Σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ: Ένα βήμα μπρος, δύο βήματα πίσω

Τον καφέ τον πουλάνε, η δημοκρατία είναι τσάμπα, έγραφε ο Τούρκος λογοτέχνης Αζίζ Νεσίν στο εμβληματικό βιβλίο του «Ο καφές και η Δημοκρατία». Ο «Φραπές», πάλι, μάλλον στοιχίζει ακριβά στην κυβέρνηση, μαζί με τον «Χασάπη», μια και αυτοί οι δύο κύριοι, ως κομματάρχες της ΝΔ στη λεβεντομάνα Κρήτη, εμπλέκονται χοντρά σε όλο αυτό το πάρτι των παράνομων αγροτικών και κτηνοτροφικών επιδοτήσεων. Όχι απλώς ως κομματάρχες αλλά και ως έμπιστοι των υπουργών Αγροτικής Ανάπτυξης. Οι οποίοι, κατά δήλωσή τους, δεν θυμούνται να έκαναν κάτι μεμπτό κατά τη διάρκεια της ένδοξης θητείας τους, πράγμα το οποίο θα αποδείξει και η δικαιοσύνη, όπως μας λένε. Και τότε γιατί μας κυνηγάνε οι κουτόφραγκοι; Γιατί μας ρίχνουν πρόστιμα; Γιατί μας πλάκωσαν στα πέναλτι και δεν έχουμε τέρμα; Πείτε μου πάλι ότι μας μισούν γιατί είμαστε ο πιο επιδέξιος λαός του κόσμου. Ειδικά όσοι γεννήθηκαν στη Θεσσαλία και στην Κρήτη.

Το σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ: Μια καλά στημένη πελατειακή μηχανή

Αλλά δυστυχώς το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ δεν είναι απλώς μια κυβερνητική αποτυχία. Δεν επιχειρήθηκε κάποια εξυγίανση σε μια διαχρονικά προβληματική υπόθεση, η οποία δεν είχε αίσιο τέλος. Δεν έτυχε μια στραβή στη βάρδιά τους. Δεν είναι ένα στιγμιαίο λάθος, ένα ατύχημα. Δεν είναι ένας υπάλληλος ή ένα τμήμα του οργανισμού που δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους, που κάτι αμέλησαν ή πιάστηκαν με μια γίδα στην πλάτη. Πρόκειται για την τραγική αποκάλυψη ενός κρατικού οργανισμού, που λειτουργούσε ως παράνομη πελατειακή δομή εν γνώσει των αρμοδίων. Κλέβοντας τα λεφτά της ΕΕ και δίνοντάς τα στον λαό. Κατά προτίμηση σε παλιούς και μελλοντικούς ψηφοφόρους κάποιων περιοχών. Ένα δημοκρατικό σκάνδαλο. Με λίγους ωφελημένους και πολλούς χαμένους. Άρα όχι και τόσο δημοκρατικό!

Η ευρωπαϊκή εισαγγελία ξεσκεπάζει όσα η Ελλάδα αγνοεί

Και δεν είναι οι κρατικοί μηχανισμοί και οι εγχώριοι αδιάφθοροι που αποκάλυψαν το σκάνδαλο. Δεν είναι το επιτελικό κράτος που έπαιξε τον ρόλο του Ηρακλή Πουαρό. Αντιθέτως η υπόθεση ξεσκεπάστηκε μετά από μπούκα της ευρωπαϊκής εισαγγελίας στον αμαρτωλό οργανισμό. Καλημέρα σας, τα χέρια πάνω στο τραπέζι, δώστε μας τους κωδικούς των PC σας και αδειάστε μας τη γωνιά. Μέχρι τότε όλα πήγαιναν πρίμα και το επιτελικό κράτος δεν είχε κανένα λόγο να ανησυχεί. Η τρίτη τετραετία αχνοφαίνονταν. Αλλά τελικά δεν πήγαιναν καθόλου καλά, ούτε για την κυβέρνηση ούτε για τη χώρα.

