Τα ΕΛΤΑ, ο Κυριάκος Πιερρακάκης και η τέχνη του να λύνεις προβλήματα

Χρειάστηκαν μερικές ώρες, ένας σαφής στόχος και φυσικά η κοινή λογική για να βρεθεί λύση στο δυσεπίλυτο (αν όχι άλυτο) πρόβλημα των ΕΛΤΑ. Ο πρωθυπουργός, βλέποντας την απροθυμία αρμοδίων και μη στελεχών, ανέθεσε στον υπουργό Οικονομικών να βρει μια λύση για το θέμα που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων και εκείνος, ως διά μαγείας, βρήκε.

Ο χρόνος είναι χρήμα

Ο Κυριάκος Πιερρακάκης ενήργησε αστραπιαία. Γνώριζε ότι όσο σέρνεται το θέμα σε δακρύβρεχτα ρεπορτάζ των media, ερεθίζει συνδικαλιστές και εργαζόμενους και «ζυμώνεται» μεταξύ των βουλευτών της επαρχίας και των στελεχών της αντιπολίτευσης, το θέμα ΕΛΤΑ θα μετατρέπεται σε γόρδιο δεσμό με μοναδική διέξοδο το οριστικό λουκέτο. Γεγονός που φυσικά η κυβέρνηση δεν μπορεί να αντέξει πολιτικά.

Σύμφωνα με πηγές από την κοινοβουλευτική ομάδα της πλειοψηφίας, ο ΥΠΟΙΚ φέρθηκε έξυπνα. Τους κατέστησε συνυπεύθυνους και τους ζήτησε να βρουν από κοινού μια λύση. Γνωρίζοντας βέβαια ότι κανείς δεν μπορούσε να σκεφθεί κάτι που θα έβγαζε τα ΕΛΤΑ από το αδιέξοδο. Τους αφαίρεσε ωστόσο το δικαίωμα της «αέναης γκρίνιας» με προσχήματα του τύπου «δεν μας ενημέρωσαν». Οι βουλευτές με λίγη καλή θέληση «ενσωματώθηκαν» στην άποψη Πιερρακάκη και έτσι το έδαφος έγινε εύφορο για να δεχθούν οποιαδήποτε λύση τους προσφέρονταν. Δεν είχαν πλέον άλλη επιλογή.

Απάντησε επίσης και στο πρόχειρο επιχείρημα της αντιπολίτευσης, η οποία υποστήριζε ότι το κλείσιμο των καταστημάτων των ΕΛΤΑ στην Κάτω Πετρομαγούλα ευθύνεται για την ερήμωση της επαρχίας και όχι το αντίθετο. Η αντιπολίτευση, χωρίς να κοπιάσει ιδιαίτερα, μετέτρεψε την αιτία σε αποτέλεσμα και τούμπαλιν. Ο Κυριάκος Πιερρακάκης βρήκε τρόπο να συνεχίσει η παρουσία της εταιρείας, ώστε κανείς να μην μπορεί να θρηνεί για το λουκέτο στα απαξιωμένα καταστήματα ενός διαλυμένου οργανισμού.

Οι συνδικαλιστές έχασαν λοιπόν τα ευήκοα ώτα των πολιτικών που είχαν λυμένο το ζωνάρι τους για καβγά. Η κοινωνία άλλωστε δεν άκουγε τα παράλογα αιτήματά τους για συνέχιση της χρηματοδότησης μιας μαύρης τρύπας. Μόνο οι δημοσιογράφοι απέμειναν να στηρίζουν τον ανορθολογισμό, αλλά χωρίς καύσιμο από πολιτικούς ήταν δύσκολο να «ντύσουν» τα δραματικά ρεπορτάζ και τις πρόχειρες απόψεις τους.

Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα

Ήταν ξεκάθαρο απ’ την αρχή ότι στόχος της κυβέρνησης ήταν να μην «σκάσει η εταιρεία στα χέρια της». Με τη δαμόκλειο σπάθη της επιστροφής των υπέρογκων ποσών που η κυβέρνηση της ΝΔ έδωσε ως κρατική χρηματοδότηση στα ΕΛΤΑ να κρέμεται πάνω απ’ το κεφάλι του Οργανισμού και την ανάγκη ανεύρεσης χρημάτων για να συνεχίσουν τα ταχυδρομεία να λειτουργούν, οι επιλογές ήταν περιορισμένες.

