● ● ● Σπίτι είναι εκεί που βρίσκεται η καρδιά σου.
● ● ● Για άλλους, εκεί που βρίσκεται το γκομπιούτερ σου.
● ● ● Αυτόν το μήνα, το σπίτι στη Χαριλάου Τρικούπη άδειασε. Ένας δικός μας έσπασε το πόδι του και δύο άλλους τούς στείλαμε να κάνουν το στρατιωτικό τους. Ο Π. πήγε να παρουσιαστεί με ένα πλατεοκαρυτσινό κούλνες στο βλέμμα και στο πεπρωμένο του, και μετά μας έστειλε μήνυμα: με κάνανε εύζωνα. Τώρα θέλει να ανασύρει τα ψυχολογικά του για να πάρει αναβολή αλλά εμείς τον εκλιπαρούμε – μη, όχι πριν σε φωτογραφίσουμε με την γκοντή τη φουστανέλα, την αντρίλα. Photos manent.
● ● ● Την άλλη, την Ο., τη στείλαμε να κάνει το στρατιωτικό της στο Λονδίνο. Κάθε κορίτσι 20+ που φοράει για φούστα μία παλιά ομπρέλα θαλάσσης, είναι υποχρεωτικό να περνάει ένα διάστημα από τη ζωή του στο Λονδίνο για να ψηθεί. Την Ο. την έριξαν στα κομμάντα. Κατευθείαν μάχιμη: πήγε για μεταπτυχιακό σε κάτι θολό, σε σχέση με εικόνα, ήχο και σύμβολα. Ας γίνω πιο σαφής: τη δεύτερη μέρα, τους πήγανε όλο το γκρουπ σε μία γκαλερί για να παρακολουθούν ένα ρολόι επί 24 ώρες. Η Ο. ήταν ενθουσιασμένη αν και της είπαμε ότι αυτά στην Αθήνα τα κάναμε από τα 80s, και όχι, δεν εννοούμε τον Τσόκλη. «Ποιος είναι αυτός;» μας ρώτησε η αθώα μικρή κάνοντας blink, blink, βλεφαρίδες.
● ● ● Δύο μέρες κράτηση, κωλόψαρο.
● ● ● Η Ο. θέλει να ξέρει τα πάντα. Καταπίνει τις πληροφορίες και τα trends σαν γαργαντούας. Συνδυάζει την τρέλα με το κάψιμο. Αν είχε ένα ραντάρ στο κεφάλι της θα τη χρησιμοποιούσαμε για ανεμιστήρα από τις πολλές στροφές που θα έκανε. Είναι συνέχεια τόσο alert που πολλές φορές, αν δεν μιλήσει για 5 λεπτά, φοβόμαστε και της βάζουμε καθρεφτάκι στο ρουθούνι για να δούμε αν είναι ζωντανή. Ό,τι λέξη κι αν ακούσει τη σημειώνει στο moleskine της και μετά την γκουγκλάρει. «Ποια είναι η Νάντια Φοντάνα;» Γκουγκλ. «Ποια ήταν η Τσιν-Τσιν στο Παγκράτι;» Γκουγκλ. «Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;». Γκουγκλ.
● ● ● Την πρώτη μέρα που πάτησε το πόδι της στο Λονδίνο η Ο. την πέρασε μέσα στο twitter γράφοντας «Εοοο, είμαι εδώώώ»… και «Εεε, σκατά»… και «Εδώ κάνει τον απόλυτα καλό καιρό». Ήθελε να μαζέψει γύρω της τη φυλή των άλλων Ομπρελών Θαλάσσης. Αν μπορούσε θα μας έπαιρνε όλους μαζί μέσα στο τενεκεδένιο της βαλιτσάκι για το κολατσιό. Είναι μία mobile ψυχή. Η οικογένειά της είναι όλα τα Όμικρον της Αθήνας μαζί, καθισμένα σε έναν ιπτάμενο καναπέ που κρασάρουν σε όποιο σπίτι βρουν στο Couch Surfing. Τώρα μένει σε ένα σπίτι σαν της Νεκρής Νύφης και κάνει παρέα με τις καλύτερες drag-act θεές του Λονδίνου.
● ● ● Το σπίτι των παιδιών μας είναι mobile. Το παίρνουνε μαζί τους σαν σαλιγκαράκια όπου πάνε, το ανοιγοκλείνουν όπως θέλουν, ένα νήμα συνδέει το κουδούνι της εξώπορτας με την καινούργια τους ζωή, όπου τους έχει ρίξει ο άνεμος.
