Grand Prix Σιγκαπούρης: Τα πιο γρήγορα οχήματα είναι της McLaren

Ο δέκατος όγδοος αγώνας της χρονιάς, ο χιλιοστός εκατοστός τεσσαρακοστός δεύτερος (1.142) σε απόλυτη αρίθμηση της Formula 1, διεξήχθη την Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2025 στη Marina Bay Street Circuit στη Σιγκαπούρη. Νικητής του αγώνα ήταν ο Τζορτζ Ράσελ με τη W16, αλλά το πιο γρήγορο αυτοκίνητο ήταν η πρωταθλήτρια, από χθες, McLaren MCL39 με τον Λάντο Νόρις να διεκδικεί, θεωρητικά, τη δεύτερη θέση και, υπό προϋποθέσεις, την πρώτη. Ουσιαστικά δεν είχε ελπίδες, αφού η πίστα δεν προσφέρεται ούτε για προσπεράσεις (overtake) ούτε για υπερκεράσεις (undercut), παρόλο που διαθέτει τέσσερις ζώνες DRS (Drag Reduction System – Σύστημα Μείωσης Αντίστασης). Άλλη μία πίστα του ημερολογίου έχει τόσες ζώνες DRS: το Albert Park της Αυστραλίας.

Σε όλες τις πίστες δρόμου (street circuits) – που χρησιμοποιούν κανονικούς δημόσιους δρόμους (συνήθως μέσα σε πόλη), οι οποίοι κλείνουν προσωρινά για τον αγώνα – οι προσπεράσεις είναι δύσκολες λόγω της στενότητας του δρόμου και των προστατευτικών που εμποδίζουν την έξοδο διαφυγής για τους πιλότους, εάν κάτι δεν πάει καλά. Συνήθως δημιουργείται ένα «τρενάκι» αυτοκινήτων, όπου από τη δεύτερη θέση και πίσω οι οδηγοί υφίστανται τον «βρώμικο» αέρα του εμπρός αυτοκινήτου, γεγονός που αλλοιώνει τόσο την αεροδυναμική στήριξη όσο και τα ελαστικά. Συνήθως, αυτός που θα πάρει την pole position στις κατατακτήριες δοκιμές του Σαββάτου θα είναι και ο νικητής του αγώνα της Κυριακής.

Ειδικότερα εδώ, ο pole sitter στέκεται στην «καθαρή» πλευρά της εκκίνησης, δηλαδή στη φυσική πορεία των αυτοκινήτων κατά τις δοκιμές του διημέρου, δεξιά και αριστερά της οποίας διακρίνονται σαφώς τα υπολείμματα από τα ελαστικά που φθείρονται κατά την κίνηση των αυτοκινήτων και μειώνουν την πρόσφυση. Ο Μαξ Φερστάπεν προσπάθησε να πάρει την πρώτη θέση στη στροφή 1, επιλέγοντας μαλακά ελαστικά (C5), και δεν τα κατάφερε απέναντι στα μεσαία (C4) του Ράσελ. Το ίδιο έπαθε και ο Αντονέλι, που έχασε δύο θέσεις στην εκκίνηση, τις οποίες κέρδισαν οι Νόρις και Σαρλ Λεκλέρ.

Όμως, λόγω των συνθηκών της πίστας, η επιλογή της Red Bull δεν στάθηκε μοιραία για την εξέλιξη του αγώνα, αφού παρόλο που ο Νόρις – μετά την πρώτη και τελευταία στάση για αλλαγή ελαστικών – έφτασε σε απόσταση DRS από τον Φερστάπεν, δεν κατάφερε να τον προσπεράσει έως το τέλος του αγώνα. Ο τερματισμός βρήκε τους επτά πρώτους πιλότους με συνολική διαφορά του πρώτου από τον έβδομο στα τριάντα τρία δευτερόλεπτα, χωρίς αλλαγές κατάταξης από την αρχική. Οι υπόλοιποι υπολείπονταν ενός γύρου στον τερματισμό – δύο πιλότοι επέλεξαν να μείνουν στην πίστα εξαντλώντας τα ελαστικά τους και την πιθανότητα ενός ατυχήματος που θα τους έδινε κάποιο πλεονέκτημα, μάταια όπως αποδείχθηκε.

