ΟΠΕΚΕΠΕ: Μαζί τα φάγανε;

Στην εμβληματική ταινία του Σωτήρη Γκορίτσα «Μπραζιλέρο» (2001) τοπικός παράγοντας επαρχιακής πόλης παίρνει χρηματοδότηση από την ΕΕ για την ανέγερση πολιτιστικού κέντρου αλλά την ξοδεύει «αλλιώς». Αφενός για να κάνει τη ζωή του πιο άνετη και αφετέρου για να ενισχύσει την τοπική ομάδα με την αγορά ενός Βραζιλιάνου «παιχταρά», ώστε αυτή να αποφύγει τον υποβιβασμό. Μέχρι που δέχεται την επίσκεψη δύο Ευρωπαίων ελεγκτών που θέλουν να εξετάσουν την τύχη των κοινοτικών χρημάτων και εξελίσσονται γεγονότα κωμικοτραγικά πλην όμως άκρως ελληνικά.

Χρόνια τώρα κυκλοφορούν ανάλογα ανέκδοτα για παρόμοιες ατασθαλίες, λέγε τες και λαμογιές, με στόχο τα χρήματα των κουτόφραγκων. Αλλά δεν περιμέναμε ότι το 2025 θα γινόμασταν θεατές ενός ανάλογου πραγματικού περιστατικού. Και μάλιστα με τη βούλα ενός κρατικού οργανισμού. Του ΟΠΕΚΕΠΕ. Που υποτίθεται ότι είναι αρμόδιος για τη χρηστή διαχείριση κοινοτικών κονδυλίων. Και μάλιστα στα χρόνια μιας κυβέρνησης που θέλει να καυχιέται για τον αταλάντευτο ευρωπαϊκό προσανατολισμό της. Αλλά και για την ισχυροποίηση της θέσης της χώρας στον ευρωπαϊκό και διεθνή στίβο. Σήμερα μάλλον γελάνε εις βάρος μας. Και το χειρότερο, σιγουρεύονται για το ποιόν μας.

ΟΠΕΚΕΠΕ και παράνομες επιδοτήσεις: Τι έγινε, ποιος φταίει και τι ακολουθεί

Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Διότι όλο το κόλπο ήταν και είναι να μη «χαθούν» εν δυνάμει επιδοτήσεις. «Είναι δικά μας λεφτά και σιγά μην τα αφήσουμε στους κουτόφραγκους». Και κάπου εκεί αρχίζει το πάρτι της ζωής τους, αρχής γενομένης από το 2014. Αν δεν επαρκεί η τοπική βοσκήσιμη γη για τα ζώα της περιοχής, οι κτηνοτρόφοι μπορούσαν να δανειστούν εκτάσεις από άλλες περιοχές. Στη συνέχεια το πράγμα γίνεται καλύτερο, όταν επιτρέπεται και σε μη κτηνοτρόφους να έχουν δικαιώματα και σε βοσκοτόπια που δεν είναι παραγωγικά. Έτσι βρέθηκαν Κρητικοί να έχουν εκτάσεις σε άλλα νησιά του Αιγαίου ακόμα και στη Βόρειο Ελλάδα. Το αποτέλεσμα είναι να πολλαπλασιάζονται μετά το 2020 οι δηλώσεις για βοσκότοπους και να ρέει το κοινοτικό χρήμα right through. Όπως φαίνεται από τα ρεπορτάζ, το πάρτι των παράνομων επιδοτήσεων εντοπίζεται κατά 80% στη λεβεντομάνα Κρήτη.

Μια ευσυνείδητη υπάλληλος του ΟΠΕΚΕΠΕ, η κ. Τυχεροπούλου, παίρνει χαμπάρι το κόλπο, στέλνει την υπόθεση στον τότε πρόεδρο του οργανισμού κ Γ. Βάρρα, αυτός δεσμεύει 3.500 ύποπτα ΑΦΜ και στέλνει υποθέσεις στον εισαγγελέα. Και γι’ αυτό, φυσικά, τον στέλνουν στο σπίτι του. Ο επόμενος πρόεδρος δίνει οδηγία στους ελεγκτές να μην ψάχνουν τις δηλούμενες ιδιοκτησίες σε παρελθόντα έτη, αλλά και να μη ζητούν τίτλους ιδιοκτησίας που να αποδεικνύουν την κυριότητα ή τη μίσθωση του βοσκοτόπου. Σωστοί οι θεομπαίχτες, διότι στην Ελλάδα είσαι και κατέχεις ό,τι δηλώσεις. Αρκεί να τα πάρουμε από τους ξένους. Ο επόμενος πρόεδρος δεσμεύει 6.000 ΑΦΜ στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης έρευνας, αλλά το σωτήριο έτος 2023, έτος εκλογών, εξαναγκάζεται σε παραίτηση και, με εντολή του τότε υπουργού, τα ΑΦΜ είναι και πάλι ελεύθερα. Δεν ξέρω αν έγιναν και τοπικές πορείες με σύνθημα «Λευτεριά στα ΑΦΜ». Ομορφιές, δεν λέω! Βαθιά «πολιτικές».