Πρωτίστως έπρεπε να μπορούν να πληρωθούν οι μισθοί και σε δεύτερη φάση να περιοριστεί όσο γίνεται το κόστος, για να μην παράγονται νέες ζημίες. Η τρίτη φάση της συζήτησης αφορά στη βιωσιμότητα της επιχείρησης, αλλά, αν γίνουν τα δύο πρώτα, θα υπάρξει χρόνος για να δούμε τι θα γίνει. Τουλάχιστον η κυβέρνηση θα έχει μεταθέσει -θεωρητικά- το πρόβλημα για μετά τις εκλογές.

Η κοινή λογική κερδίζει τους Λουδίτες

Μεγαλεπήβολα σχέδια για μετατροπή της «προβληματικής ΔΕΚΟ» σε χρυσοτόκο όρνιθα θα προκαλούσαν απλώς χάχανα σε όποιον σοβαρό ασχολούνταν με το θέμα. Το παραδοσιακό ταχυδρομείο πεθαίνει και ο ισχυρός ανταγωνισμός κάνει δυσκολότερη την απόκτηση των «φιλέτων» της αγοράς.

Αυτό που μπορεί να γίνει είναι να μειωθεί δραματικά το κόστος λειτουργίας, χωρίς να λείψουν τα σημεία εξυπηρέτησης και αυτό είναι το σχέδιο του ΥΠΟΙΚ. Τοπικά καταστήματα ακόμη και στα μικρότερα χωριά θα ενταχθούν στο δίκτυο των ΕΛΤΑ παρέχοντας υπηρεσίες. Τοπικά καφενεία, παντοπωλεία, ταβέρνες και λοιπά καταστήματα θα εντάξουν στις υπηρεσίες τους, για όσα σήμερα κάνουν τα ΕΛΤΑ, και θα πληρώνονται με μια προμήθεια.

Έτσι στην «αετοφωλιά» με τους 15 κατοίκους δεν θα χρειάζονται δαπάνες ύψους 50.000-100.000 ευρώ ετησίως για να πηγαίνουν 4 συντάξεις το μήνα και 7 λογαριασμοί. Πρόκειται για μια win-win κατάσταση, που λένε και στα χωριά μας, και επίσης θα δώσει ένα extra εισόδημα στους καταστηματάρχες (οι οποίοι το έχουν ανάγκη) και κανείς δεν θα μιλάει για παραμέληση της περιφέρειας. Αυτό το μοντέλο δεν είναι σίγουρο ότι θα αλλάξει δραματικά το μέλλον των ΕΛΤΑ. Όμως μπορεί να λειτουργεί ως μια υπηρεσία για αρκετά χρόνια ακόμη, χωρίς να χρειάζεται να παρανομούν οι κυβερνήσεις με παράνομες κρατικές επιδοτήσεις.

Είναι φανερό, λοιπόν. Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο. Δεν θέλει ούτε managers με παχυλούς μισθούς και bonus. Αυτοί θα ήταν αναγκαίοι για την ανάπτυξη των επιχειρήσεων. Όχι για το damage control που απαιτούσε η περίπτωση των ΕΛΤΑ. Θέλει πολιτική βούληση και στοιχειώδη κοινή λογική, αντί για υπεροψία, μικρομεγαλισμό και ιδεοληψία.

Η εποχή αλλάζει. Οι άνθρωποι δεν έχουν πλέον pen pals, ουτε περιμένουν το γράμμα με τα δολάρια από τον θείο στην Αμερική. Υπάρχουν τα social media και η Revolut. Μέχρι να σβήσει εντελώς και η ανάγκη για μεταφορά δεμάτων από ανθρώπους (τα drones έρχονται) ας επιχειρήσουμε να μη συντηρούμε μια τεράστια ανορθολογική δομή προς χάριν των ρουσφετιών και της δήθεν αγωνίας μας για την περιφέρεια. Ας προσαρμοστούμε και ας χρησιμοποιήσουμε τους πόρους μας για πιο χρήσιμα πράγματα, και τον χρόνο μας για να σκεφτόμαστε παραγωγικά και όχι νοσταλγικά.