Έχετε ακούσει την ιστορία για το πώς βράζεις ένα (ζωντανό) βάτραχο; Ποτέ δεν τον πετάς μέσα στο βραστό νερό γιατί θα πηδήξει έξω από την κατσαρόλα. Τον βράζεις ανεβάζοντας τη θερμοκρασία μισό βαθμό τη φορά για να συνηθίσει!
Ο αστικός αυτός μύθος ταιριάζει γάντι στην αέναη διαπραγμάτευση που επέλεξε ως τακτική ο κ. Τσίπρας. Μόνο που ο βάτραχος δεν είναι οι Ευρωπαίοι, όπως νομίζουν τα στελέχη και οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ. Ο βάτραχος είναι οι ίδιοι. Ξεκίνησαν από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, την κατάργηση του μνημονίου και την περικοπή του χρέους, και μέσα σε τέσσερις μήνες έφτασαν (βαθμό-βαθμό) στο ζεματιστό νερό των 47 σελίδων, που ισοδυναμούν με ένα μνημόνιο φοροκαταιγίδα και πλήρη αποποίηση του 95% των προεκλογικών τους υποσχέσεων.
Αν τελικά από το πολύ μαγείρεμα τιναχτεί στον αέρα η κατσαρόλα ή αν θα φάμε στο επόμενο διάστημα «ΣΥΡΙΖΑ βραστό», θα φανεί στις επόμενες μέρες. Το βέβαιο είναι ότι στην κατσαρόλα μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ μαγειρεύεται (αδίκως αυτός) και ο ιδιωτικός τομέας της χώρας, ο οποίος καλείται να σηκώσει το βάρος της νέας παράτασης, της ύφεσης και της απόλυτης έλλειψης ρευστότητας, που έχουν ως άμεση συνέπεια τησυρρίκνωση των εσόδων και την καθυστέρηση των πληρωμών (μισθών ή άλλων υποχρεώσεων) σε ολόκληρο τον ιδιωτικό τομέα.
Όπως δε κι αν τελειώσει η διαπραγμάτευση, είτε με καταστροφική έκρηξη είτε με φοροκαταιγίδα, τη νύφη θα την πληρώσει και πάλι πιο βαριά ο ιδιωτικός τομέας. Αυτοί που κατεξοχήν επιμένουν να παράγουν και να δημιουργούν σ’ αυτήν τη χώρα.
Η αιτία όλου αυτού του μαγειρέματος και του κόστους που συνεπάγεται για όλους μας είναι τα ψέματα που ελέχθησαν για άλλη μία φορά προεκλογικά, που είχαν ως αποτέλεσμα να σπαταλήσει κι αυτή η κυβέρνηση πολύτιμο χρόνο εις βάρος της οικονομίας και της κοινωνίας, για να τα «βράσει» μέχρι να μαλακώσουν και να μπορούν να τα καταπιούν οι αφελείς που τα είχαν πιστέψει. Κι είναι διπλό κρίμα. Γιατί, παρά τις «ηρωικές» προσπάθειες του πολιτικού συστήματος της χώρας και του χρεοκοπημένου κράτους να διαλύσουν την ελληνική ιδιωτική οικονομία και να τη μετατρέψουν σε σωρό ερειπίων (το αποτέλεσμα από πλευράς μείωσης του ΑΕΠ και ανεργίας ισοδυναμεί με ήττα σε πόλεμο, που χάσαμε ενώ είχαμε ειρήνη), η οικονομία ακόμα αντιστέκεται.
Η πεποίθηση μου είναι –θα το αναλύσω αυτό σε επόμενο άρθρο– ότι η ελληνική οικονομία έχει τη δυνατότητα στα επόμενα χρόνια, αν μείνουμε τελεσίδικα στο ευρώ και η χώρα αποκτήσει μια στοιχειωδώς φιλοεπιχειρηματική κυβέρνηση, να αναπτυχθεί με ρυθμούς που κανείς δεν περιμένει. Πάνω από 5% ή και 6% του ΑΕΠ. Φτάνει στις επόμενες ημέρες να μη σκάσει η κατσαρόλα. Κι αν προϋπόθεση για να βγούμε προς το ξέφωτο που περιγράφω είναι να φάμε για λίγο «ΣΥΡΙΖΑ βραστό», τι να κάνουμε. Από το να μας έρθει η κατσαρόλα στο κεφάλι πάλι, καλύτερα…
10°
