Τι θα συνεχίσουμε και τι θα αρχίσουμε ξανά μετά το lockdown

Tο τέλος της καραντίνας φέρνει στη ζωή μας το New Normal. Έναν νέο τρόπο. Ακόμα κι αν συνεχίσουν όλα όπως τα είχαμε αφήσει, πάλι κάτι θα έχει αλλάξει. Μάθαμε πολλά, ξαναθυμηθήκαμε περισσότερα, σκεφτήκαμε, καταπιεστήκαμε, χαρήκαμε – και τώρα ήρθε η ώρα να δούμε τι θα συνεχίσουμε από τις συνήθειες της καραντίνας και τι θα κάνουμε ξανά, όλα εκείνα που μας είχαν λείψει.

Θα συνεχίσουμε να κάνουμε

1. Βόλτα με τον σκύλο. Και ξαφνικά (σε άλλες χώρες περισσότερο) αποκτήσαμε σκύλο. Ήταν μία πράξη απόγνωσης, τρυφερότητας και ανάγκης για βόλτα. Ο σκυλάκος μας έμεινε και θα συνεχίσει να μας αγαπάει. Κι εμείς βρήκαμε την αγαπημένη συνήθεια που έγινε μέρος της ζωής μας.

2. Τραγούδι στα μπαλκόνια (όχι μεγάφωνα!) Στην αρχή φάνηκε αστείο, αλλά οι Ιταλοί κυρίως το έκαναν καταπληκτικά. Και ήρθε κι έγινε μία ωραία έκπληξη. Ένα τραγούδι, έστω και αδέξια, στο μπαλκόνι, σαν να χαιρετάμε τους γείτονες. Με φυσική φωνή και τρυφερότητα. Όχι σαν talent show. Όχι μουσική σε μεγάφωνα.

3. Απολυμαντικό - προσωπική υγιεινή. Το απολυμαντικό χεριών έγινε μόνιμο αξεσουάρ στην καθημερινή ζωή μας και όχι μόνο στο travel kit. Η προσωπική υγιεινή γενικότερα απέκτησε μία νέα σημασία που (ευχόμαστε) να μείνει για πάντα.

4. Ψηφιακή καθημερινότητα - Zoom calls, τηλεδιάσκεψη. Το πλάνο της κάμερας του laptop με τα talking heads και στο βάθος τη βιβλιοθήκη με τα action figures και τη φωτογραφία από τα βαφτίσια μας, έγινε κανονικότητα. Αποκτήσαμε ψηφιακή καθημερινότητα, εξοικειωθήκαμε με αυτήν, γίναμε πιο άνετοι με το πιξέλιασμα στην οθόνη και θυμόμαστε πια τα passwords.

5. Τηλεργασία. Ένα ταμπού που μοιάζει να πέφτει. Η τηλεργασία, μετά από τόσους μήνες, απέδειξε ότι γίνεται πιο μεθοδικά, με περισσότερη προσήλωση, πιο παραγωγικά και, σε πολλές περιπτώσεις, πιο ποιοτικά. Χωρίς παρεμβολές, διαλείμματα για τσιγάρο, άσκοπες φλυαρίες, πίεση. Και με σαγιονάρες.

6. Μεγάλα βιβλία που δύσκολα τα πλησιάζαμε. Τα ανοίξαμε επιτέλους, έπαψαν να στοιβάζονται στο πάτωμα. Βυθιστήκαμε απερίσπαστοι στις 700 σελιδάρες τους, τα απολαύσαμε, μπήκαμε στον κόσμο τους χωρίς άγχος. Και τώρα έμειναν φιλικά και προσιτά, με τον όγκο τους, μία υπόσχεση για ένα νέο συναρπαστικό ταξίδι.

7. Home cooking. Μαγειρέψαμε τα πάντα. Από δύσκολες συνταγές που ανακαλύπταμε στις ιστοσελίδες των foodies μέχρι συνταγές με τηλεφωνική καθοδήγηση, βήμα-βήμα, από τις μαμάδες μας. Φτιάξαμε από ταψάρες μουσακάδες μέχρι ψωμί μπανάνας και κοριτσίστικα muffins. Τα καταφέραμε (αυτό περνάει και στη ζυγαριά) και η αγάπη μένει.

