Grand Prix Αυστρίας: Πώς ο 18χρονος Κίμι Αντονέλλι «τελείωσε» τον Φερστάπεν

Ο ενδέκατος αγώνας της χρονιάς, ο χιλιοστός εκατοστός τριακοστός πέμπτος (1.135) σε απόλυτη αρίθμηση της Formula 1, διεξήχθη την Κυριακή 29 Ιουνίου 2025 στην πίστα Red Bull Ring στο Σπίλμπεργκ (Spielberg) στη Στυρία της Αυστρίας.

Η McLaren αγαπά τις μακριές στροφές, αγαπά - σε σχέση με τους αντιπάλους της - τις ζεστές πίστες. Εάν προσθέσεις τις αναβαθμίσεις της - ένα νέο αεροδυναμικό πακέτο στο μπροστινό μέρος και μια νέα γεωμετρία της πίσω ανάρτησης για καλύτερη είσοδο στις στροφές υψηλής ταχύτητας - είναι εύκολο να καταλάβεις γιατί τα δύο αυτοκίνητά της ήταν 20 δευτερόλεπτα μπροστά από τον τρίτο Σαρλ Λεκλέρ με την επίσης αναβαθμισμένη Ferrari του. Βεβαίως, το πιθανότερο είναι ότι αν ο Μαξ Φερστάπεν δεν είχε την διπλή ατυχία στο qualifying του Σαββάτου και στην αρχή του αγώνα που τον οδήγησαν να εγκαταλείψει, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Στην περίπτωση των κατατακτήριων διεκόπη ο ρυθμός του στην τελευταία προσπάθεια, εξαιτίας της κίτρινης σημαίας που υψώθηκε μετά από τετ-α-κε του Πιέρ Γκαζλί . Κάτι που δεν επέτρεψε, επίσης, στον Όσκαρ Πιάστρι να ολοκληρώσει το γύρο του. Ο Φερστάπεν στάθηκε στην έβδομη θέση της εκκίνησης και ο Πιάστρι στην τρίτη. Ο Αυστραλός οδηγός της McLaren στην πρώτη, κιόλας, στροφή προσπέρασε από την εξωτερική τον Λεκλέρ και έτρεξε όλο τον αγώνα ως δεύτερος, ενώ ο Ολλανδός δέχτηκε ένα χτύπημα στον πίσω τροχό από τον Κίμι Αντονέλλι, στην τρίτη στροφή, που ανάγκασε και τους δύο να εγκαταλείψουν τον αγώνα. Παραλίγο να έχει ανάλογη τύχη ο Πιάστρι, όταν, 16 γύρους πριν από το τέλος, ο Φράνκο Κολαπίντο δεν τον είχε δει, τον έκλεισε και τον ανάγκασε να βγει εκτός πίστας και να «κουρέψει» το γκαζόν. Ο Πιάστρι προσπαθούσε να τον προσπεράσει ενώ του έριχνε έναν γύρο, δηλαδή υπό καθεστώς μπλε σημαίας για τον νεαρό Αργεντινό.

