Η ίδια συζήτηση στο chat με και χωρίς emotiocons και χρήση πολλαπλών θαυμαστικών και άλλων σημείων στίξης. Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος; Ποιο σας αρέσει περισσότερο; Σίγουρα τα smily, οι γνωστές σε όλους φατσούλες χρησιμοποιούνται κατά κόρον από όλους μας για να «ζωηρέψουμε» τις συνομιλίες μας και να εκφράσουμε τα συναισθήματα που μας διακατέχουν την εκάστοτε στιγμή.
Τα τηλέφωνα, τα chat, τα forum, οι φόρμες επικοινωνίας όλων των ειδών είναι γεμάτες από «φατσούλες» και σύμβολα που δηλώνουν αν είμαστε χαρούμενοι, θυμωμένοι, φοβισμένοι, έκπληκτοι και μία πλειάδα άλλων συναισθημάτων που για να τα περιγράψουμε ίσως να χρειαζόμασταν περισσότερες από μία λέξεις.
Τα emoticons δημιουργήθηκαν το 1982 για να εκφράζουν την ψυχική μας κατάσταση στο γραπτό λόγο. Βάζοντας μία άνω και κάτω τελεία και ανοίγοντας ή κλείνοντας μία παρένθεση μπορείς να δηλώσεις στον συνομιλητή σου αν είσαι χαρούμενος ή λυπημένος, ευτυχισμένος ή απογοητευμένος. Τα σύμβολα αυτά σε συνδυασμό με τη χρήση πολλών θαυμαστικών ή ερωτηματικών ή πολλών φωνηέντων στο τέλος μιας λέξης για παράδειγμα εκφράζουν την ψυχική μας κατάσταση κάθε φορά. «Λένε» όμως πραγματικά αυτό που θέλουμε να πούμε ή στην πραγματικότητα προκαλούν σύγχυση και οδηγούν σε παρερμηνείες;
«Να το κάνουμε 7 αντί για 7:30;»,
«Ναααιιιιιιιιι!!!!!!!!!!!!!!»
Τι σημαίνουν όλα αυτά τα θαυμαστικά; Ο συνομιλητής είναι ενθουσιασμένος που θα δει το φίλο του μισή ώρα νωρίτερα ή απλά θέλει να δώσει έμφαση στην συναίνεσή του για αλλαγή της ώρας; Και αν ο σύντροφος απαντήσει στην ερώτηση-μ’ αγαπάς;- της κοπέλας του με ένα «Ναιιιι!!!!!!!!!» αντί με ένα «ναι» εκείνη θα αισθανθεί μεγαλύτερη ασφάλεια δίπλα του;
Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα οι άνθρωποι συνηθίζουν να χρησιμοποιούν σύμβολα για να δηλώσουν συναισθήματα. Για πολλούς από μας τα emoticons αποτελούν πλέον ένα διεθνή κώδικα επικοινωνίας, μια διεθνή γλώσσα που μπορεί να γίνει κατανοητή από όλες τις εθνικότητες. Χρησιμοποιούνται χάριν οικονομίας του χρόνου και πολλές φορές προσδίδουν το ύφος και το τόνο που θέλουμε σε μία φράση ή ένα ολόκληρο σώμα κειμένου. Στον προφορικό λόγο χρησιμοποιούμε χειρονομίες και εκφράσεις για να τονίσουμε το λόγο μας. Στη γραπτή επικοινωνία το ρόλο αυτό τον αναλαμβάνουν τα emoticons. Ειδικοί θεωρητικοί της ψυχολογίας και της κινησιολογίας όπως η κ. Μαρία Ντοκάβο Αλμπέρτι πιστεύουν ότι τα emoticons αποτελούν ένας είδος οπτικού και συναισθηματικού γλωσσικού κώδικα όπως ήταν για παράδειγμα τα αρχαία αιγυπτιακά ιερογλυφικά ή τα κινέζικα ιδεογράμματα.
Μήπως όμως αντί να εμπλουτίσουμε τη πρότασή μας καταλήγουμε να τη φτωχύνουμε; Για μερικούς η χρήση συμβόλων είναι περιττή και για κάποιους άλλους τα smily δεν μπορούν ούτε κατά διάνοια να προσεγγίσουν το εύρος των αισθημάτων που μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος.
Πόσα θαυμαστικά χρειάζεται ο άνθρωπος;
Στην εποχή της κοινωνικής δικτύωσης και των άπειρων selfie τα emoticons είναι ίσως για κάποιους μια απεγνωσμένη προσπάθεια να τραβήξουν τη προσοχή και να ζητήσουν από το διπλανό τους επιβεβαίωση για τις πράξεις, τις εκφράσεις και τον ίδιο τους τον εαυτό. Όταν σπεύδεις να δηλώσεις με τόσο εμφατικό τρόπο ένα αίσθημα, μήπως στο τέλος καταλήγεις να το μειώνεις; Η κατάφαση είναι κατάφαση και η άρνηση άρνηση. Εάν τη «ντύσεις» με θαυμαστικά, emoticons και παραπανίσια φωνήεντα θα αλλάξει κάτι; Και όταν επιλέγεις το emoticon με το τεράστιο, πλατύ χαμόγελο νιώθεις όντως την ίδια ευφορία που φαίνεται να νιώθει αυτό;
Στον αντίποδα αυτού βέβαια σε μια εποχή γενικευμένης συναισθηματικής δυσχέρειας τα emoticons μήπως τα emoticons είναι ένας απλός και άμεσος τρόπος να πεις επιτέλους τι νιώθεις και τι θέλεις; Και όχι μόνο αυτό αλλά να γίνεις κατανοητός/ή από τον Περουβιανό μέχρι τον Κινέζο. Και γράφοντας αυτά θα πατήσω «άνω κάτω τελεία» και μία παρένθεση και θα σας αποχαιρετήσω με ένα αίσθημα ευφορίας; Ευτυχίας; Ευγνωμοσύνης; Ή και όλα αυτά μαζί ίσως;
