Στο Λονδίνο του 18ου αιώνα οι σκιές γλιστράνε ύπουλα πίσω από τις γωνίες, στα σοκάκια σκοντάφτεις σε λακκούβες γεμάτες λάσπη και από τον ουρανό πέφτουν -ως συνήθως- καρεκλοπόδαρα. Μην αφήσεις τίποτα από αυτά να σε αποσυντονίσει. Ξεχνάς ότι βρίσκεσαι εδώ για να βρεις τον δολοφόνο;
To Murder on Baker Streetείναι ένα πολύ διαφορετικό escape room από αυτά που έχεις συνηθίσει. Εδώ, δεν χρειάζεται να λύσεις μόνο γρίφους για να δραπετεύσεις από την κλειδωμένη πόρτα. Για την ακρίβεια δεν υπάρχει καν κλειδωμένη πόρτα. Αντίθετα, στόχος σου είναι να συγκεντρώσεις όλα τα απαραίτητα στοιχεία που θα σε οδηγήσουν στην εύρεση του δολοφόνου.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Βρισκόμαστε στο Λονδίνο, πριν από τρεις αιώνες περίπου. Μόλις έχει γίνει ένα έγκλημα που -εκ πρώτης όψεως- μοιάζει να είναι τέλειο. Ο υποψήφιος δήμαρχος βρέθηκε δολοφονημένος μέσα στην έπαυλή του κατά τη διάρκεια μιας δεξίωσης, που έκανε για να ανακοινώσει τους αρραβώνες του. Από τη μία, πολλοί είναι αυτοί που θα ήθελαν να τον είχαν σκοτώσει. Από την άλλη όμως, όλοι τους έχουν αδιάσειστα άλλοθι. Όλοι;
«Να δεις που εσύ είσαι ο δολοφόνος!»,λέει η Σταυρούλα και με κοιτά καχύποπτα. Μας έχουν μόλις μοιράσει τις κάρτες που επεξηγούν την ταυτότητά μας. Όλοι κι όλοι είμαστε ένας κλέφτης, ένας άλλος τύπος που επίσης έχει βάλει υποψηφιότητα για δήμαρχος (χμ...), η μνηστή του συγχωρεμένου, ένας πρώην συνεργάτης του, και τα δύο του παιδιά. Μια χαρούμενη παρέα.
Η πόρτα ανοίγει, μαζί και το στόμα μας. Κοιταζόμαστε. Το μόνο πράγμα μέσα στο δωμάτιο που βεβαιώνει ότι βρισκόμαστε στο 2015 είναι τα ρούχα μας. Ούτε καν η (πατροπαράδοτη στα escape rooms) οθόνη, από την οποία σου έρχονται οι βοήθειες, δεν υπάρχει. Στη θέση της κοιτάμε σαν χάνοι ένα κουδουνάκι από άλλη εποχή. Όταν χτυπάει, ανοίγει ένα πορτάκι τόσο δα μικρό. Από εκεί πέφτει ένα χαρτάκι που γράφει πάνω του τη βοήθεια που χρειαζόμαστε κάθε φορά. Όλα είναι επιμελώς σκηνοθετημένα και τοποθετημένα με τέτοιον τρόπο ώστε να μην σε βγάζουν εκτός κλίματος.
Στα 70' που ακολουθούν (ο χρόνος κυλάει από ένα παλιό ρολόι τοίχου), ψάχνουμε σαν τρελοί στοιχεία. Κοιτάμε πίσω από τις κουρτίνες, κάτω από έπιπλα, στις πιο σκοτεινές γωνίες του δωματίου. Δεν έχουν τόση σημασία τα στοιχεία όμως, όσο το μέρος όπου τα βρήκες και ο συνδυασμός τους με τα γεγονότα που ήδη ξέρεις. Με άλλα λόγια, και χωρίς να το συνειδητοποιούμε καλά-καλά, γινόμαστε μέρος της ιστορίας, κομμάτι της υπόθεσης και παίρνουμε τον ρόλο μας πολύ στα σοβαρά.
Θυμάσαι εκείνο το αίσθημα που είχες όταν διάβαζες Αγκάθα Κρίστι; Τότε που έβλεπες τη σειρά με τον Σέρλοκ Χολμς; Ή τότε που χτυπούσες το μαξιλάρι του καναπέ από τα νεύρα σου και φώναζες στην οθόνη του pc, γιατί ήσουν σίγουρος ότι στην ταινία συνέλαβαν -πάλι- το λάθος άτομο; Το ίδιο συναίσθημα σου ξυπνάει και αυτό το δωμάτιο. Μόνο που τώρα είναι πιο έντονο από κάθε άλλη φορά, γιατί ΕΣΥ έχεις την υπόθεση στα χέρια σου και όλα εξαρτώνται από την οξυδέρκεια και την παρατηρητικότητα σου. Αλήθεια πόσο καλός ντεντέκτιβ είσαι;
Εμείς ήμασταν τόσο καλοί που (νομίζαμε) ότι βρήκαμε τον δολοφόνο. Όμως τίποτα δεν είχε τελειώσει ακόμα. Όπως σε όλα τα καλά αστυνομικά, το τελευταίο λεπτό εμφανίζεται η ανατροπή. Όμως δεν είναι σωστό να σας χαλάσω την έκπληξη...
Βγαίνω από το δωμάτιο εντυπωσιασμένη (και λίγο φουρκισμένη) και κοιτάω τον Γιώργο. «Μα, τι σκέφτηκε πάλι το διαβολικό σου μυαλό;», τον ρωτάω. Γελάει ο άτιμος! Δεν ήταν η πρώτη φορά που η φαντασία του Γιώργου με ξεπερνούσε, πάνω που νόμιζα ότι είχα βρει τη λύση. Τούτος εδώ, βλέπετε, είναι ο ιδιοκτήτης και εμπνευστής όλων των δωματίων του Sir Lock's House. Μόνος του σκέφτεται τις υποθέσεις, τους γρίφους, τη σκηνοθεσία των δωματίων, μόνος του φτιάχνει και τα δωμάτια (εντάξει εδώ έχει και λίγη βοήθεια από τους φίλους).
«Αυτή τη φοράήθελα να φτιάξω κάτι διαφορετικό, όχι ακόμα ένα δωμάτιο απόδρασης», λέει. «Διάβασα τα άπαντα της Αγκάθα Κρίστι, είδα όλες τις ταινίες και σειρές με τον Σέρλοκ Χολμς. Μετά βασίστηκα στον τρόπο που εξελίσσονται αυτές οι ιστορίες. Σκέφτηκα "γιατί να θέλει κάποιος να σκοτώσει;". Αλλά έκανα αυτή την υπόθεση με δεδομένα του 1800, όχι σημερινά».
«Σκοπός είναι να νιώσεις ντεντέκτιβ.Και να θυμάσαι ότι ένας καλός ντεντέκτιβ πρέπει να βρει όλα τα στοιχεία». Keep that in mind...
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
Θέλοντας να τεστάρω τις δυνατότητες και τα όρια του εργαλείου, άρχισα να ζητάω συμβουλές θεωρώντας μάλλον απίθανο (και ηθικά απωθητικό) το να το χρησιμοποιήσω. Μέσα σε μισή ώρα είχα αγοράσει μηνιαία συνδρομή.
11°