Με λίγα λόγια, για την πλειονότητα των θεατών ο αγώνας ήταν βαρετός. Μόνο μια συντριπτική μειοψηφία επαϊόντων και ψυχαναγκαστικά φανατικών του αθλήματος θα μπορούσε να τον παρακολουθήσει με ενδιαφέρον – κι αυτοί γιατί μπορούν να αναγνωρίζουν λεπτομέρειες που ίσως να φέρουν κάποια ανατροπή. Για παράδειγμα, όταν ο μηχανικός του Φερστάπεν, μετά από τα παράπονά του για τη φθορά των πίσω ελαστικών που δημιουργούσε υπερστροφή, ζήτησε να αλλάξει τον χάρτη ροπής (torque map), ο κινητήρας έγινε πιο ήπιος σε απόδοση – γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει σε πρόβλημα αν συνδυαζόταν με κάποιο λάθος του οδηγού. Η απόφαση του Νόρις, ασκώντας το δικαίωμα για προτεραιότητα στάσης ως ο οδηγός της McLaren που ηγούνταν, να μπει νωρίτερα για pit, μπορεί να του μείωσε τη δυνατότητα ενός undercut στον Φερστάπεν. Έπεσε θύμα του ανταγωνισμού του με τον ομόσταυλό του. Ίσως να σκέφτηκε ότι μπορούσε να έχανε ο Όσκαρ Πιάστρι τη θέση του από τον Λεκλέρ σε ένα πιθανό undercut – το οποίο είναι εξαιρετικά δύσκολο στις πίστες δρόμου διότι το πρώτο αυτοκίνητο που κάνει αλλαγή ελαστικών και βγαίνει στην πίστα με όλη του τη δύναμη για να υπερκεράσει το άλλο χρειάζεται καθαρό και άδειο χώρο· αυτό δεν μπορεί να συμβεί στις πίστες δρόμου με την κίνηση που έχουν.

Όμως υπάρχει κάτι που προσδίδει ενδιαφέρον στη συνθήκη της μόνιμης και σταθερής απειλής που ασκείται από τον κυνηγό προς τον κυνηγημένο, ακόμη κι αν γνωρίζουν αμφότεροι ότι ο κίνδυνος δεν είναι τόσο σημαντικός όσο φαίνεται. Ακόμα και η μία και μοναδική προσπάθεια του Νόρις να περάσει από την εξωτερική στη στροφή 1 τον Φερστάπεν έμοιαζε με έναν εκφοβισμό εκ του ασφαλούς: «Είμαι εδώ κοντά σου, πρόσεξε μην κάνεις το λάθος». Ήταν περισσότερο μια υπενθύμιση παρά μια προσπάθεια.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο κυνηγός περιμένει ένα λάθος, μια στιγμιαία απροσεξία του θύματος για να αρπάξει την ευκαιρία. Το βάρος της δυνητικής απειλής πέφτει στη φήμη του κυνηγού, στην αποφασιστικότητα που τον διακρίνει και έχει πιστοποιηθεί στο παρελθόν ως τέτοια. Στην περίπτωση του Νόρις, δυσκολεύομαι να θυμηθώ μια τέτοια επιτυχημένη στιγμή στην ιστορία του.

Στην ιστορία έχει καταγραφεί μια περίφημη συνάντηση μεταξύ δύο μεγάλων σαμουράι του 16ου αιώνα, οι οποίοι συναντήθηκαν σε μια καλύβα πριν από τη μάχη των στρατευμάτων τους. Μετά από έντονη ανταλλαγή βλεμμάτων, ο ένας από τους δύο αποχώρησε με τους στρατιώτες του, αισθανόμενος ανήμπορος να ανταπεξέλθει. Η φήμη, η εξωτερική εμφάνιση και η εκπαίδευση είναι καθοριστικά για την κατάληξη μιας μονομαχίας. Και στα τρία υπερτερεί ο Ολλανδός, ακόμα και ως κυνηγημένος. Ο Βρετανός, στη συνέντευξη μετά τον τερματισμό, φαινόταν πολύ ευχαριστημένος – πιθανώς γιατί ήξερε ότι ακόμα και ως κυνηγός θα μπορούσε να είχε καταλήξει θύμα.

