Το σύνδρομο hoarding: Οι τέσσερις τύποι ανθρώπων που συσσωρεύουν αντικείμενα χωρίς να τα χρειάζονται.
H νεύρωση «σαβουρομαζώχτρα» έχει πάρει τέτοια έκταση ώστε στις ΗΠΑ δημιουργήθηκε ειδικότητα ψυχολόγου που εστιάζει στους ανθρώπους οι οποίοι δεν μπορούν να αποχωριστούν κανένα πράγμα. Ο καθένας από αυτούς έχει ξεχωριστούς λόγους να κρατά αντικείμενα χωρίς να μπορεί να κάνει τη διάκριση μεταξύ χρήσιμου πράγματος και σκουπιδιού: οι «σαβουρομαζώχτρες» μαζεύουν ακόμα και κουτιά από τσιγάρα, χαρτιά περιτυλίγματος, συσκευασίες φαγητών —συχνά, το σπίτι τους μοιάζει με αποθήκη ή, ακόμα χειρότερα με σκουπιδότοπο· όμως, οι ίδιοι δεν το βλέπουν έτσι. Υπάρχουν τέσσερις τύποι σαβουρομαζώχτρα οι οποίοι μπορούν να διασταυρώνονται ή να οδηγεί ο ένας στον άλλον.
Πρώτος είναι ο συλλέκτης. Υπάρχουν άνθρωποι που έλκονται από αντικείμενα: εκτός από συλλέκτες μουσικής ή έργων τέχνης, γίνονται συλλέκτες διάφορων πραγμάτων που ίσως δεν είναι καν ωραία. Οι ειδικοί ψυχολόγοι συναντούν άτομα που συλλέγουν παράξενα αντικείμενα όπως
Κεραμικές κουκουβάγιες, ιπποποτάμους-μπιμπελό, κουταλάκια, μπουκαλάκια…Οι ίδιοι δεν ξέρουν γιατί το κάνουν· λένε ότι τους δίνει ικανοποίηση αλλά στη συνέχεια εξελίσσεται σε καταναγκασμό. Γενικά πάντως, οι άνθρωποι-συλλέκτες, π.χ. συλλέκτες βινυλίων, έχουν την τάση να μαζεύουν κι άλλα πράγματα, ή εν πάση περιπτώσει, να μην πετάνε τα άχρηστα.
Ο δεύτερος τύπος είναι ο αισθηματίας που δεν μπορεί να αποχωριστεί ούτε ένα εισιτήριο κινηματογράφου. Γι’ αυτόν, όλα τα αντικείμενα συνδέονται με αναμνήσεις ή άτομα με τα οποία είναι ή ήταν κοντά. Γεμίζει ντουλάπια με αντικείμενα που ίσως έχει κληρονομήσει και που δεν χρησιμοποιεί ποτέ. Αν και συναισθηματικός, αυτός ο τύπος είναι όπως οι άλλοι σαβουρομαζώχτρες: σπανίως δίνει σε άλλους κάτι· τα κρατάει όλα για τον εαυτό του.
Ο τρίτος τύπος είναι ο πραγματιστής που κρατά οτιδήποτε μπορεί να φανεί χρήσιμο. Πιστεύει ότι ίσως χρειαστεί στο μέλλον μια παλιά λάμπα λαδιού: μια παρατεταμένη διακοπή ρεύματος είναι ένα ενδεχόμενο, όχι; Κρατά επίσης όλα τα κινητά και τους φορτιστές από το 1995, καθώς και τις χαλασμένες ηλεκτρικές και οικιακές συσκευές. Οι περισσότεροι από μας έχουμε λίγο από τον Πραγματιστή μέσα μας. Η ουσία είναι να καθορίσουμε πότε είμαστε πρακτικοί και πότε κοροϊδεύουμε τον εαυτό σας. Ένας αυθεντικός πραγματιστής έχει συνήθως έναν τεράστιο αριθμό πραγμάτων που δεν θα χρησιμοποιήσει ποτέ, παρόλο που αυτά τα πράγματα ίσως είναι θεωρητικά χρήσιμα.
Ο τέταρτος είναι ο κυνηγός των Ευκαιριών. Αυτός είναι κάποιος που υπερηφανεύεται για τις εξαιρετικές προσφορές για ό,τι αγοράζει, κάτι που εκ πρώτης όψεως είναι καταπληκτικό. Είναι ικανός να αγοράζει πράγματα μόνο και μόνο επειδή πουλιούνται με έκπτωση, ανεξαρτήτως αν θα τα χρησιμοποιήσει — συχνά δεν μπορεί να απορροφήσει όσα αγοράζει επειδή πιστεύει ότι είναι «ευκαιρία», του είναι δύσκολο να αποχωριστεί κάτι που έχει πάρει σε εξαιρετικά χαμηλή τιμή. Νιώθει σαν να πετάει χρήματα.
Αναγνωρίζετε τον εαυτό σας ή κάποιο κοντινό σας πρόσωπο σε μία ή περισσότερες από αυτές τις περιγραφές;Κάντε ένα γύρο στο σπίτι σας: αναρωτηθείτε για το καθετί· είναι σημαντικό για σας; Σας αρέσει; Έχει καλή αισθητική; Σας το χάρισε ένας αγαπημένος φίλος; Το κρατάμε επειδή αξίζει περισσότερο από αυτό που πληρώσατε; Ή επειδή θα είναι ωφέλιμο στα επόμενα χρόνια; Μήπως δεν αφήνετε κανέναν να αγγίξει τα «πράγματά σας»; Πώς αισθάνεστε στην ιδέα να χαρίσετε μερικά από αυτά; Σας δίνει χαρά η συλλογή σας από σταχτοδοχεία; Αν απαντήσετε με ειλικρίνεια σε τέτοιου είδους ερωτήσεις ίσως συνειδητοποιήσετε ότι συσσωρεύετε πράγματα προσπαθώντας να εμπλουτίσετε τη ζωή σας. Ωστόσο, η κατοχή λιγότερων αντικειμένων που είναι πραγματικά ξεχωριστά θα την εμπλουτίσει πολύ περισσότερο από το να κρατάτε τα πάντα.