8. Home mixology - baristas. Στο online shopping ερωτευτήκαμε και αγοράσαμε υπέροχες καφετιέρες και ποικιλίες καφέ που ευωδίαζαν από το μυαλό μας ακόμη. Περίεργα αξεσουάρ που τα χρησιμοποιούν ταχυδακτυλουργικά οι μιξολόγοι και φτιάχνουν κοκτέιλ υπερπαραγωγές. Φτιάξαμε καφεδάρες και ποτάρες και τώρα πια, θα συνεχίσουμε να το κάνουμε.

9. Η ασφυξία στα ΜΜΜ. Το πατίκωμα μέσα στα λεωφορεία και στο μετρό, έτσι κι αλλιώς, δεν έπαψε ποτέ να συμβαίνει. Ο βασανιστικός χρόνος μέχρι να φτάσουμε στα στάση μας, φορώντας τη μάσκα και αποφεύγοντας τα βαριεστημένα ή επιθετικά βλέμματα, τώρα πια θα έχει και μάσκα. Όπως Τόκιο. Το κακό είναι ότι δεν προλαβαίνεις να κοιμηθείς.

10. Online συναυλίες και φεστιβάλ. Σε σόλο ή ομαδικές συναυλίες, καλλιτέχνες και επίδοξοι σταρ, με zoom call ή live streaming, τραγούδησαν τα σώψυχά τους, έγραψαν τραγούδια της πιτζάμας και η οικειότητα με το κοινό απέκτησε άλλο νόημα. Οι συναυλίες ξαναρχίζουν αλλά το “live from home” έγινε πια ένας επιπλέον τρόπος έκφρασης και επαφής.

11. Κούρεμα στον ακάλυπτο. Όσο τα κομμωτήρια ήταν κλειστά, οι “παράνομες” κομμώτριες έκαναν κατ’ οίκον επισκέψεις και γινότανε δουλίτσα. Πολλοί όμως αποφασίσαμε να κουρέψουμε ο ένας τον άλλο – στα μπαλκόνια και στους ακάλυπτους. Και ανακαλύψαμε ότι δεν είναι και τόσο τραγικό. Μαλλιά είναι, ξαναβγαίνουν. 

12. Χριστούγεννα στο Dubai. Είναι το νέο “ξαπλώστρα στη Μύκονο” ή το παλαιότερο “κουτσοί στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα”. Από τη στιγμή που το πήραν είδηση οι τηλεπαρουσιάστριες, πέρασε και στο ελληνικό DNA. 

13. Κούριερ. Ήταν αναμφισβήτητα, μαζί με τους νοσηλευτές, οι σταρ του lockdown. Το επάγγελμά τους πήρε μία νέα διάσταση, εκτιμήθηκαν καλύτερα από όλους και η εργασία τους απέκτησε μεγαλύτερο εύρος. Οι μόνοι που δεν φάνηκε να το καταλαβαίνουν ήταν οι εταιρείες κούριερ αλλά στο χέρι μας είναι πλέον, να επιλέγουμε τους καλύτερους.

14. Εμβόλια. Θα συνεχίσουμε να τα κάνουμε γιατί απλούστατα οι πανδημίες αντιμετωπίζονται έτσι. Η εμπιστοσύνη στην επιστήμη έχει ήδη επανεκτιμηθεί και οι ψεκ, αν τους αφαιρέσεις τη διαδικασία της βελόνας και του τρυπήματος, ησυχάζουν – μέχρι την επόμενη εμμονή.

15. Podcasts - audio books. Μετά από εξοντωτικά κατεβατά κειμένων στις ψηφιακές οθόνες, ανάμεσα σε banners και διαφημίσεις που αναβοσβήνουν, κείμενα που επαναλαμβάνονται ή δεν φιλτράρονται, ήρθαν ξαφνικά τα podcasts και (δυστυχώς τα όχι διαδεδομένα ακόμα στην Ελλάδα) audio books και έφεραν μία πολυπόθητη ηρεμία και ακουστική προσήλωση σε κάτι ενδιαφέρον. Είναι, στην ουσία, το παλιό καλό ραδιόφωνο, τώρα σε νέα μορφή, σαν ηχητικά ντοκιμαντέρ. Ανυπομονούμε για περισσότερα.

