Τι είδους ΕΡΤ δεν θέλουμε

Σε λίγο καιρό θα συμπληρωθούν δυο χρόνια από τη στιγμή που η χώρα έγινε διεθνώς ρεζίλι με το ξαφνικό μαύρο της ΕΡΤ. Τότε η κυβέρνηση Σαμαρά, στο όνομα των διαρθρωτικών αλλαγών, και βασικά επειδή δεν της έβγαιναν τα νούμερα για τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων που είχε υπογράψει (κι όχι καθ' υπόδειξη των δανειστών), αποφάσισε να κλείσει την ΕΡΤ και να εκπέμψει ένα μαύρο περιφρονητικό σήμα προς την ίδια τη Δημοκρατία, της οποίας αναφαίρετος πυλώνας είναι τα ΜΜΕ.

Δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί Έλληνες που να διαφωνούν ότι υπήρχαν αποχρώσες ενδείξεις για πρακτικές διαφθοράς, ασυδοσίας και σπατάλης στην ΕΡΤ και τη συνακόλουθη ανάγκη ριζικής αναδιάρθρωσής της.

Όπως δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί Έλληνες που να διαφωνούν με το γεγονός ότι θάφτηκε ένας φορέας εθνικής σημασίας (εντός κι εκτός Ελλάδας), η ΕΡΤ και φυτεύτηκε στη θέση της πρώτα μια ΔΤ και μετά μια ΝΕΡΙΤ. Μάλιστα σε μια χέρσα γη, το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο της οποίας συνεχίζει να είναι εντελώς αρρύθμιστο.

Στην Ελλάδα, μετά και την εμφάνιση της ιδιωτικής τηλεόρασης, όλοι οι ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί εκπέμπουν είτε χωρίς άδειες λειτουργίας είτε με προσωρινές άδειες λειτουργίας των οποίων η ισχύς έχει λήξει ή παράνομα παραταθεί επ' αόριστον. Το αρμόδιο όργανο, βάσει Συντάγματος για την χορήγηση αδειών παροχής περιεχομένου όπως και για την επιβολή ποινών, είναι το ΕΣΡ. Αυτό όμως δεν διενεργεί διαγωνισμό εξαιτίας της παράνομης παράτασης της θητείας των μελών του που έχει λήξει εδώ και πολύ καιρό. Παράνομης γιατί δεν συμπίπτει η βούληση των 4/5 της Διάσκεψης των Προέδρων που απαιτεί το Σύνταγμα για τον διορισμό νέων μελών. Κι αντί να οριστούν νέα μέλη, παρατείνεται η θητεία των παλαιότερων μελών. Έχει γίνει ήδη επτά φορές! Ιδού η πρόκληση για όποια κυβέρνηση θέλει να ρυθμίσει τον ραδιοτηλεοπτικό χάρτη.

Υπό αυτές τις συνθήκες, έρχεται η κυβέρνηση Τσίπρα να επανασυστήσει την Δημόσια Τηλεόραση και να επαναλειτουργήσει την ΕΡΤ. Ή μάλλον καλύτερα να φροντίσει για την αναβίωσή της και την αποκατάσταση των αδικιών που επέφερε η κυβέρνηση Σαμαρά με το κλείσιμό της.

Η συζήτηση για την δημιουργία ενός σύγχρονου, σε ευρωπαϊκά πρότυπα, ραδιοτηλεοπτικού φορέα που χρειάζεται η χώρα και το κοινοβουλευτικό της σύστημα, ασφαλώς και δεν εξαντλείται σε ένα άρθρο.

Μπορούμε όμως να συμφωνήσουμε στα εξής δύο κρίσιμα σημεία

1. Ο “ξαφνικός θάνατος” ΕΡΤ από τον κ. Σαμαρά μόνο ριζοσπαστική μεταρρύθμιση στο χώρο των ΜΜΕ δεν ήταν.

2. Η “ανάσταση” της ΕΡΤ από τον κ. Τσίπρα μόνο ριζοσπαστική μεταρρύθμιση στο χώρο των ΜΜΕ δεν θα είναι!

Για να εφαρμόσει μια κυβέρνηση αλλαγές που θα επιφέρουν ουσιαστικό αποτέλεσμα, δύο προϋποθέσεις είναι αναγκαίες: Πολιτικό όραμα και στρατηγικό σχεδιασμό.

