Από την εκστατική χαρά γλιστράς στον πανικό που γίνεται θλίψη, κενό, ανακούφιση, άγχος και η διαδρομή με το συναισθηματικό τρενάκι του τρόμου μόλις ξεκίνησε. Σταματήστε την ενήλικη ζωή να κατέβω!
Μια ώρα πριν ανεβάσεις την τελευταία σου εργασία, από καθαρό σαδομαζοχισμό, φαντάζεσαι τις προσδοκίες σου να συντρίβονται με ένα αριστοτεχινκά εκτελεσμένο άλμα στο μέλλον. Βλέπεις τον εαυτό σου 10 χρόνια μετά, αλύπητα χτυπημένο από τα την μοίρα του άμοιρου έλληνα επαγγελματία και αποφασίζεις να «πετάξεις», στο αιώνιο δίλημμα fight or fly.
Κατεβάζεις μια εφαρμογή για διαλογισμό στο κινητό σου και περιμένεις να επιδράσει. Λες να μπορώ να μπω στο Δημόσιο; Αδύνατο. Για δύο θέσεις σε ακριτικά νησιά γίνονται 12.546 αιτήσεις. Άσε που θα βαρεθώ πίσω από ένα γραφείο για τα επόμενα 35 χρόνια. Όχι όχι, η καθιστική ζωή είναι το νέο κάπνισμα, λένε οι «τρομοκράτες» του healthy living.
Ανοίγεις την εφαρμογή που λέγαμε βλέπεις ένα τέλειο βιντεάκι, στο οποίο οι σκέψεις παρομοιάζονται με αυτοκίνητα σε ώρα αιχμής και εσύ καλείσαι να κάτσεις στην άκρη του δρόμου, παρακολουθώντας τα να περνούν. Κάτι αρχίζει να γίνεται...
Όμως, όταν δεν έχεις πολλά να κάνεις οι ώρες περνάνε βασανιστικά αργά, και κολλάνε πάνω σου όπως τα πόδια σου μεταξύ τους όταν φοράς καλοκαιρινό φόρεμα, ένα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας. Το προχθές σου φαίνεται 10 μέρες πριν και η μη παραγωγική εβδομάδα χρεώνεται σαν μήνας στην εύθραυστη ψυχολογία σου.
Είναι σαν κάποιος να τράβηξε το παραβάν και είδες το χάος που πάντα κρυβόταν από πίσω. Έτσι μοιάζει το συναίσθημα μετά την αποφοίτηση. Ακούς τους πενηντάρησες να λένε ότι δεν υπάρχει σωτηρία στα επαγγελματικά, αμέσως μετά τα συγχαρητήρια για την αποφοίτηση και νιώθεις ακινηοποιημένη, σαν να μην έχεις διέξοδο.
Είναι μια τόσο μεταβατική περίοδος που «ζαλίζεσαι». Εάν όμως έχεις διαλέξει κάτι που σε κάνει να μένεις ξύπνια τα βράδια, η συνέχεια μπορεί να είναι συναρπαστική. Βέβαια, το να δεις τα όνειρά σου να συντρίβονται είναι πάντα μια πιθανότητα. Ό,τι ξέρεις, ξέρω.