16. Φροντίδα για τους άλλους. Από το “είσαι καλά;” που απέκτησε πλέον ένα ουσιαστικό ενδιαφέρον, μέχρι τις εθελοντικές ομάδες βοήθειας ή τις ψηφιακές σελίδες με λεπτομερείς οδηγίες, συμβουλές, τρόπους αναζήτησης και παροχής βοήθειας, το να νοιάζεσαι για τους ανθρώπους απέκτησε μία νέα διάσταση στη ζωή μας. Θα συνεχίσει και θα έχει έμπρακτα αποτελέσματα.

17. Αξιοποίηση του χρόνου. Μόλις ηρεμήσαμε από τον πανικό των πρώτων ημερών εγκλεισμού, αρχίσαμε να σχεδιάζουμε καλύτερη αξιοποίηση του χρόνου μας. Μαθήματα γλωσσών, μουσικών οργάνων, οργάνωση του ύπνου και του προσωπικού χρόνου. Η επαναφορά στην τρέλα της καθημερινότητας ήδη συμβαίνει αλλά τώρα πια ξέρουμε λίγο καλύτερα.

18. Υδραυλικά του σπιτιού. Παλιά, μπροστά σε ένα σιφόνι παθαίναμε πανικό. Εντάξει, ακόμα, αλλά τώρα πια το ψάξαμε λίγο καλύτερα. Ξέρουμε να ξεχωρίζουμε το κατσαβίδι από τον κουρμπαδόρο και την ηλεκτρομούφα, καλά, όχι ακόμα, αλλά τέλος πάντων προσπαθήσαμε να διορθώσουμε τη βρύση που έσταζε ή έστω να αλλάξουμε μία λάμπα. Ό,τι μαθαίνεις, μένει.

19. Netflix. Ήρθε ακριβώς την κατάλληλη στιγμή για να γίνει “η νέα τηλεόραση” και παγκόσμια εμμονή. Μπορεί να μη συνεχίσουμε το binge watching σειρών με τους 4ήμερους μαραθώνιους αλλά το τοπίο έχει ήδη αλλάξει και οι εταιρείες παραγωγής έχουν αρχίσει να προσφέρουν “καλύτερο προϊόν” και με περισσότερες επιλογές. Οι πλατφόρμες αρχίζουν τον σκληρό ανταγωνισμό.

20. Οργάνωση χαρτοβασιλείου. Πετάξαμε αποδείξεις ετών ολόκληρων. Αποκόμματα εισιτηρίων από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Χαρτάκια που δεν ξέραμε τι είναι. Λογαριασμούς και παλιά σημειωματάρια. Καθάρισε ένας ολόκληρος χώρος όπου βάζαμε “τα διάφορα”. Θα το συνεχίσουμε; Όχι μάλλον, αλλά έγινε μία καλή αρχή.

21. Workout yoga. Αφού τα πήρες που τα πήρες τα γιόγκα ματ και τα σεντόνια για να κρέμεσαι από το ταβάνι για γιόγκα σουίνγκ, κρίμα δεν είναι να τα αφήσεις; Θα συνεχίσεις τον διαλογισμό και τις αναπνοές και γενικά το workout στο σπίτι, γιατί τώρα πια έγινες pro.

22. Virtual μουσεία. Ήταν μία καλή ιδέα που δεν την είχαμε εκτιμήσει και τόσο πολύ. Η καραντίνα ανάγκασε τα μουσεία, τους εκθεσιακούς χώρους, τις γκαλερί να στήσουν ψηφιακές ξεναγήσεις 360 μοιρών, κι εμείς με ένα παιδικό σχεδόν ενδιαφέρον μάθαμε να περιδιαβαίνουμε στα θαύματα, στην ιστορία και στην τέχνη του κόσμου.