Είναι υπερβολή να υπερθεματίσει κάποιος στα αρνητικά αποτελέσματα των, εν πολλοίς, ανώριμων κριτηρίων συμμετοχής των νεοεισερχομένων οδηγών; Ειδικά όταν σε κάθε αγώνα γίνεται ιδιαίτερη μνεία στις θέσεις που κατέχουν στην πίστα, αυτοί οι 6 νέοι οδηγοί; Στον χθεσινό αγώνα ο Λίαμ Λώσον της Red Bull Racing, μετά τη «βοήθεια» του Αντονέλλι, πήρε την έκτη θέση, ενώ ο Βραζιλιάνος Γκάμπριελ Μπορτολέτο της Kick Sauber την όγδοη. Ο Βραζιλιάνος ψηφίστηκε από το κοινό ως καλύτερος οδηγός του αγώνα. Οι υπόλοιποι ήταν, όπως και κάθε σαββατοκύριακο, εκτός βαθμών. Το «αγαπημένο» μας Netflix «ανέβασε» επεισόδιο αφιερωμένο στα περιστατικά που οδήγησαν στην συμφωνία του Αντονέλλι με την Mercedes και τη δακρύβρεχτη ιστορία της μαμάς του όταν ο κανακάρης της έχασε τον έλεγχο του μονοθεσίου, πέρσι, στην Μόντσα. Στο πλαίσιο των δοκιμών που έκανε ο Τότο Βολφ για να πιστοποιήσει τις ικανότητες του. Τότε δεν είχε ενοχλήσει κανέναν άλλον εκτός από τον ίδιο και τη μαμά του -που πιθανόν να είναι το ίδιο πράγμα. Χθες, ο Φερστάπεν μάλλον αποχαιρέτησε και τις λιγοστές ελπίδες που είχε να διεκδικήσει τον πέμπτο τίτλο του. Η Red Bull, ως ομάδα, έχει μάλλον απολέσει κάθε ελπίδα διάκρισης για το άμεσο μέλλον, ίσως και το απώτερο. Ο Πιάστρι, τυχαία, δεν έχασε εξαιτίας του Κολοπίντο 17 βαθμούς, η απώλεια των οποίων θα έβαζε τον Λάντο Νόρις στην πρώτη θέση της βαθμολογίας. Προς τι, λοιπόν, όλη αυτή η φασαρία για τους πρωτοεμφανιζομένους που το μόνο βεβαιωμένο προσόν τους είναι η νεότητα;

Στον καθαρά επιχειρηματικό τομέα των αγώνων η ανανέωση των ενδιαφερόντων τών θεατών με νεόφερτα και νεανικά πρόσωπα είναι εκ των ων ουκ άνευ. Η Liberty Media Corporation του John C. Malone -που κατέχει από τον Ιανουάριο του 2017 τη διαχείριση της Formula 1- στηρίζει τηλεοπτικά τους αγώνες μέσω του Netflix με ετήσιες προγραμματισμένες σειρές κάθε αγωνιστικής σεζόν. Εστιάζει, ως είναι φυσικό, στις προσωπικές διαμάχες μεταξύ των οδηγών υπό το πλαίσιο της αναγνωρίσεώς τους στην αντοχή, στη φιλοδοξία, στην ανταγωνιστικότητα και στην επιδεξιότητα με τις οποίες αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες. Το μήνυμα είναι αισιόδοξο και ανοίγει δρόμο προς το μέλλον. Ποιος είναι ο φορέας μιας τέτοιας προοπτικής; Μα, η νεότητα, φυσικά. Εκεί που ο χρόνος φαίνεται να είναι στα πρώτα του βήματα. Εκεί που το μέλλον είναι μπροστά. Μια τέτοια νοοτροπία συμβαδίζει με τις νεότερες κοινωνικές βεβαιότητες. Παρά το μεγάλο δημογραφικό πρόβλημα ενός γερασμένου Δυτικού κόσμου – παρόλο που ακολουθούν με συνέπεια και οι ανατολικοί λαοί – ο οποίος θα έπρεπε να έχει αλλάξει την εν λόγω νοοτροπία, εν τούτοις οι άνθρωποι εξακολουθούν να επιμένουν στην πρωτοκαθεδρία των πλεονεκτημάτων μιας νεότητας που μπορεί να νικήσει τον «συντηρητισμό» της επίπονης μαθητείας. Οι γηραιότεροι αρνούνται να αποδεχτούν τη διάρκεια ενός χρόνου που παραπέμπει στην εποπτεία, κυνηγώντας την ουτοπική προσέγγιση ενός χρόνου που θα μπορούσε να σταματήσει γι’ αυτούς. Η παιδική υποταγή του Αντονέλλι ανάγκασε ακόμα και τον σκληροτράχηλο Φερστάπεν να σκύψει για να την αποδεχτεί στα λόγια μιας συγγνώμης· είναι χαρακτηριστική η σκηνή που διαδραματίζεται όταν έχουν βγει έξω από τα ανήμπορα αυτοκίνητα τους. Ίσως, γιατί ακόμα και το ακραίο παράδειγμα ενός οδηγού που έζησε εξ απαλών ονύχων τη σκληρότητα της επίμονης μαθητείας από τον πατέρα του, να ξεθωριάζει μπροστά στην ουτοπική, μαγική δύναμη της αθάνατης νεότητος. Πάντως για την ώρα κανένας από τους νεοφώτιστους δεν συγκινεί με τα κατορθώματά του.