Το Μάρτιο του 2024, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μάς ρίχνει πρόστιμο 283 εκατ., η Τυχεροπούλου πηγαίνει μάρτυρας κατηγορίας στην πρώτη υπόθεση που έφτασε στα δικαστήρια (δεν καθόταν κι αυτή ήσυχη) και, έστω και καθυστερημένα, απομακρύνεται από το πόστο της. Και πολύ την άφησαν. Τέλος, στα μέσα του Μαΐου πλακώνουν, όπως και στο Μπραζιλέρο, οι Ευρωπαίοι εισαγγελείς, οι οποίοι ελέγχουν τους υπολογιστές και βλέπουν με τα «κουτοφράγκικα» ματάκια τους το σκάνδαλο. Μάλιστα καταγγέλλουν τον τελευταίο πρόεδρο του οργανισμού, κ. Σαλάτα, ότι παρακώλυσε το έργο τους και γι’ αυτό η κυβέρνηση τον στέλνει κι αυτόν στο σπιτάκι του. Ωστόσο, φεύγοντας παραδέχεται ότι τα έτη 2022-23 έγιναν πολλές κομπίνες. Έλα, δεν το πιστεύω! Ακόμα πιο τέλος, η κυβέρνηση κλείνει τον ΟΠΕΚΕΠΕ, αφού ήταν σίγουρο ότι οι Ευρωπαίοι θα ήραν την πιστοποίησή του. Ομορφιές εις το τετράγωνο! Πάντα «βαθιά πολιτικές».

Διάλυση ΟΠΕΚΕΠΕ: Απόπειρα εξυγίανσης ή συγκάλυψη; 

Και όλες αυτές οι ομορφιές συμβαίνουν σε μια εποχή που συζητάμε για τους δημόσιους οργανισμούς και την άρση της μονιμότητας των ΔΥ. Αν αυτό δεν είναι υποκρισία, τότε τι είναι; Αλλά εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με υπαλλήλους που δεν πήγαιναν στη δουλειά τους ή πήγαιναν μόνο για να πιουν το καφεδάκι τους. Και η δικαστική έρευνα υποθέτω ότι θα αποδείξει αν κάποιοι υπάλληλοι έκαναν όλες αυτές τις διευκολύνσεις προς του επιδοτούμενους με το αζημίωτο. Εδώ έχουμε να κάνουμε με παρανομίες που έγιναν εν γνώσει της διοικητικής και πολιτικής ηγεσίας. Και οι υπάλληλοι ή τα στελέχη που αντιστάθηκαν «εκπαραθυρώθηκαν». Συνεπώς πρόκειται για ένα οικονομικό σκάνδαλο εις βάρος της ΕΕ, δηλαδή του ευρωπαϊκού σπιτιού μας, το οποίο δεν απαλύνεται με τίποτα με τη διάλυση του ΟΠΕΚΕΠΕ και τη μεταβίβαση των ευθυνών του στην ΑΑΔΕ. Και η ευθύνη φυσικά ανήκει πρωτίστως στις ηγεσίες του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, ως εποπτεύουσας αρχής του οργανισμού.

Πού καταλήγουμε; Πίσω από οποιαδήποτε αδυναμία ή κομπίνα ενός κρατικού οργανισμού θα βρεις το πολιτικό σύστημα που συντηρεί τις σκοτεινές δομές για να κάνει τη δουλειά του. Όχι μόνο την εκάστοτε κυβέρνηση. Διότι πρόκειται για μια «δημοκρατική διαφθορά», από την οποία καρπώνονταν παράνομα χρήματα όσοι ήθελαν και μπορούσαν. Οι ψηφοφόροι. Όχι μόνο οι ημέτεροι. Και η οποία ήρθε στη δημοσιότητα λόγω της ευρωπαϊκής μπούκας. Όχι λόγω εσωτερικής έρευνας. Ούτε λόγω καταγγελίας της αντιπολίτευσης. Παρόλο που η υπόθεση ήταν γνωστή στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ. Και η οποία υπόθεση δεν τυγχάνει και μεγάλης δημοσιότητας, γιατί κανένας πολιτικός δεν θέλει να θίξει τους εμπλεκόμενους, που τσίμπαγαν μεζέ από το ξένο πιάτο. Γιατί αυτοί ανήκουν στους ψηφοφόρους του.

Η κυβέρνηση νομίζει ότι με την ντρίπλα της διάλυσης του οργανισμού ξεφεύγει και καυχιέται για το κόψιμο του γόρδιου δεσμού. Αλλά η ζημιά έχει γίνει και τα κλεμμένα θα τα πληρώσει στην ΕΕ ο φορολογούμενος πολίτης. Και κάτι ακόμα χειρότερο. Ποιος μας εγγυάται ότι το ίδιο κόλπο δεν θα στηθεί και στη νέα διεύθυνση, όταν όλοι οι υπάλληλοι που συμμετείχαν όχι μόνο παραμένουν αλλά αναβαθμίζονται. Η τεχνογνωσία υπάρχει. Απλώς η πατρίδα θα πρέπει να μακαρίζει την τύχη της αν η διαφθορά απλώς περιοριστεί. Και να ευγνωμονεί τους κουτόφραγκους που αποδείχθηκαν γάτοι. Η υπόθεση αποτελεί βαρύ πλήγμα στην αξιοπιστία της κυβέρνησης. Αυτή είναι συγκάλυψη πραγματική και κατ’ εξακολούθηση και όχι το ξυλόλιο.