Μια ιδιαίτερη εποχή ως προς τα γεγονότα και την ουσία τους

Διανύουμε μια ιδιαίτερη εποχή, τόσο ως προς τα γεγονότα, όσο και ως προς την ουσία τους. Κεντρικό στοιχείο φαίνεται να είναι ο κατακερματισμός λόγων και αντικειμένων πάνω σε μια τοξική βάση. Είμαστε 18 μήνες πριν από τις εκλογές, τουλάχιστον με βάση τις επίσημες δηλώσεις του πρωθυπουργού, και είναι σαν να απέχουμε μόλις μερικές ημέρες. Η αντιπαλότητες μεταξύ των κομμάτων αλλά και μεταξύ των προσώπων έχουν πάρει έναν χαρακτήρα που παραπέμπει σε συνθήκες απόλυτης τοξικότητας και καταστροφής του άλλου. Οι πολιτικές, ως θέσεις και απόψεις των κομμάτων, ουσιαστικά έχουν καταχωνιαστεί στα έσχατα των κομματικών σκευών και έχουν παραχωρήσει τη θέση τους σε γλωσσικούς διαξιφισμούς, οι οποίοι παραπέμπουν σε αντιμαχόμενες ομάδες ποδοσφαιρικού ντέρμπι.

Μέσα σ’ αυτόν τον ορυμαγδό των αφασικών διενέξεων κανείς δεν ενδιαφέρεται πραγματικά να μάθει πια είναι η πραγματική θέση της χώρας, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο διεθνές επίπεδο. Το παρελθόν υποσκελίζει το παρόν, με συνέπεια το μέλλον να φαντάζει τραγικά δυσοίωνο. Ουσιαστικά η πραγματικότητα έχει στην κυριολεξία «ρουφηχτεί» από την ψευδαίσθηση.

Αυτά που ακούγονται κάθε μέρα από κάθε αντιπολιτευόμενο της κυβέρνησης παραπέμπουν σε καταστάσεις όπου μόνο μια βομβαρδισμένη χώρα έπειτα από έναν παγκόσμιο πόλεμο θα μπορούσε να έχει υποστεί. Φυσικά, ούτε λόγος για την οικονομική κατάσταση, όπου ήδη η περίοδος της πτώχευσης μοιάζει μακρινό κακό όνειρο. Όμως η διαρκής όξυνση των πραγμάτων και των καταστάσεων με βασικό στοιχείο τα μείζονα να μετατρέπονται σε δευτερεύοντα και τα επιμέρους να μετατρέπονται σε μείζονα, από τις διάφορες αντιμαχόμενες μεταξύ τους ομάδες, οι οποίες, παρεμπιπτόντως, συγκυριακά βρίσκονται αυτή την περίοδο στη Βουλή, έχουν καταφέρει να μετατρέψουν ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας σε αδέκαστο κριτή και δικαστή χωρίς αιτία. Έτσι, εκτός του πολιτικού κατακερματισμού συναντάμε κι έναν κοινωνικοπολιτισμικό κατακερματισμό, εξίσου έντονο και εξίσου τοξικό.

Βασικός υπεύθυνος όλων αυτών των πολιτικών και κοινωνικών φαινόμενων είναι ένας δήθεν προοδευτικός, αριστερός λόγος, με ρηχή, ωστόσο, ιδεολογικοπολιτική βάση, ο οποίος αναπτύχθηκε στα μέσα του 1990, την εποχή των κινηματικών εκδηλώσεων ενάντια στις πολιτικές αυθαιρεσίες των τότε κυβερνήσεων. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα κομμάτι ακτιβιστών εκείνης της εποχής, το οποίο όμως εξέφραζε και εκφράζει μια μορφή αριστεράς βαθιά αντιμεταρρυθμιστικής και, απ’ ό,τι φάνηκε, και καιροσκοπικής.

Αυτή η αριστερά, με εφαλτήριο αυτήν καθαυτήν την πτώχευση, κατέλαβε το πολιτικό βήμα και τη διακυβέρνηση της χώρας, δημαγωγώντας ασύστολα και ταυτόχρονα απειλώντας ξεδιάντροπα κάθε αντιπολιτευόμενη φωνή. Σήμερα προσδοκά να επιστρέψει στη διακυβέρνηση της χώρας, έτσι, χωρίς νόημα, διαλύοντας στο μεταξύ το σύμπαν και συνεχίζοντας να απειλεί κάθε διαφορετική άποψη.

Μια μορφή αριστεράς βαθιά αντιμεταρρυθμιστικής και καιροσκοπικής προσδοκά να επιστρέψει στη διακυβέρνηση της χώρας, συνεχίζοντας να απειλεί κάθε διαφορετική άποψη

Δεν πρόκειται για έναν πολιτικό χώρο ο οποίος διεκδικεί αναλύοντας το παρόν και σχεδιάζοντας το μέλλον, αλλά για έναν χώρο ο οποίος απεμπολεί το μεν και αδιαφορεί για το δε, αφού ο κεντρικός πολιτικός του λόγος είναι η κατάκτηση της εξουσίας μέσα από έναν ακατάσχετο βερμπαλισμό χωρίς ουσία και υπόβαθρο. Εκεί έρχεται και συναντάται με τη σύγχρονη ακροδεξιά, σχηματίζοντας μαζί της ένα βαθύ και αρραγές αντιδημοκρατικό μέτωπο.

Βασικός αντίπαλος όλων αυτών των πολιτικών χώρων, δεξιών και αριστερών, είναι η φιλελεύθερη δημοκρατία, η λεγόμενη από τη μεριά τους αστική δημοκρατία, αφού φυσικά αναφέρονται στον 18ο αιώνα και το πολιτικό σκεπτικό τους προέρχεται από εκεί.

Υπάρχει ωστόσο ένα κεντρικό πολιτικό ζήτημα που αφορά τη χώρα συνολικά και το οποίο εξηγεί σε μεγάλο βαθμό γιατί δεν υπάρχει αυτή την εποχή μια εναλλακτική κυβερνητική πρόταση. Αυτό το ζήτημα είναι ότι οι πολιτικές θέσεις, όπως και το ύφος και οι πολιτικές αναλύσεις αυτού του τύπου της καιροσκοπικής αριστεράς, έχουν εισχωρήσει στο ΠΑΣΟΚ και είναι κυρίαρχες. Βασικός εκφραστής αυτών των απόψεων είναι ο ίδιος ο ηγετικός πυρήνας, ο οποίος εμποδίζει να αναδειχτεί οποιαδήποτε μεταρρυθμιστική φωνή μέσα στο κίνημα.

Η παραπάνω κατάσταση –και με βάση το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ ασκεί χρέη αξιωματικής αντιπολίτευσης– είναι η κεντρική πηγή διαιώνισης του πολιτικού κατακερματισμού και της διαδεδομένης τοξικότητας. Όσο αυτή η κατάσταση παραμένει ως έχει, τόσο η τοξικότητα θα αυξάνεται και η πραγματικότητα θα καταστρέφεται, συμπαρασύροντας μαζί τη χώρα. Κάπως έτσι, τελικά, και για κάποιους τέτοιους λόγους η εποχή μας είναι ιδιαίτερη.