H Αρετή Γεωργιλή μιλάει με αφορμή τον δημόσιο ξυλοδαρμό της στην ATHENS VOICE

Συναντώ την Αρετή Γεωργιλή στο βιβλιοπωλείο της, το Free Thinking Zone, μια μέρα μετά τον ξυλοδαρμό της από έναν άγνωστο άνθρωπο, που απλά του ζήτησε να μετακινήσει το φορτηγό του μπροστά από το γκαράζ του σπιτιού της. Μια σοκαριστική καταγγελία που ανήρτησε και χθες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το τηλέφωνο της δεν έχει σταματήσει να χτυπά, μιας και ο δράστης συνελήφθη από τις Αρχές στο πλαίσιο της αυτόφωρης διαδικασίας. Η ίδια είναι ακόμα ταραγμένη, εκνευρισμένη, αλλά κυρίως προβληματισμένη για το πόσο δύσκολη είναι η διαδικασία των καταγγελιών και ιδιαίτερα για τις γυναίκες.

«Το περιστατικό είναι ένα περιστατικό που δυστυχώς μπορεί να συμβεί καθημερινά στον καθένα και την καθεμιά μας. Το ζήτημα είναι άλλο. Αρχικά πρέπει να μάθουμε να διαχωρίζουμε την βία από την έμφυλη βία. Δεν είναι όλα βία. Διότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος εξαπέλυε ύβρεις, οι όποιες δεν είχαν καθόλου να κάνουν με το περιστατικό, αλλά με το φύλο μου, την εμφάνιση μου, τα γενετήσια όργανά μου και με την ερωτική μου ζωή. Άρα λοιπόν εκ των πραγμάτων δεν απευθύνονταν στο πρόσωπο Αρετή Γεωργιλή αλλά στο φύλο».

Όπως περιγράφει η Αρετή, παρά του ότι του ζήτησε ευγενικά το αυτονόητο, να την αφήσει δηλαδή να βγάλει το αυτοκίνητο από το γκαράζ του σπιτιού της, εκείνος ξεκίνησε να την απειλεί και εν τέλει κατέβηκε από το φορτηγό και άρχισε να την χτυπάει με χέρια και πόδια, την έπιασε από το λαιμό, από τον αυχένα και τα μαλλιά, χωρίς να τον νοιάζουν οι περαστικοί που τον ικέτευαν να σταματήσει.

«Με έδειρε γιατί μπορούσε. Σταμάτησε μόνο όταν ένας νεαρός από διπλανή πολυκατοικία του είπε ότι αν δεν σταματήσει θα κατέβει κάτω να τον σταματήσει αυτός. Αυτό μόνο. Άνδρας προς άνδρα.

Τα περιστατικά έμφυλης βίας, εφόσον δείχνουν μια κοινωνική τάση, θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται με διαφορετικό τρόπο. Παρέρχομαι το γεγονός ότι η άμεση δράση ήρθε με 45 λεπτά καθυστέρηση. Αυτό δεν έχει να κάνει με την έμφυλη βία, αλλά με την ολιγωρία της αστυνομίας. Στο τηλέφωνο άκουσαν ζωντανά τον άνθρωπο αυτόν να μου λέει ‘θα κατέβω από το αυτοκίνητο να σε χαστουκίσω και να σου σπάσω τα δόντια μωρή’. Τους λέω ‘ακούσατε; Φοβάμαι πάρα πολύ, δεν είναι απλή εξύβριση πλέον’. Τους ζήτησα να έρθουν γρήγορα.

Ο άντρας διέφυγε. Πηγαίνω λοιπόν στο αστυνομικό τμήμα για να δηλώσω το περιστατικό, όπως θα έκανε κάθε πολίτης. Η πρώτη αντίδραση που είχα από τον αξιωματικό, ήταν να μου πει ότι εμείς οι πολίτες δεν πρέπει να πυροδοτούμε εντάσεις. Αυτό σημαίνει ότι εκ προοιμίου, χωρίς να έχει δει τα στοιχεία, θεώρησε ότι έχει προκληθεί με κάποιον τρόπο το άλλο άτομο και πυροδοτήθηκε η ένταση, η οποία οδήγησε σε βία. Αυτή η φράση είναι από μόνη της προβληματική.

