Με αφορμή τη νέα του ταινία, o Τζορτζ Κλούνεϊ μιλά για τον Μπάιντεν, την πανδημία του κορωνοϊού και τη μεγάλη αισιοδοξία του
Το τελευταίο κινηματογραφικό έργο αυτής της περίεργης χρονιάς στο Netflix είναι ένα μελαγχολικό έπος επιστημονικής φαντασίας με τον τίτλο The Midnigt Sky και πρωταγωνιστή τον Τζορτζ Κλούνεϊ και δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρο. Η ιστορία εκτυλίσσεται στο έτος 20149 στο διάστημα. Ομάδα επιστημόνων μετά από έρευνες στον πλανήτη Δία ξεκινά για την επιστροφή στη γη, την οποία βρίσκουν να αργοπεθαίνει. Δεν χρειάζεται βέβαια να φτάσει κανείς σε αυτήν την απόλυτα μακρινή ημερομηνία. Ήδη από τώρα πολλά από τα στοιχεία της ταινίας είναι προφητικά.
Αισιόδοξος εκ φύσεως
Αλλά ο Τζορτζ Κλούνεϊ, παγκόσμιος αστέρας της 7ης τέχνης με ανθρωπιστικές ευαισθησίες, είναι ένας αισιόδοξος άνθρωπος. «Ελπίζω πάντα στην ανθρωπότητα» λέει σε συνέντευξή του στο Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων. «Είμαι ρεαλιστής, κοιτάζω πράγματα και καταστάσεις και λέω που υπάρχει πρόβλημα. Για παράδειγμα, επικρατεί μεγάλο μίσος στον κόσμο, διχόνοια. Έχουμε φτάσει σε σημείο της παγκόσμιας ιστορίας, στο οποίο οι ΗΠΑ οφείλουν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο. Όταν έχουμε έναν πρόεδρο που λέει και διαδίδει ότι τα ΜΜΕ είναι εχθρός του λαού, τότε και ο Ντουτέρτε στις μακρινές Φιλιππίνες μπορεί να πει ότι ίδιο». Ο Κλούνεϊ δίνει μεγάλη σημασία στην αλλαγή σκυτάλης στο Λευκό Οίκο. «Όταν στις 20 Ιανουαρίου περάσει η εξουσία από τον Ντόναλντ Τραμπ στον Τζο Μπάιντεν, τότε κάτι θα αλλάξει. Θα γίνουν τα πράγματα πολύ πιο δύσκολα για τον Βίκτορ Ορμπαν, δεν θα μπορεί να χρησιμοποιεί αυταρχική γλώσσα, να δείχνει τις ΗΠΑ και να ισχυρίζεται ότι ίδια γλώσσα χρησιμοποιείται και εκεί».
Ο Κλούνει δίνει τη δική του αισιόδοξη τροπή για την εξέλιξη της πανδημίας. «Όσο κι αν η κατάσταση είναι κακή και ίσως γίνει χειρότερη εν μέσω Χριστουγέννων νομίζω ότι μπορούμε να δούμε το τέλος του τούνελ. Κολυμπήσαμε το 99% του ωκεανού και μας λείπει το 1%. Τώρα, δεν πρέπει να γυρίσουμε, να κολυμπήσουμε πίσω, διότι πλησιάζουμε. Διαβλέπω σε πολιτικό επίπεδο μεγάλη ελπίδα για τους ανθρώπους παντού στον κόσμο».
«Ελπίδα τα εμβόλια»
Ο Αμερικανός ηθοποιός στηρίζει την ελπίδα του και στα εμβόλια, τα οποία θεωρεί ως την μεγαλύτερη επιστημονική επιτυχία των τελευταίων χρόνων. «Τίποτα δεν μπορεί να μου δώσει περισσότερες ελπίδες από το γεγονός ότι διαθέτουμε δύο, τρία, ίσως και τέσσερα εμβόλια», λέει. «Θα πρέπει να αναλογιστούμε πόσος καιρό χρειάστηκε για να αναπτυχθούν εμβόλια για άλλους ιούς, κι αυτό με κάνει αισιόδοξο ότι αυτοί οι άνθρωποι το κατάφεραν μέσα σε ένα χρόνο. Έμεινα κατάπληκτος». Το ηθικό επιμύθιο τόσο της ταινίας όσο και της πανδημίας είναι ότι θα πρέπει πάντα να περνά κανείς σε δράση ακόμη κι αν είναι να βοηθηθεί ένας μόνον άνθρωπος.
«Μπορεί κανείς να βγει στο δρόμο και να μιλήσει με όσο γίνεται περισσότερους ανθρώπους και να τους ωθήσει να πάρουν άλλη κατεύθυνση για να γίνει ο κόσμος καλύτερος. Το να μιλάει κανείς για τις αδικίες στον κόσμο δεν είναι ασήμαντο. Αλλά από την άλλη πλευρά υπάρχει και η έννοια του ατόμου. Η σωτηρία ενός και μόνου ανθρώπου θα έκανε τη διαφορά; Ασφαλώς, ναι! Η σωτηρία μιας και μόνης ζωής κάνει φυσικά τη διαφορά και όταν μας παρουσιάζεται η ευκαιρία θα πρέπει να την εκμεταλλευόμαστε».
12°
