Το Κάτω Κουφονήσι είναι το ακατοίκητο Κουφονήσι, έχει έκταση 4,3 τετρ. xιλιόμετρα και η μικρότερη απόσταση με το Πάνω Κουφονήσι είναι 200 μέτρα. Στο Κάτω Κουφονήσι έχουν παραμείνει από τον παραδοσιακό οικισμό κάποια παλιά κτίσματα που τώρα χρησιμεύουν ως αποθήκες αλιέων ή κτηνοτρόφων. Το χειμώνα δεν συναντάς ανθρώπους στο Κάτω Κουφονήσι παρά μόνο ταξιδιάρικα πουλιά, κατσίκες ή πρόβατα να μασουλάνε διαρκώς τα χόρτα της περιοχής.
Τους καλοκαιρινούς μήνες όμως η κατάσταση είναι τελείως διαφορετική. Καθημερινά, πολλοί το επισκέπτονται για τις όμορφες παραλίες του με τα κρυστάλλινα νερά. Αρκετοί απ’ αυτούς κατασκηνώνουν προσωρινά – ή μόνιμα – για να απολαύσουν τον πολιτισμό της έλλειψης πολιτισμού.
Δυο είναι τα εμβληματικά πρόσωπα, που έδωσαν ζωή στο Κάτω Κουφονήσι:
Ο Κώστας Πράσινος που καθημερινά με τη λάντζα του, τη Χρυσοπηγή από το Πάνω Κουφονήσι μεταφέρει επισκέπτες στο νησί κάνοντας 2 στάσεις. Πρώτη στάση στην Παναγιά, στον παλαιό οικισμό και δεύτερη στάση στην παραλία Νερό.
Και φυσικά οι αδελφοί Γιάννης και Γιώργος Βενετσάνοι που με τις γυναίκες τους, Σοφία και Χρύσσα, χάρη στην ταβέρνα που έφτιαξαν το 1992, 200 μέτρα δίπλα στην Παναγιά – το όμορφο και λιτό, κυκλαδίτικο εκκλησάκι κτισμένο το 1651 σε ερείπια βυζαντινής Εκκλησίας – έγιναν το επίκεντρο και το στέκι όλων των παραθεριστών του νησιού.
Στα Κουφονήσια έρχομαι τακτικά όλα αυτά τα χρόνια (25 τον αριθμό). Σε μια εποχή που αλλάζει η αισθητική, τα γαστρονομικά trends, οι καταναλωτικές συμπεριφορές, εδώ θαρρείς ότι όλα είναι αμετακίνητα. Η ταβέρνα «Βενετσάνος» είναι κυρίως στέκι των θερινών κατοίκων του Κάτω Κουφονησίου, δηλαδή της κοινότητας των εναλλακτικών που ζουν σε σκηνές από λίγες μέρες ως και όλο το καλοκαίρι και των ημερήσιων επισκεπτών που αφού κάνουν το μπάνιο τους θέλουν να ανταμώσουν τους μόνιμους φίλους τους ή να πάρουν μια γεύση απ’ αυτήν τη ζωή αλλά και μια γεύση από την ατμόσφαιρα της ταβέρνας.
Ο χώρος της ταβέρνας ο ίδιος. Παλιές ερειπωμένες κατοικίες ή αυλές σκεπασμένες με δοκάρια, βάγια, τέντες, καλάμια. Χώρος ζεστός, φιλόξενος και εναρμονισμένος με το φυσικό τοπίο. Το προσωπικό είναι φιλικό, ευγενικό. Από φαγητά υπάρχει μια βιτρίνα με πεντανόστιμα μαγειρευτά όπου πρωταγωνιστεί το κατσικάκι της Κέρου και μια σκάρα για το ψήσιμο των ψαριών που έρχονται κάθε πρωί με το καΐκι. Μουσικές από παρέες φτιάχνουν καταστάσεις απογειωτικές. Περισσότερα.
13°