Ξαφνικά, ένα βράδυ στην Αθήνα απλώθηκε μία πικεδένια ψύχρα. Τα κούριερ και τα ντελίβερι μας έδιναν δροσερά κέρματα για ρέστα. Το φως του φεγγαριού εκείνη τη νύχτα ήταν μεταλλικό. Οι Archive ακούγονταν από κάποια αυτοκίνητα που περνούσαν δίπλα σου, και αν όλα πάνε καλά θα μας ξανάρθουν. Στον Tiesto πετούσαν γαρδένιες και καίγανε γραβάτες. Στα παράθυρα των σκατί πολυκατοικιών βλέπαμε τα αναμμένα ambilight των τηλεοράσεων: άρχισε το Big Brother, μαλάκα.
● ● ● Πράγμα που σημαίνει ότι θα είναι άδεια τα σκυλάδικα φέτος.
● ● ● Εγώ νομίζω ότι η Παναγία θα ρίξει έναν τιτανο-τεράστιο κεραυνό και θα τους κάψει όλους. Κι αν όχι Εκείνη, τότε ας κάνει κάτι η Κυρία Εύη εύχομαι, τι να πω; Να μας σώσει. Κι αν όχι Εκείνη, τότε ο Κινέζος πρωθυπουργός.
● ● ● Εκείνο το δροσερό βράδυ, τα κζωτικά της πόλης μέθυσαν στην Τεχνόπολη και χόρευαν pole dancing γύρω-γύρω στο φουγάρο. Λίγα μέτρα πιο πέρα, κάποιοι ορκίζονταν ότι είδαν τον Μαζωνάκη σε ταβέρνα ΧΩΡΙΣ το μουστάκι (όχι, όχι, ΟΧΙ, ρε Γιώργο!) – και αν το σκεφτείς, πολύ λογικό, ένα αξεσουάρ πίστας είναι κι αυτό. Θα βάλω τη marozina να πάει να του το τραβήξει για να βεβαιωθούμε και θα σας ενημερώσω. Λίγες μέρες πριν, είδαμε live cam στη Ζούγκλα όλη τη Γιορτή Φέτας στην Ελασσόνα, σχεδόν μπορούσες να τη μυρίσεις, πραγματικά ονομασία προέλευσης ΠΟΠ.
● ● ● Pop will eat itself, πιστεύω.
● ● ● Τα απογεύματα μαζευόμαστε στα σπίτια, μαγειρεύουμε συνταγές με περίεργα μανιτάρια συζητώντας για το χειμώνα που έρχεται. Θα είναι ο πιο κρύος χειμώνας των τελευταίων χιλίων ετών για την Ευρώπη, είπαν οι Ρώσοι. Θα ανατραπεί το Gulf Stream και θα μπούμε στη νέα εποχή των παγετώνων. Το καλό που σου θέλω, Όμικρον, βάλε κάλτσες και άσε τις ηλίθιες Αγγλίδες γυμνές, με το σανδάλι. Κι εσύ Πι, τη μακριά φουστανέλα, την κλέφτικη. Θα ’χουμε πόλεμο, ορέ. Η πλατεία άρχισε σιγά σιγά να γεμίζει. Τα σουβλάκια θα θρέψουν τις μικρές άγριες ψυχές.
● ● ● Ρε. Ακριβαίνουν τα σουβλάκια, ρε. Το μικρό, μοναχικό φαγάκι που πεζοπορεί στη βρομο-Αθήνα μόλις έχασε την τρυφερότητά του. Η πείνα της πόλης έγινε σλογκανάκι να το χρησιμοποιούνε σαν παντεσπάνι οι στερημένες υγιεινίστριες. Και στις δημόσιες γιορτές θα τους το πετάνε σαν κόκαλο, ληγμένο παυσίπονο, οι δημογέροντες, από τους πάγκους. Free σουβλάκια, free drinks, free entrance.
● ● ● Ξέρω. Και φρι πρες.
● ● ● Λοιπόν, θα κάνουμε ένα πάρτι. Στην καντίνα, στον Λυκαβηττό. Ηλιοβασίλεμα, μακάρι να έχει και κρύο. Πάγκοι, μπίρες, οι ταρίφες σαν μπατσικά να περνάνε χαλαρά και να μας κοιτάνε. Θα αφήσουμε τα σκούτερ όπως να ’ναι, θα βάλουμε έναν να φορτώνει μουσικές, θα παίζουν χοτ-ντογκ, μπορεί και σουβλάκια.
● ● ● Σπίτι είναι ένα πράγμα ζεστό, μικρά μου Όμικρον και Πι.
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
Θέλοντας να τεστάρω τις δυνατότητες και τα όρια του εργαλείου, άρχισα να ζητάω συμβουλές θεωρώντας μάλλον απίθανο (και ηθικά απωθητικό) το να το χρησιμοποιήσω. Μέσα σε μισή ώρα είχα αγοράσει μηνιαία συνδρομή.
11°