Στην Ελλάδα του 2015, είναι πρόωρο (;) ακόμα μάλλον να συμφωνήσουμε τι μεταρρυθμίσεις χρειαζόμαστε. Μήπως να το πάμε ανάποδα; Να εντοπίσουμε τουλάχιστον τι μεταρρυθμίσεις δεν χρειαζόμαστε; Γιατί σίγουρα τα τελευταία χρόνια όχι μόνο δεν κάναμε όσα πρέπει αλλά κάναμε και πολλά που δεν υπήρχε λόγος να κάνουμε.

Ας δούμε όμως τι δεν χρειαζόμαστε στην ΕΡΤ και υπάρχει στο νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή:

·Η αναβίωση ενός κυβερνητικού μηχανισμού προπαγάνδας, πλήρους κομματικής και συνδικαλιστικής επιρροής με την αναβίωση μοντέλων συνδιοίκησης

·Η δυνατότητα στον εκάστοτε Υπουργό Επικρατείας να ορίζει το ΔΣ της ΕΡΤ (αντί το ΔΣ να ορίζεται από μια ανεξάρτητη αρχή από προσωπικότητες κύρους)

·Η σύσταση ενός φορέα χωρίς επιχειρησιακό σχέδιο που δεν ξέρει πόσα κανάλια έχει σε λειτουργία και κυρίως πόσα και ποιο σκοπό εξυπηρετούν

·Η τεχνητή συγκόλληση, ως μέθοδος επαναπρόσληψης παλιών (ΕΡΤ) και νέων (ΝΕΡΙΤ) εργαζομένων χωρίς ποιοτικά κριτήρια, που ασφαλώς και δεν είναι μόνο θέμα τυπικών προσόντων.

·Ένας φορέας για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση που έχει περισσότερους διοικητικούς υπαλλήλους απ' ότι δημοσιογράφους, παραγωγούς και μουσικούς.

·Μια αόριστη και ακοστολόγητη πρόταση για τους μισθούς των εργαζομένων, που εμπεριέχει την αύξηση του ανταποδοτικού τέλους (έστω κι αν δε διατυπώνεται ρητά στο κατατεθέν νομοσχέδιο) με απόφαση του διορισμένου, από τον Υπουργό πάντα, ΔΣ, γιατί, πολύ απλά, με ανταποδοτικό τέλος στα 3 ευρώ, 2.500 εργαζόμενοι δεν μπορούν να πληρωθούν.

·Η επανασύσταση ενός ραδιοτηλεοπτικού φορέα που δεν ανταποκρίνεται (καμία πρόβλεψη στο νομοσχέδιο) στις προκλήσεις των νέων τεχνολογιών μετά την έκρηξη του διαδικτύου σ' όλο τον αναπτυγμένο κόσμο.

·Ένα ραδιοτηλεοπτικό πρόγραμμα αναντίστοιχο του ευρωπαϊκού και ελληνικού πολιτισμού που δεν εξυπηρετεί το τρίπτυχο: μη χειραγωγούμενη πληροφόρηση-εκπαίδευση-ψυχαγωγία.

·Τελικά, μια τηλεόραση μη δημόσια αλλά κομματική που δεν έχει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά να επιτελέσει τον δημόσιο και κοινωνικό σκοπό της, σε μια εποχή που η στάθμη της ποιότητας -έτσι κι αλλιώς- είναι πολύ χαμηλή εξαιτίας της ιδιωτικής τηλεόρασης.

Την παράδοση των κυβερνήσεων που εξαγγέλλουν τομές και ρυθμίσεις συμβάλλοντας στην απορρύθμιση τελικά, συνεχίζει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Σαν αντιπολίτευση κατήγγειλε τις κυβερνητικές πρακτικές αλλά σαν κυβέρνηση δεν τολμά να προκαλέσει την αλλαγή των μελών του ΕΣΡ, ούτε την εξυγίανση της ΕΡΤ. Το θέμα λοιπόν δεν είναι το μέγεθος της ΕΡΤ, αν θα είναι λίγο πιο “μεγάλη” ή λίγο πιο “μικρή”. Το θέμα είναι να είναι “δική” μας και να “ελέγχουμε” το ραδιοτηλεοπτικό παιχνίδι.

Η Ελλάδα ήταν η τελευταία χώρα της Ευρώπης που μπήκε στην τηλεοπτική εποχή. Αν και πρωτοεξαγγέλθηκε η ίδρυση τηλεοπτικού οργανισμού ήδη από το 1951, ήταν το δικτατορικό καθεστώς που για λόγους προπαγάνδας κυρίως, τελικά επέβαλε το 1968 την ίδρυσή του. Η δε ελληνική ραδιοφωνία ιδρύθηκε το 1935 επί Μεταξά.

Eίναι καιρός πια να αλλάξουμε εποχή.