Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης: Δεν υπήρξε ούτε παράσταση, ούτε σειρά, ούτε εκπομπή που να έλεγα ότι δεν θα το έκανα αυτό

Καλεσμένος στο «The 2Night Show» με τον Γρηγόρη Αρναούτογλου εμφανίστηκε το βράδυ της Δευτέρας 17 Νοεμβρίου ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, ο οποίος έκανε μια εκτενή αναδρομή στη διαδρομή του από το «Λόγω Τιμής» έως τον «Δικαστή».

Ο ηθοποιός στάθηκε ιδιαίτερα στον καθοριστικό ρόλο που έπαιξε για εκείνον η σειρά του 1996, σημειώνοντας: «Το Λόγω Τιμής ήταν πολύ σημαντικό γιατί… ήταν η σειρά μετά την οποία άρχισαν να με αποκαλούν με το όνομά μου, Κωνσταντίνος. Υπάρχει αυτή η στιγμή στην καριέρα που οι άνθρωποι διστάζουν· σε έχουν δει, αλλά δεν ξέρουν ακριβώς ποιος είσαι. Και κάποια στιγμή αρχίζουν να σε λένε με το όνομά σου. Αυτή η στιγμή για μένα ήταν το 1996».

Αναφερόμενος στη συνεργασία του με τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη, τόνισε πως, παρά το γεγονός ότι δεν είναι στενοί φίλοι, τον εκτιμά βαθιά και εξήγησε πως η «ευγενής άμιλλα» μεταξύ τους συνέβαλε στη δημιουργία αξέχαστων ρόλων.

Ο γνωστός ηθοποιός στάθηκε και στην 15ετή αποχή του από την τηλεόραση, την οποία χαρακτήρισε δημιουργική περίοδο. «Είχα να κάνω δεκαπέντε χρόνια. Κάνοντας θέατρο άρχισα να σκηνοθετώ. Ζούσα πολύ καλά έτσι και δημιουργικά και οικονομικά. Η επιθυμία μου αλλάζει. Εκεί που είμαι εδώ, ξαφνικά θέλω να πάω κάπου αλλού. Αν μου έλεγες “σταματάμε”, θα σου έλεγα: είμαι πολύ ευχαριστημένος, απλώς δεν θα σταματούσα. Θα έφτιαχνα κάτι άλλο».

Με συγκίνηση μίλησε και για τις συνεργασίες του, ιδιαίτερα για τον Αλέκο Αλεξανδράκη, λέγοντας πως ήταν «πολύ καλλιεργημένος, με χιούμορ, με ποιότητα… Μόνο τιμή μου να έχει πει καλά λόγια για μένα». Παράλληλα, θυμήθηκε τη μοναδική του συνάντηση με τον Δημήτρη Χορν, που του είχε πει: «Ακούστε τι σας λένε οι δάσκαλοί σας… και μετά να τα ξεχάσετε όλα».

Κλείνοντας, ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης μίλησε και για τη σχέση των θεατών με τους ηθοποιούς, σημειώνοντας ότι αυτό που τελικά μένει δεν είναι οι δεξιότητες, αλλά «κάτι που κουβαλούν οι ίδιοι σαν προσωπικότητες». Όπως χαρακτηριστικά είπε: «Δεν υπήρξε ούτε παράσταση, ούτε ταινία, ούτε σειρά, ούτε εκπομπή που να έλεγα ότι δεν θα το έκανα αυτό. […] Ο καθένας πρέπει να κάνει αυτό που του είναι οικείο, όχι απαραίτητα αυτό που του είναι εύκολο. Ο καλύτερος τρόπος να περάσει κανείς τη ζωή του στη δουλειά του είναι να είναι όσο πιο κοντά γίνεται στον αληθινό του εαυτό».