και η Λαίδη, ένα καθαρόαιμο Cavalier King Charles Spaniel με αγνή καρδιά, βρίσκονται στην πίσω πλευρά ενός ιταλικού εστιατορίου. Ο Tony, ο ιδιοκτήτης, τους σερβίρει ένα πιάτο τίγκα στα σπαγγέτι με κεφτέδες και πιάνει το ακορντεόν. Υπό τους ήχους του «Bella Notte» τα δύο κουτάβια δαγκώνουν το ίδιο μακαρόνι και κατά λάθος οι μουσούδες τους αγγίζονται. Δεν νομίζω ότι υπήρξε ποτέ κάποιος που βλέποντας τη συγκεκριμένη σκηνή δεν λαχτάρισε αυτό το… ξέχειλο πιάτο μακαρόνια.
Τα θεϊκά Spaghetti Meatballs
Τώρα, βγάλτε τα σκυλάκια από το πλάνο, ανταλλάξτε το σκοτεινό στενάκι με ένα φωτεινό, πρώην συνεργείο αυτοκινήτων, στη θέση του Toni βάλτε τον σεφ Στέφανο Στεφανίδη και έχετε το ολοκαίνουργιο Steve’s Deli Tavern στην καρδιά του Μεταξουργείου. Τι θα βρείτε εδώ; Μια μίξη της Νάπολης με το Brooklyn ή αλλιώς μία ωδή στην ιταλοαμερικάνικη κουζίνα. Αν θέλετε να μάθετε τι σημαίνει comfort food, απλά σπρώξτε την γκαραζόπορτα στο νούμερο 42 της Σαλαμίνος.
Ο χώρος θα μπορούσε να είναι ένα food market στη Νέα Υόρκη. Ξύλινα τραπέζια, τοίχοι από κόκκινο τούβλο, πρασινάδες εδώ κι εκεί, φωτάκια και μια ανοιχτή κουζίνα στο κέντρο. Στον κατάλογο φιγουράρουν περίεργα ορεκτικά, οι άκρως ενδιαφέρουσες σαλάτες, φυσικά οι πίτσες με τη λεπτή τραγανή ζύμη που ωριμάζει για 4 μέρες, τα αφράτα σάντουιτς και burgers και τα «Steve’s Specials» σε ρόλο κυρίως πιάτου.
Crispy ravioli
Από τα ορεκτικά δοκιμάσαμε την τηγανητή μακαρονάδα με Steve’s Marinara sauce (μια σάλτσα-πασπαρτού που μπαίνει σε κάθε πιάτο με κόκκινη σάλτσα), παρμεζάνα και φύλλο φρέσκου βασιλικού (€5) νόστιμη, αλλά με παράξενη όψη (φανταστείτε στρογγυλές κροκέτες), το χειροποίητο λουκάνικο που φτιάχνεται εδώ και συνοδεύεται από βουτυρένιο πουρέ πατάτας, σάλτσα ψητού και πεκορίνο (€7). Σουξέ μεγάλο γνωρίζουν και τα Vegan Mac n’ Cheese (€6,5), αλλά και τα Crispy (τηγανητά) ravioli (€5,5). Και οι δύο σαλάτες (€6,5-€7) που έφτασαν στο τραπέζι μας (Steve’s Garden Salad και Vermicelli Salad) υπήρξαν νοστιμότατες.
Μετά από δύσκολη σύσκεψη (είναι πολλές οι πίτσες παιδιά), καταλήξαμε σ’ αυτήν με τους κεφτέδες (ω, ναι υπάρχει τέτοια) και σε μια ολίγον τι πιο ελαφριά (το «ελαφρύ» είναι όρος σχετικός εδώ) με τυρί κρέμα, μοτσαρέλα, σπανάκι και καραμελωμένα κρεμμύδια. Νομίζω ότι και στις δύο μας κέρδισε το τραγανό ζυμάρι, αν και θα επέστρεφα και για τις Grandma Style Pies, που σιγοψήνονται σύμφωνα με τον σισιλιάνικο τρόπο. Σειρά είχαν κάτι αλμυρούτσικα νιόκι με μανιτάρια πορτσίνι, αγκάρικους και πλευρώτους, gravy sauce, λάδι τρούφας, παρμεζάνα και τραγανά κρεμμύδια (€10) και το πιάτο που έβαλε κάτω οτιδήποτε είχε προηγηθεί: τα φοβερά spaghetti n’ meatballs με κοκκινιστούς (και εντελώς μαμαδίστικους!) κεφτέδες, πεκορίνο και φρέσκο βασιλικό (€9,5) ήταν ο λόγος που δεν μπορούσα να αφήσω κάτω το πιρούνι μου. Άνετα θα έτρωγα και δεύτερο πιάτο, αν δεν ήξερα ότι ακολουθούν γλυκά. Μια πουτίγκα σοκολάτας με μπισκότα Oreo και ένα cheesecake αλά New York ήταν το τέλειο κλείσιμο.
Στο Steve’s Deli Tavern θα έρθεις για να φας πληθωρικά, νόστιμα, με τις υπερβολές που συνηθίζονται στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και που τόσο μας αρέσουν. Θα φύγεις σκασμένος, πολύ ευχαριστημένος που έχεις κάνει σκανταλιά (δηλαδή γουρουνιά), ίσως και με μια δεύτερη μερίδα spaghetti meatballs που παράγγειλες κρυφά από την παρέα για το σπίτι. Πονηρούλη…
12°