Ο Αγώνας

Ο Λάντο Νόρις και ο Όσκαρ Πιάστρι τερμάτισαν με 20 δευτερόλεπτα διαφορά από τον τρίτο, αλλά η μονομαχία τους κράτησε ζωντανό τον αγώνα: μια σκληρή μάχη στο πρώτο σκέλος (stint) του αγώνα που είχε δύο pit stop. Στο δεύτερο stint ο Πιάστρι ανέκαμψε από μια καθυστέρηση που προήλθε από το μπλοκάρισμα των τροχών στην προσπάθεια να προσπεράσει τον ομόσταυλό του και στο τελευταίο stint ακολούθησε ένα ελαφρώς τεταμένο παιχνίδι καταδίωξης μέσα από την κυκλοφορία των αυτοκινήτων που είχαν μείνει πίσω. Ο Νόρις ήταν πάντα μπροστά, αλλά η διαφορά μειωνόταν με κάθε γύρο - και με το πλεονέκτημα που είχε η McLaren αυτό το Σαββατοκύριακο, υπήρχε πολύς κυκλοφοριακός φόρτος επειδή έφταναν και προσπερνούσαν τους τελευταίους. Μόνον έξι οδηγοί συμπλήρωσαν τους 70, συνολικά, γύρους του αγώνα. Οι υπόλοιποι τερματίσαντες αρκέστηκαν στους 69. Ο Νόρις ήταν σε εξαιρετική φόρμα σε αυτήν την πίστα, στην οποία πάντα λάμπει, καθώς οι μακριές στροφές επιτρέπουν στο στυλ του, που συνδυάζει φρενάρισμα και στροφή, να λειτουργεί καλά. Βοηθούμενος επίσης από την ανάρτηση με ρυθμιζόμενη γωνία του πείρου που εισήχθη στο Μόντρεαλ και η οποία του έδωσε καλύτερη αίσθηση στο τιμόνι. Ο Βρετανός είχε ως αποστολή να σπάσει την απόσταση ενός δευτερολέπτου του DRS, ενώ ο Αυστραλός ήταν εξίσου αποφασισμένος να τον ακολουθήσει μέχρι το τέλος και να επιτεθεί σε τακτά διαστήματα στις στροφές 3 και 4. Εφτασε μάλιστα να τον προσπεράσει στη φουρκέτα της στροφής 3 στην κορυφή του λόφου σε μία περίπτωση, αλλά ο Νόρις κατάφερε να ξαναπεράσει μπροστά στην αντίθετη κίνηση της στροφής 4 στην επόμενη κατηφόρα αριστερά. Αυτό έγινε στον 11/70 γύρο και ήταν η τελευταία φορά που πέρασε μπροστά ο Πιάστρι σε όλον τον αγώνα.

