Κινδυνεύει με κατάρρευση το εμβληματικό αρχοντικό του Ιωάννη Παπουτσάνη στο Πλωμάρι της Λέσβου, λόγω της πυκνής χιονόπτωσης.
Με κατάρρευση κινδυνεύει το εμβληματικό αρχοντικό του Ιωάννη Παπουτσάνη στο Πλωμάρι της Λέσβου.
Το αρχοντικό έχτισε ο Ιωάννης Παπουτσάνης, γιος του Δημητρίου Παπουτσάνη, ιδρυτή του πρώτου ατμοκίνητου ελαιοτριβείου-σαπωνοποιείου στο Πλωμάρι με έτος ίδρυσης το 1870 και εμπορικές δραστηριότητες, που έφταναν στην Κωνσταντινούπολη, στη Σμύρνη, στον Πόντο, στη Μασσαλία, στη Γένοβα, στην Αλεξάνδρεια κ.α. Στα 1899 οι γιοι του Δημητρίου, Ιωάννης και Παναγιώτης, πιθανόν να υπήρχε και τρίτος, ιδρύουν την εταιρεία «Αφοί Παπουτσάνη» και επεκτείνουν ακόμη περισσότερο τις δραστηριότητές τους.
Το εργοστάσιο είχε χτιστεί λίγα χρόνια πριν από το αρχοντικό και οι εγκαταστάσεις του έφταναν μέχρι τη θάλασσα, όπου υπήρχε εξέδρα για τη φόρτωση του λαδιού, μια και το Πλωμάρι μέχρι το 1932 ήταν αλίμενο. Να σημειωθεί ότι όλη η γύρω περιοχή ήταν βραχώδης, χωρίς δυνατότητα οδικής πρόσβασης πιο πέρα από το εργοστάσιο.
Στα 1917 ο Παναγιώτης έρχεται στον Πειραιά και ιδρύει εργοστάσιο σαπωνοποιίας διατηρώντας συνεργασία με τον αδερφό του Ιωάννη, που παρέμεινε στο Πλωμάρι και κράτησε την επιχείρηση.
Το εργοστάσιο τους στο Πλωμάρι, πιθανότατα να έπαψε να λειτουργεί γύρω στα 1970 και σιγά σιγά ερειπώθηκε. Σώζεται μόνο ο βόρειος τοίχος χτισμένος με την χαρακτηριστική της περιοχής όμορφη πρασινόπετρα.
Το αρχοντικό χτίστηκε, στο τέλος του 19ου αι. από τον Ιωάννη Παπουτσάνη, που απέκτησε έξι παιδιά, πάνω από το ελαιοτριβείο-σαπωνοποιείο. Πρόκειται για ένα εκλεκτικιστικής μορφολογίας κτήριο, που εντυπωσιάζει και ξεχωρίζει με το κοκκινωπό χρώμα του σοβά και των συμπαγών τούβλων στα παράθυρα, τη στέγη και τις γωνίες του. Η πέτρα με την οποία κτίστηκε είναι η όμορφη πράσινη πέτρα, χαρακτηριστική της περιοχής. Ως αρχιτέκτονας αναφέρεται ο Κωστής Μεταξάς, συγγενής του βιομήχανου σάπωνος Αλκαίου Μεταξά. Λέγεται ότι ο Κωστής Μεταξάς συνεργαζόταν με τον μεγάλο αρχιτέκτονα της Μυτιλήνης Αργύριο Αδαλή, που χρημάτισε βοηθός των περίφημων αρχιτεκτόνων Θεοφίλου Χάνσεν και Ερνέστου Τσίλλερ. Άλλα έργα του Αδαλή είναι ο ναός του Αγίου Θεράποντα, το Δημαρχείο και πολλά νεοκλασικά της Μυτιλήνης. Ο Κωστής Μεταξάς, ανέλαβε την κατασκευή του αρχοντικού Ιωάννη Παπουτσάνη και την ίδια περίοδο κατασκεύασε και την υπέροχη κατοικία του Αλκαίου Μεταξά (σήμερα, ιδιοκτησία Οικ. Σοφιανού). Λίγο αργότερα, γύρω στα 1908, ανέλαβε την εκπόνηση των σχεδίων του ναού της Αγίας Παρασκευής.
Το αρχοντικό κατοικήθηκε μέχρι τη δεκαετία του 1980, οπότε και χρειάστηκε μια γενική και πολυδάπανη συντήρηση, στην οποία οι κληρονόμοι δεν είχαν τη δυνατότητα να ανταποκριθούν. Όσο για τα «ευνοϊκά δάνεια» συντήρησης διατηρητέων κτισμάτων, κάθε άλλο παρά ευνοϊκά ήταν. Η τελευταία ιδιοκτήτρια αποτάθηκε σε διάφορους δημόσιους φορείς, χωρίς αποτέλεσμα. Οι πολλαπλές προσπάθειές της, είναι στη διάθεση του κάθε ενδιαφερόμενου. Τελικά με απογοήτευση και πίκρα οδηγήθηκε στην πώληση του σε επιχειρηματία, ελπίζοντας να μην ισχύσει η πρακτική της ευεργετικής παρέμβασης του πανδαμάτορα χρόνου να καταρρεύσει, για να ανεγερθεί στη θέση του ένα ακόμη απρόσωπο κτίσμα.
14°