Ο αγώνας

Η αρχική κατάταξη των οδηγών στην εκκίνηση παρέμεινε, ουσιαστικά, και στον τερματισμό. Μόνο ο Νόρις κατάφερε να ανέβει δύο θέσεις, που του μείωσαν κατά τρεις βαθμούς την απόστασή του από τον Πιάστρι. Η διαφορά τους είναι 22 βαθμοί και απομένουν έξι αγώνες. Ο Φερστάπεν είναι 63 βαθμούς πίσω από τον Πιάστρι. Φυσικά, η ομάδα της McLaren κατέκτησε τον δεύτερο συνεχόμενο τίτλο της.

Η επιλογή του Φερστάπεν για μαλακά ελαστικά – αφού δεν κατάφερε να νικήσει τον Ράσελ στην εκκίνηση – εμπόδισε στη συνέχεια τη McLaren να πλησιάσει τον Βρετανό, ο οποίος ξέφυγε στη νύχτα σαν διαρρήκτης. Ο «βρώμικος» αέρας στην πίστα της Σιγκαπούρης είναι πανίσχυρος. Ο Ράσελ αρχικά δεν μπορούσε καν να πλησιάσει αρκετά για να ενεργοποιήσει τις μπλε σημαίες, καθώς πλησίαζε το Aston Martin του Λανς Στρολ. Ωστόσο, ο Νόρις κατάφερε να μείνει πίσω από τον Φερστάπεν μέχρι τέλους — απόδειξη ότι είχε το πιο γρήγορο μονοθέσιο.

Η Ferrari ήταν αρκετά κοντά, ώστε μερικοί γύροι του Λεκλέρ με καινούρια σκληρά ελαστικά, ενώ ο Πιάστρι συνέχιζε με τα παλιά μεσαία, έθεταν σε κίνδυνο την τέταρτη θέση του Πιάστρι. Έτσι, παρά το γεγονός ότι ο Όσκαρ ένιωθε πως τα ελαστικά του είχαν ακόμα διάρκεια ζωής, μπήκε νωρίτερα από το προγραμματισμένο, στον γύρο 27, περιορίζοντας το πλεονέκτημα των ελαστικών και των δύο McLaren έναντι του Φερστάπεν — ο οποίος είχε σταματήσει στον γύρο 19 με τα μαλακά ελαστικά του εξαντλημένα — στο επόμενο σκέλος.

Αν οι McLaren είχαν καταφέρει να αξιοποιήσουν τη μικρότερη φθορά των ελαστικών τους για να μεγιστοποιήσουν τα πρώτα τους stints, τότε ίσως να είχαμε φτάσει στη μαγική διαφορά 1,5 δευτερολέπτου στον χρόνο γύρου στο δεύτερο stint, η οποία θα τους είχε δώσει μια ρεαλιστική ευκαιρία να προσπεράσουν τη Red Bull. Αλλά επτά–οκτώ γύροι δεν ήταν αρκετοί για να αντισταθμίσουν τη διαφορά.

Τα φρένα του Λιούις Χάμιλτον έπαψαν να λειτουργούν στον προτελευταίο γύρο· το αυτοκίνητό του έβγαζε σπινθήρες στη στροφή 16 και τον ανάγκασε να προχωρήσει με πολύ χαμηλή ταχύτητα μέχρι τη σημαία, μόλις λίγα δευτερόλεπτα μπροστά από τον Φερνάντο Αλόνσο. Μια ποινή πέντε δευτερολέπτων για το ότι βγήκε πολλές φορές από την πίστα, καθώς οδηγούσε με πολύ χαμηλή ταχύτητα χωρίς φρένα, τον έβαλε πίσω από την Aston Martin στα επίσημα αποτελέσματα. Λεπτομέρειες άνευ γενικής ή ειδικής σημασίας.

Στις 17-19 Οκτωβρίου οι αγώνες θα διεξαχθούν στo Circuit of The Americas στο Ώστιν του Τέξας. Αν οι στροφές στο COTA σάς φαίνονται γνωστές, είναι λογικό. Οι στροφές 3 έως 6 μοιάζουν με την υψηλής ταχύτητας διαδρομή του Silverstone μέσω Maggotts/Becketts ή τις S Curves στο Suzuka, ενώ οι στροφές 12 έως 15 μιμούνται το τμήμα του σταδίου του Hockenheim. Εν τω μεταξύ, η ανηφόρα προς την πλατιά στροφή 1 – όλα είναι μεγαλύτερα στο Τέξας, σωστά; – προσφέρει πάντοτε συναρπαστικές προσπεράσεις.