Στον 20ό από τους 70 γύρους - την παραμονή των προγραμματισμένων πρώτων pit stop και με στόχο να πάρει προτεραιότητα στα pit - ο Πιάστρι προσπάθησε να κάνει ενέδρα, παίζοντας έξυπνα, χωρίς να επιτεθεί στην 3η στροφή. Εδωσε στον Νόρις μια ψευδή αίσθηση ασφάλειας, και στη συνέχεια προσπαθώντας να κάνει μια καθυστερημένη προσποίηση από έξω προς τα μέσα στην 4η στροφή. Δεν πέτυχε, ο Πιάστρι μπλόκαρε τους πίσω τροχούς του και έφτασε επικίνδυνα κοντά σε επαφή. Ακολούθησε ένα προειδοποιητικό μήνυμα από τα υψηλά κλιμάκια στο pitwall. Ακόμα πιο σημαντικό, είχε φθείρει τα ελαστικά του. Ο Νόρις και ο μηχανικός του Will Joseph (Γουίλ Ζόζεφ) έπραξαν σοφά επιλέγοντας να μπουν αμέσως για ένα σετ καινούργια ελαστικά σκληρής σύνθεσης. Αυτή ήταν πραγματικά η νικητήρια κίνηση, παρόλο που ο αντίπαλος είχε ακόμα αρκετή δύναμη για να επιτεθεί. Ο Πιάστρι αναγκάστηκε να μείνει για τέσσερις επιπλέον γύρους στην πίστα. Αυτό τον έφερε 6 δευτερόλεπτα πίσω, αλλά με ελαστικά τέσσερις γύρους νεότερα, κάτι που θεωρητικά θα του έδινε πλεονέκτημα 0,2 δευτερολέπτων ανά γύρο, όταν θα έμπαινε ξανά μέσα. Ο Πιάστρι προσπάθησε σε όλο το δεύτερο stint να μειώσει τη διαφορά, αλλά είχε μειώσει μόνο κατά το ήμισυ το έλλειμμά του μέχρι τη δεύτερη στάση. Τόσο καλός ήταν ο Norris με τα σκληρά ελαστικά. Στο τελευταίο stint του αγώνα η διαφορά είχε μειωθεί σε μόλις 1,6 δευτερόλεπτα, αλλά από εκεί και πέρα ο Νόρις είχε τον έλεγχο, παρόλο που φαινόταν να ανησυχεί αρκετά όπως ακουγόταν στις συνομιλίες με τον μηχανικό του. Κάτι θα μπορούσε να πάει στραβά ανά πάσα στιγμή, με ένα λάθος σε μια μάχη με ένα αυτοκίνητο που είχε μείνει πίσω. Αλλά στην πραγματικότητα ήταν ο Πιάστρι που υπέστη αυτό το λάθος, καθώς ο απρόσεκτος Κολαπίντο τον έσπρωξε στο γρασίδι μεταξύ των στροφών 3-4.

Η Mercedes - το νικητήριο αυτοκίνητο στο Μόντρεαλ - ήταν εντελώς εκτός αγώνα, ανίκανη να ελέγξει επαρκώς τη θερμοκρασία των πίσω ελαστικών της και πηγαίνοντας ακόμη πιο άσχημα εξαιτίας ενός προβλήματος στη ρύθμιση. Αυτό άφησε τον Τζορτζ Ράσελ ένα λεπτό πίσω από την πρώτη θέση, στην πέμπτη θέση, 40 δευτερόλεπτα πίσω από τον Λεκλέρκ και μισό λεπτό πίσω από τον Λιούις Χάμιλτον. Η Ferrari ήταν εντάξει, ίσως ακόμη και βελτιωμένη, με το ολοκαίνουργιο δάπεδό της. Ωστόσο, εξακολουθούσε να αντιμετωπίζει προβλήματα με μια μικρή φθορά στο πάτωμα, σε τέτοιο βαθμό που ο Λεκλέρ είχε λάβει οδηγίες να σηκώνει το πόδι του και να συνεχίσει με ελεύθερη ταχύτητα (lift and coast) «σε κάθε στροφή» ήδη από τον 15ο γύρο.

Σε μία εβδομάδα οι αγώνες θα γίνουν στην πίστα Silverstone Circuit στην Μεγάλη Βρετανία. Το Silverstone ήταν το πρώτο Grand Prix. Φιλοξένησε τον πρώτο γύρο του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Φόρμουλα 1 στις 13 Μαΐου 1950. Ο βετεράνος Giuseppe Farina (Τζουζέπε Φαρίνα), που θα κατακτούσε τον τίτλο εκείνης της χρονιάς, κέρδισε τον αγώνα με την Alfa Romeo 158.