Η επιστροφή του αζώτου! Στον νηστικό κήπο. Εκεί που ο θείος Άνοιας τον περίμενε με μια τριγωνική τυρόπιτα στο χέρι. Εκεί που κρύβεται το φως μεσ’ τη σκιά του Έμπορα του Θανατάκου. Είχαν να βρεθούν πολλά 100 χρόνια λεμονιάς και ούτε καν που πρόσεξε ο ένας την αλλοίωση του άλλου. Τώρα που το χρήμα είχε φάει με μια μπουκιά τον χρόνο του άλλου. Τώρα τους είχε πιάσει ο τρόμος μην και χάσουν και τον χώρο.
Πρώτος μίλησε ο Άζωτος, σηκώνοντας τον καταλύτη της Volkswagen. Πρέπει να βρεθούμε οπωσδήποτε αλλά να έχουμε και κάποιες ώρες για να τα πούμε. Αυτή η δουλειά πρέπει ν’ αρχίσει το δυνατότερο γρηγορό. «Πσυμφλωνώ» απήντησε ο θείος Άνοιας μασουλώντας μια γεμάτη μπουκιά απ’ τη σφολιάτα του κούκου στάζοντας το λαδερομπούκι του στα κιτρινισμένα γένια. Ο διάλογος ήταν αστραπιαίος.
- Θα σε καλέσω εγώ.
- Άμεσα εννοείτε;
- Αύριο μπορείς;
- Αποκλείεται. Δεν το ‘ξερα και έχω βάλει άλλα. Κομμωτήριο, νύχια.
- Πότε;
- Όποτε θες, αλλά σύντομα.
- Πες εσύ.
- Όχι εσύ πες!
- Μεθαύριο.
- Μεθαύριο έδωσα τον λόγο μου. Αποκλείεται. Τόσο καιρό τον περίμενα. Θα βρεθώ με τον «Κοντό».
- Ε! Τότε τώρα!
- Το τώρα ήδη πέρασε. Αλλά μην το αφήσουμε, γιατί αυτά ή αμέσως ή καθόλου.
- Ε! Τι να σου πω.
- Νομίζω ότι είπαμε αρκετά. Καιρός για δράση.
- Μα...
- Άσε τα υποκοριστικά της μάνας σου.
- Τι λες;
- Λέω να χτίσω ένα παλάτι από μαρμελάδα τσάτνεϊ, σε φύλλα τραγανά από πίτες για να ξαπλώσουνε απαλά τα όνειρα στα ελληνικά τα γεμιστά. Να ‘ναι η Φωτίου μια Λολίτα σ’ ένα τέντωμα της ηδονής και η πνώμαλη μασχάλη της ζαχαριασμένο κανταΐφι. Στο πέρασμά μας να αναστενάζει το τσιμένι και γω να κάθομαι και να διαβάζω τον Λαφάργκ με μια κουβερτούρα dark. Το disco boy να παίζει από Φρανκ Ζάπα και γύρω γύρω ας είναι όλα μάπα. Περνάω ωραία με την κρίση. Η Αγία Φτώχεια για παρέα, κλείνω τα μάτια και ‘χω όλο τον κόσμο στα μπαγιάτικα τα νέα μια κυβέρνηση σε ΑΜΕΑ.
- Συγγνώμη που διακόπτω, θείε Άνοια, αλλά πώς θα περνάμε; Τι θα τρώμε;
- Είναι απλό. Απλώς σταμάτησα να διερωτώμαι, εγώ είμαι ο Κύρος και ο Γρανάζης, μην με κοιτάς κι αναστενάζεις. Εγώ έχω βρει τη μηχανή που μπαίνεις πένητας βγαίνεις κουκλί. Πάρε και μάσα λίγο πεγιότ (άναψε τρίφυλλο, παίξε ένα λόττο), είσαι στη ρύθμιση του Τσακαλώτο! Για όλα φρόντισε το Τσακαλώτο!
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
Θέλοντας να τεστάρω τις δυνατότητες και τα όρια του εργαλείου, άρχισα να ζητάω συμβουλές θεωρώντας μάλλον απίθανο (και ηθικά απωθητικό) το να το χρησιμοποιήσω. Μέσα σε μισή ώρα είχα αγοράσει μηνιαία συνδρομή.
13°