23. Φτιάξ’το μόνος σου. Οι δεξιοτεχνίες άνθησαν την περίοδο της καραντίνας και έβγαλαν στην επιφάνεια κρυμμένα ταλέντα. Είτε μέσα από μαθήματα στο YouTube είτε σε zoom calls με φίλες και μαστόρους (ξανα)μάθαμε από πλέξιμο και κέντημα μέχρι να κάνουμε τον Πύργο του Άιφελ με μισοκαμένα σπίρτα. Και μας άρεσε.

24. Αποκτήσαμε “πράσινο χέρι”. Το green finger είναι να ανακαλύπτεις ότι έχεις “μαγικό χέρι” στα φυτέματα, στην κηπουρική, στους μικρούς πράσινους κήπους που εμφανίστηκαν στη ζωή μας την περίοδο της καραντίνας. Αγαπήσαμε και φουντώσαμε ξανά τα μπαλκόνια μας – και η Αθήνα δείχνει όμορφη μέσα από αυτά.

25. Περπάτημα. Το να λες “βγαίνω” είναι διαφορετικό από το να λες “πάω για περπάτημα”. Αυτό που μας φαινόταν βαρετό και ενοχλητικό να κάνουμε, στα σπασμένα και παρκαρισμένα πεζοδρόμια και στους δύσκολους, βρώμικους δρόμους, τώρα έγινε συνήθεια γιατί ανακαλύψαμε τα αλσύλλια, τα πάρκα και τις μικρές, περιφερειακές διαδρομές της γειτονιάς μας. Θα το συνεχίσουμε και χωρίς SMS.

---

25 πράγματα που θα αρχίσουμε να κάνουμε ξανά

1. Μπάσκετ στο γήπεδο της γειτονιάς. Παρασκευή βραδάκι, λαχανιασμένοι, δοσμένοι ολόψυχα 35άρηδες και μπαμπάδες, σε παιχνίδια μπάσκετ στο τερέν της γειτονιάς, σκουντήματα, ιδρώτας, φωνές από πιτσιρικαρία, καλάθια. Στο διπλανό, βόλεϊ με ομάδες κοριτσιών. Ο ήχος της ζωής και του παιχνιδιού ξανά.

2. Στο αεροδρόμιο 3 το πρωί για ποτό. Το κάναμε από την εποχή που ο Brian Eno μας έκανε να αγαπήσουμε τα αεροδρόμια και τα φώτα τους, όταν έγραψε μουσική για αυτά. Θα πηγαίνουμε και πάλι, χαράματα, χωρίς να περιμένουμε κανέναν, απλώς για την αίσθηση ότι εντός ολίγου απογειωνόμαστε.

3. Θα αποκαλυφθούν ξανά μούσια και χαμόγελα. Δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα τις πετάξουμε τις απαίσιες μάσκες. Θα βλέπουμε ο ένας τον άλλο, πρόσωπα και εκφράσεις, συναισθήματα και υπονοούμενα, βλέμματα που θα αποκτήσουν και πάλι ζωντάνια χωρίς τον φερετζέ.

4. Ζεστές χειραψίες κι αγκαλιές. Πόσο καιρό έχουμε να νοιώσουμε μία ζεστή, εγκάρδια χειραψία, ένα χέρι λεπτό ή στιβαρό, ένα παραπάνω σφίξιμο ή έστω ένα κομψό, ελαφρύ “καλησπέρα”; Πόσο καιρό έχουμε να αγκαλιαστούμε όπως παλιά, έστω και κάνοντας τα γνωστά φιλιά στον αέρα; Όλα αυτά, τώρα, θα αποκτήσουν μία νέα ειλικρίνεια. 

5. Ταινίες στα θερινά σινεμά. Ταινίες ωραίες, καινούργιες, Οσκαρικές - τόσο καιρό τις ψάχναμε – ή και παλιές, αγαπημένες, κλασικές. Ελαφριές γαλλικές κωμωδίες και ιταλικά rom com. Θερινά με χαλικάκι και ταινίες που θα έχουν νόημα και διάρκεια στη βραδιά, σαν ψυχαγωγία και όχι σαν εμμονική παρακολούθηση.

