Μπορεί να μην της φαίνεται, αλλά η Αθήνα διατηρεί ακόμα τις παλιές, καλές γειτονιές της. Και με το «γειτονιά» εννοώ, ό,τι εννοούν και οι ταινίες της Φίνος Φιλμς. Κυρίες με λουλουδένιες ρόμπες στα μπαλκόνια και τις αυλές, γειτόνοι που αλληλοκαλημερίζονται με θέρμη, πιτσιρίκια που παίζουν μπάλα και στη γωνιά του δρόμου ένα καφενείο να χωράει τις ζωές των κατοίκων.
Τέτοια γειτονιά είναι το Κουκάκι. Αληθινή, ζωντανή, γεμάτη με συγκινητικές ιστορίες φιλίας, σαν αυτή που ακολουθεί. Ο Κυριάκος, ο Τάσος και ο Κωνσταντίνος, γνωρίστηκαν στα 5 τους. Με μια πόρτα να χωρίζει τα σπίτια τους, έγιναν αμέσως αχώριστοι. Η «Αυλή», από τα πρώτα μαγαζιά που άνοιξαν στον πεζόδρομο της Γ. Ολυμπίου, έγινε το στέκι τους. Όλα τους τα μυστικά, οι έρωτες, οι φόβοι κι οι ελπίδες είχαν εχέμυθο ακροατή, τους τοίχους της Αυλής.
Κι ύστερα; Ύστερα η κρίση πήρε φόρα, παρέσυρε μαζί της την «Αυλή», την εφηβεία και τα όνειρα. Για μήνες τα τρία αγόρια, που πια ήταν σχεδόν άντρες, πέρναγαν με σφιγμένη καρδιά έξω από το κλειστό τους στέκι. Ώσπου κάποιος πέταξε την ιδέα: η «Αυλή» θα γινόταν δική τους!
Πριν από το βράδυ της Παρασκευής, δεν είχα ξανάρθει. Αλλά φίλοι πολλοί, από διαφορετικές γειτονιές ο καθένας, είχαν κάτι να μου πουν για το μαγαζάκι με τις χρωματιστές καρέκλες. Άλλος για τον ωραίο καφέ που έρχεται με αφράτο, σπιτικό κεκάκι. Άλλος για τις ποικιλίες-βουνά, που ποτέ δεν καταφέρνει να τελειώσει. Ένας τρίτος μου είπε μια φορά πόσο του αρέσει που οι ιδιοκτήτες είναι πάντα γελαστοί. Το επαληθεύω στο χαμόγελο του Κυριάκου.
«Σκεφτήκαμε τι θα θέλαμε εμείς» μου λέει. «Ένα μέρος χαλαρό, να πιεις ένα καλό καφέ, να αισθάνεσαι άνετα και οικεία. Θέλαμε καλή σχέση ποιότητας-τιμής, άλλωστε δεν μας ενδιέφερε να βγάζουμε κάτι παραπάνω από ένα μισθό. Για αυτό είμαστε πάντα γεμάτοι, όσοι έρχονται, ξαναέρχονται».
Κάθομαι στις διάσημες χρωματιστές καρέκλες και παραγγέλνω τη μικρή ποικιλία για δύο άτομα (€7). Δεν περνάει ώρα πολλή και έρχεται ένα πιάτο, τόσο τίμια παραγεμισμένο με λουκάνικα, κεφτεδάκια, κοτομπουκιές, τηγανητές πατάτες κι αλοιφές, που σκέφτομαι πως έχουν κάνει λάθος – μήπως αυτή είναι η μεγάλη ποικιλία; Δεν έχουν κάνει. Τσιμπολογάμε και μια πίτσα (€4,5) με ντομάτα, πιπεριές, χωριάτικο τυρί και ελιές, θέλω να δοκιμάσω και τα burgers με σπιτικό μπιφτέκι (το φτιάχνουν οι μαμάδες των αγοριών), αλλά δεν μου μένει χώρος και περιορίζομαι στη δροσιά μιας καλής μοναστηριακής μπίρας (Grimbergen). Βλέπω μεγάλη ποικιλία και σε cocktails, που μαθαίνω πως σύντομα θα εμπλουτιστεί με 12 καινούργια cocktails. Για τους πιο μερακλήδες φυλάνε εξαιρετική ρακή από την Κρήτη. Το χειμώνα φτιάχνουν με αυτή φημισμένα ρακόμελα – οι θαμώνες τα ονομάζουν «χειμωνιάτικη θεραπεία».
Η καλοκαιρινή θεραπεία, πάντως, δεν θα μπορούσε να είναι πιο αποτελεσματική. Κέφι, γέλια, φίλοι, ωραίες μουσικές, 6-7 καλές επιλογές σε φαγητό, ποτά με €5, cocktails με €6, ωραίοι καφέδες, καλή καρδιά. Να γιατί θα ξαναέρθουμε, κι εσύ κι εγώ.
20°