Αυτό που αντιμετώπισα εγώ, ήταν η προκατάληψη. Ασυνείδητη. Είναι όμως πρόβλημα αυτό. Γενικότερα και πέρα από το δικό μου περιστατικό. Η ασυνείδητη προκατάληψη είναι σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας μας, από τα όργανα της τάξης, τις αρχές μέχρι και τον γείτονά μας. Έτσι και εγώ ζήτησα να εξαιρεθεί ο αστυνομικός και να δώσω κατάθεση σε άλλον αστυνομικό.

Άρα έχουμε να κάνουμε με το πρώτο πρόβλημα που λέγεται υποδοχή και διαχείριση έμφυλης βίας. Το πως υποδέχονται δηλαδή το περιστατικά στην αστυνομία. Το αν είναι αλήθεια ή ψέματα, δεν μας ενδιαφέρει, αυτό θα το κρίνει το δικαστήριο. Μας ενδιαφέρει η αστυνομία να κάνει τα δέοντα, ώστε να καταγράψει το οποιοδήποτε περιστατικό και να κάνει ό,τι μπορεί για να συλλέξει τα αποδεικτικά στοιχεία που χρειάζονται για να στοιχειοθετηθεί η κατηγορία την ώρα που πρέπει.

Όταν για παράδειγμα το χάπι του βιασμού θέλει 12 ώρες για να διαγνωστεί, η ιατροδικαστική εξέταση πρέπει να γίνει στο διάστημα αυτών των ωρών. Όταν δεν γίνονται σωστά αυτά τα πράγματα, είναι λογικό να πηγαίνει η εισαγγελέας και να λέει ότι δεν μπορεί να σταθεί η κατηγορία. 

Μετά μου πήρε την κατάθεση μια άλλη ένστολη αστυνομικός που δεν μπορούσε να διαχωρίσει τη διαφορά ανάμεσα στην έμφυλη βία και τη βία. Ήθελε να κάνει καταγραφή περιστατικού απλής σωματικής βλάβης. Εμένα όμως αυτό που με ενδιαφέρει είναι να γίνει καταγραφή ρατσιστικής βίας, ρητορικής μίσους και πράξεων μίσους απέναντι σε φύλο, δηλαδή να επικαλεστώ τον αντιρατσιστικό νόμο, που περικλείει τα περιστατικά έμφυλης βίας και όχι απλής βίας. Σε αυτό το σημείο, εντοπίζεται και η έλλειψη εκπαίδευσης των αστυνομικών.

Και μετά, είναι οι χρονοβόρες και ψυχοφθόρες διαδικασίες, για την καταγραφή του περιστατικού και των πρώτων αποδεικτικών στοιχείων, πράγμα που αποτρέπει πάρα πολλές γυναίκες από το να καταγγείλουν περιστατικά έμφυλης βίας. Πρέπει να διευκολύνουμε τις γυναίκες. Για αυτό τον λόγο δεν έχουμε καταγγελίες για κακοποιήσεις  και βιασμούς. Γιατί είναι πάρα πολύ μεγάλη και δύσκολη η διαδικασία. Η ερώτηση μήπως πυροδοτήσατε την ένταση είναι το κερασάκι στην τούρτα, όταν έχεις βιώσει τέτοια περιστατικά.

Εγώ αναρωτιέμαι, αν δεν ήμουν γνωστή στην περιοχή μου και δεν είχα κάνει την ανάρτηση στο Facebook, θα υπήρχε το αντίστοιχο ενδιαφέρον; Τι θα συνέβαινε αν ήταν κάποιο άτομο μιας ευάλωτης ομάδας; Πρέπει να γίνεται με παρέμβαση υπουργού η προστασία του πολίτη και της κάθε γυναίκας που κακοποιείται; Το θέμα δεν είναι να λέμε σε κάποια γυναίκα να σπάσει τη σιωπή της. Πρέπει να την βοηθήσουμε να μπορεί να σπάσει τη σιωπή της».