6. Η ωραία έξοδος για φαγητό. Ωραία εστιατόρια που θα καθόμαστε με κρυφή χαρά στις καρέκλες τους. Θα μας αρέσουν όλα. Οι ήχοι από τα ποτήρια και τα μαχαιροπήρουνα. Θα χαϊδεύουμε με χαμόγελο την υφή του τραπεζομάντηλου και θα είμαστε όλο αγάπες με το σέρβις. Στο τέλος θα πάρουμε και γλυκό με δύο κουταλάκια.

7. Σαββατοκύριακο στην Εύβοια. Χωρίς να το έχουμε προγραμματίσει. Ξαφνικά. Με 4 άτομα μέσα στο αυτοκίνητο. Πέντε αν πάρουμε και το μωρό μαζί.

8. Ψάχνοντας τα ράφια σε βιβλιοπωλείο. Θα ξαναζήσουμε εκείνη την όμορφη στιγμή που βυθιζόμαστε στην ανάγνωση σελίδων από τυχαία βιβλία, καθώς ψάχνουμε ήρεμοι και χαλαροί τα ράφια ενός βιβλιοπωλείου. Θα κρατάμε δυό-τρία στο χέρι, δεν ξέρουμε αν θα τα πάρουμε αλλά ψάχνουμε, μοιάζουν όλα τόσο ενδιαφέροντα… Κυρίως γιατί δεν μας κυνηγάει ο χρόνος και ο καιρός.

9. Ελαφρώς μεθυσμένα γαλλικά φιλιά. Μια γνωριμία, ένα βλέμμα που μένει μια στιγμή παραπάνω από το τυχαίο αδιάφορο, λίγο το χαμόγελο, λίγο το δεύτερο ποτό, λίγο η ζέστη, λίγο το σωστό τραγούδι… Και θα συμβεί (αρκεί να μην ψάχνετε για πυλωτή).

10. “Τι μαλακίες παίζει ο ντιτζέης”. Θα μπορέσουμε να το πούμε ξανά. Και να το εννοούμε. Να το ευχαριστηθούμε.

11. Περίπτερο τα μεσάνυχτα. Με σαγιονάρες. Τσιγάρα, Σνίκερς, λευκή Μπρέικ με σταφίδες, μπίρες και δύο Σκάνταλ παγωτά σάντουιτς.

12. Οι μικρές μισάωρες πτήσεις στα ελληνικά νησιά. Που τις αποφασίζεις ξαφνικά, ούτε βαλίτσα καν δεν χρειάζεται να ετοιμάσεις, φεύγεις απλώς. Με αυτή την αίσθηση ελευθερίας, να χαίρεσαι τη χαμηλή πτήση πάνω από τα νησιά, τις ακτές, την Ελλάδα μπροστά σου σαν να είσαι γλάρος και να έχει ήλιο.

13. Ανοιχτά μουσεία. Η ήρεμη περιήγηση στις αίθουσες χωρίς να βιάζεσαι να τα δεις όλα και αμέσως. Να ακούς σκόρπιες λεπτομέρειες από τις διπλανές σου ξεναγήσεις, να διαβάζεις λεπτομερώς τις πινακίδες με τις πληροφορίες, να μένεις λίγο παραπάνω να παρατηρείς, σαν να σε έχουν υπνωτίσει τα μαλλιά της Καρυάτιδας.

14. Επιτέλους συναυλίες. Για αρχή θα είμαστε αραιά αλλά κανείς δεν το περιμένει στ’ αλήθεια να συμβεί αυτό. Σιγά σιγά θα πλησιάσουμε τη σκηνή, θα αγγίξουν οι αγκώνες μας με τους διπλανούς. Οι πλάτες μας. Το λίκνισμα, ακόμα και με απόσταση ασφαλείας, θα μας φέρει πιο κοντά. Τόσο όσο να μην πάθουμε αγοραφοβία.

15. Γάμοι στα κτήματα. Οι κουμπάρες επιστρέφουν.