Η όμορφη, πλην όμως αμαρτωλή, Ελλάδα πρέπει να πληρώσει χοντρά πρόστιμα στην Ευρώπη, που σε βάθος χρόνου και μετά από εξαντλητικούς ελέγχους θα φτάσουν να είναι μερικά δισεκατομμύρια ευρώ. Οι επιδοτήσεις από το 2026 θα μειωθούν κατά εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Από δω και πέρα προφανώς θα μας τρελάνουν σε χρονοβόρους και αυστηρούς ελέγχους. Και οι τιμές πολλών προϊόντων στα σούπερ μάρκετ θα αυξηθούν. Και όλα αυτά γιατί κάποιοι εκ της κυβερνήσεως έπαιξαν με την αξιοπιστία της χώρας και έχασαν. Και έπαιξαν για να δουν το χρώμα του χάρτη κάποιων περιοχών της Ελλάδας να αλλάζει. Και να γίνεται μπλε. Το επόμενο χρώμα δεν το ξέρω αλλά, αν μου πείτε ότι θα είναι μπλαβί, δεν θα πέσω από τα σύννεφα.

Πρόκειται για ένα δημοκρατικό σκάνδαλο. Με λίγους ωφελημένους και πολλούς χαμένους. Άρα όχι και τόσο δημοκρατικό!

Οι φίλοι μου πραγματιστές θυμήθηκαν τη γνωστή εμβληματική φράση του αείμνηστου Κ. Σημίτη: «Αυτή είναι η Ελλάδα». Αλλά εγώ δεν θέλω να συμφιλιωθώ για ακόμα μια φορά με τις διαχρονικές στρεβλώσεις και καθυστερήσεις. Είναι μια ένδειξη μοιρολατρίας, που την απεχθάνομαι. Και δεν ταιριάζει σε όσες και όσους έχουν δώσει αγώνες κατά του ελληνικού εξαιρετισμού και υπέρ του εκσυγχρονισμού και του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Δεν έχει κανένα νόημα να δίνουμε άλλοθι σε κανέναν για τη στασιμότητα ή και την οπισθοπορεία, διότι έτσι τον συγχωρούμε για πρακτικές που έχουμε στο παρελθόν καταδικάσει. Είναι τελείως ανέντιμο να κάνουμε βολικές συγκρίσεις με πολιτικές του παρελθόντος, τις οποίες εμείς οι ίδιοι έχουμε χλευάσει και πολεμήσει ανυποχώρητα.

Δεν ξεχνάμε τα θετικά – αλλά δεν ξεχνάμε και τα σκάνδαλα

Δεν θα μηδενίσουμε το έργο αυτής της κυβέρνησης, δεν θα πέσουμε σε καμιά απογοήτευση, δεν θα παραδώσουμε τα όπλα. Τα όπλα που έχει ο απλός πολίτης για να υπερασπίζεται τη Δημοκρατία και την ευνομία. Δηλαδή τα βασικά συστατικά της ευημερίας του. Αντιθέτως θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε στους κυβερνώντες το ευνομούμενο δυτικό κράτος που μας επαγγέλθηκαν. Φυσικά και δεν ξεχνάμε αυτά που έγιναν τα τελευταία 6 χρόνια. Την ανάταξη της οικονομίας, την ψηφιοποίηση του κράτους, τη μείωση της φοροδιαφυγής, την αύξηση των δημόσιων εσόδων, τα δημόσια έργα, την πράσινη ενεργειακή μετάβαση, τους σύγχρονους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, τη φύλαξη των συνόρων.

Φυσικά δεν ξεχνάμε και την κατάσταση της χώρας που παρέλαβαν οι σημερινοί κυβερνώντες. Ούτε αγνοούμε την ποιότητα του πολιτικού μας συστήματος και τις πιθανές εναλλακτικές. Αλλά τα έξι χρόνια είναι αρκετά για να υπάρχει το άλλοθι της καμένης γης. Δυστυχώς όμως γνωρίζουμε και τη σημασία τού να πορεύεσαι με ένα βήμα μπρος και δύο βήματα πίσω. Το θέμα είναι η αντιστροφή τους, που λέει και ένα φίλος. Να το κάνουμε δύο βήματα μπρος και ένα βήμα πίσω. Με σκάνδαλα όμως επιπέδου ΟΠΕΚΕΠΕ γίνονται περισσότερα τα βήματα προς τα πίσω και υπερτερούν των αντιθέτων τους. Έρχονται ζόρικες μέρες. Και μας βρίσκουν στον δρόμο. Να μετράμε βήματα μέσα στο καλοκαίρι. Ήταν ανάγκη;