16. Αναζήτηση παραλίας. Ψάχνοντας, με το αυτοκίνητο, σε κοντινή εκδρομή. Να βρούμε κάπου χωρίς ξαπλώστρες και παιδάκια. Κάπου χωρίς φύκια. Κάπου να έχει σκιά. Κάπου χωρίς βράχια. Κάπου χωρίς άμμο. Κάπου με μπαρ. Κάπου χωρίς μπιτσόμπαρο. Κάπου όχι βαθειά. Κάπου για βουτιές. Όπου θέλουμε θα πάμε. Δεν δίνουμε λογαριασμό σε κανέναν.

17. Βόλτα με λεωφορείο της γραμμής σε περιοχές που δεν τις ξέρεις. Θα μπούμε σε ένα τυχαίο λεωφορείο. Από την αφετηρία του, από το κέντρο της Αθήνας, και θα κάνουμε όλη τη διαδρομή μέχρι τέρμα και πάλι πίσω. Έχεις ξανάρθει ποτέ από ‘δω;

18. Πάρτι στις ταράτσες. Όχι στις πλατείες με τον κάθε κάγκουρα. Αλλά πάρτι παλιό, παραδοσιακό, πριβέ αλλά και με ακάλεστους, στην ταράτσα, Σάββατο βράδυ. Με αεράκι, φώτα, πεζούλια, παλιές γνωστές φάτσες και μία από την παρέα να κάνει εμετό στο μπάνιο -στάνταρ.

19. Ηλιοβασίλεμα, beach party. Σαν διαφήμιση μπίρας, μόνο όχι τόσο λυπητερή.

20. Κυριακή φαγητό στα ξαδέρφια. Αγαπημένες, ξανά, βαρετές συζητήσεις. Τέλειο φαγητό, κοκκινιστό, της θείας. Ποιός πήρε πτυχίο, ποιος παντρεύτηκε, εσύ τι κάνεις και κάθεσαι. Αχ, η μάνα σου, τι όμορφη γυναίκα που ήταν. Πολύ γέλιο με τα πιτσιρίκια. Πατατοσαλάτα στο καινούργιο σου πουκάμισο. Μια Κυριακή κάπως χαμένη, που θα έχουμε όμως πια την πολυτέλεια να την χαλαλίσουμε.

21. Πίσω ξανά στο Gym. Σου έλειψε η ανθρώπινη επαφή και η αδρεναλίνη της προσπάθειας, αν και για κάποιους μυημένους δεν έλειψε το γυμναστήριο κατά τη διάρκεια του lockdown. Υπήρχαν “κρυφά σχολειά”.

22. Σόλο σε μπαρ. Στη μπάρα, σωστό ποτήρι, σωστό mix, είσαι πλάτη αλλά όλο γυρίζεις και κοιτάς. Θέλεις και δεν θέλεις. Περιμένεις αλλά και πάλι όχι. Αποφάσισες να μην κοιτάξεις το κινητό ούτε μία φορά απόψε. Αρχίζει και μαζεύεται κόσμος. Ωραία. Τρίτο ποτό. Με ρέγουλα.

23. Πίσω στο Spa – full treatment. Από απολέπιση μέχρι φρύδια. Sunbed σε όλα τα σωστά σημεία και επιφάνειες. Σάουνα, μασάζ, καυτές πέτρες, επιτέλους ένα σωστό brazilian.

24. Επιτέλους, μόνοι στο δοκιμαστήριο. Δοκίμασε όσα ρούχα μπορείς να κουβαλήσεις. Ρούφα κοιλιά, άφηνέ την και ξαναδοκίμαζε, ζήτα από τη μαμά σου έξω από την κουρτίνα να σου φέρει και ένα Large, πάρε τον χρόνο σου, απόλαυσέ το, εδώ παίζονται καριέρες. Μήπως να τα πάρεις και τα δύο;

25. Στις πισίνες των ξενοδοχείων. Η Αθήνα φαίνεται αλλιώς από τις ταράτσες με τις πισίνες των ξενοδοχείων. Ο ουρανός παίρνει χρώμα καρτ ποστάλ, ο αέρας είναι γνώριμος αλλά το περιβάλλον αλλόκοτα διαφορετικό, τα κοκτέιλ είναι όλα πορτοκαλί και οι μυρωδιές κόκονατ όιλ με αύρα από σουβλάκια. Επιστρέψαμε.