Ο Νίκος Γεωργιάδης σχολιάζει τις εξελίξεις στην υπόθεση των Τεμπών.
Από την αρχή φαινόταν πως το παιγνίδι θα ξέφευγε από τις κλασικές προδιαγραφές ενός συλλογικού τραυματικού γεγονότος με πολιτικές και κοινωνικές αλληλεπιδράσεις.
Η φημισμένη κρατική ανεπάρκεια της Ελληνικής Πολιτείας σε συνδυασμό με την εγνωσμένη επιπολαιότητα και επαγγελματική υστέρηση των κρατικών λειτουργών θα οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια στην δημιουργία συνθηκών εκκόλαψης παραεπιστημονικών, παρακρατικών και παραθεσμικών ομόκεντρων ή έκκεντρων κύκλων.
Οι «κύκλοι» αυτοί θα αναλάμβαναν εφεξής, ελέω κάποιων εκ των εχόντων νόμιμο συμφέρον ή κάποιων άλλων εμπλεκομένων χωρίς να έχουν νόμιμο συμφέρον, τον προσανατολισμό των ερευνών. Αυτά συμβαίνουν όταν εκ προοιμίου οι κοινωνίες δεν εμπιστεύονται τους κρατικούς λειτουργούς και τους θεσμούς. Όταν οι πολίτες αισθάνονται πως ζουν σε μία κοινωνία όπου δεν ισχύει, όπως συμβαίνει αλλού, το λεγόμενο Κράτος Δικαίου, τουλάχιστον στην μορφή που ο μέσος πολίτης αυτής της χώρας αντιλαμβάνεται αυτήν την έννοια.
Ήταν λοιπόν θέμα χρόνου η μείζονος κοινωνικής σημασίας υπόθεση των Τεμπών να διολισθήσει στα γλιστερά πρανή της ελληνικής πραγματικότητας. Με πρωτοφανή ευλάβεια σε αυτήν τη χώρα υποβαθμίζεται κάθε έννοια αξιοπιστίας αλλά και αξιοπρέπειας ακόμη και αν πρόκειται για την διαχείριση μίας μείζονος τραγωδίας.
Εξ αρχής, αντιδρώντας σχεδόν με αυτοματισμούς, οι κρατικές υπηρεσίες και οι εμπλεκόμενοι λειτουργοί επέδειξαν τον πρωτοφανή ερασιτεχνισμό τους. Από την πρώτη στιγμή άρχισαν να διαρρέουν στα ΜΜΕ στοιχεία της υπόθεσης τα οποία αποτελούσαν τμήματα της Δικογραφίας. Μιλάμε για 57 νεκρούς ας μην το ξεχνάμε και για ευθύνες κρατικών υπηρεσιών, ΔΕΚΟ και θεσμικών λειτουργών που για χρόνια αιχμαλώτισαν τους ελληνικούς σιδηρόδρομούς στον αστερισμό της ανυπαρξίας. Προφανώς διότι κυριάρχησαν άλλες πολιτικές επιλογές κάποιων κέντρων τα οποία ποτέ δεν επέτρεψαν την ομαλή εξέλιξη του σιδηροδρομικού δικτύου σε αυτήν την χώρα. Δεν είναι προφανώς η στιγμή να διεξαχθεί αυτή η συζήτηση.
Οι διαρροές στα ΜΜΕ οι οποίες ανέκαθεν εξυπηρετούνται από δικαστικούς οι οποίοι δίνουν τις δικογραφίες σε δικηγόρους οι οποίοι με την σειρά τους «μοιράζουν» τα έγγραφα στους συναδέλφους δημοσιογράφους, εντός ή εκτός «τραστ», αυτές οι διαρροές κατέστησαν εξ αρχής ξεκάθαρο πώς η υπόθεση αυτή θα είναι ακόμη πολυπλοκότερη και πρωτοφανώς πολυεπίπεδη με ακραία πολιτική διαπλοκή.
Η Ανώτατη Δικαιοσύνη απώλεσε τότε την ευκαιρία να παρέμβει καταλυτικά εκμηδενίζοντας κάθε πιθανότητα το τσουνάμι των διαρροών να οδηγήσει την υπόθεση σε ένα «ανακριτικό αλαλούμ» και σε ένα «ενημερωτικό τσίρκο» όπου τον ρόλο του καθοδηγητή της ανακριτικής διαδικασίας ανέλαβαν τα πάνελ των τηλεοπτικών εκπομπών αλλά και οι γνωστοί αστέρες της δικαστικής παραφιλολογίας. Καριέρες ολόκληρες στήθηκαν από τις συστηματικές διαρροές δικογραφιών σε αυτό το συνεχές τανγκό μεταξύ των δικηγορικών γραφείων και των δημοσιογραφικών καφενείων. Η Ανώτατη Δικαιοσύνη τότε σιώπησε.
Κάποιοι εκ των συγγενών επέλεξαν να ακολουθήσουν την οδό της «τεχνικής εξιχνίασης» της τραγωδίας προσλαμβάνοντας πραγματογνώμονες. Αναφαίρετο δικαίωμα τους. Ενδεχομένως να μην διέθεταν δυνατότητα επιλογής. Εις εξ αυτών, «του Πολυτεχνείου» απόφοιτος απεδείχθη και ανεδείχθη πολυτάλαντος. Και ολίγον δημοσιογράφος, και τηλεοπτικός ερευνητής, και κάπως οδηγός σε ράλι ταχύτητας και δικυκλιστής, αναρριχητής και γενικών καθηκόντων τελικά. Σε αυτήν τη χώρα προφανώς δεν υφίστανται προδιαγραφές πραγματογνώμονα ακόμη και για τραγωδίες όπως αυτή των Τεμπών.
Κάποιοι εκ των συγγενών αποφάσισαν να αντιπαρατεθούν στην δημόσια σφαίρα. Είναι επί παραδείγματι προφανές πώς ο κ. Πλακιάς και η κυρία Καρυστιανού τοποθετούνται με θέσεις που ανήκουν σε αντίπαλα στρατόπεδα. Ενδεχομένως και (δυνητικά) σε αντίπαλα πολιτικά στρατόπεδα. Ναι αλλά αυτή η «ομαδοποίηση» δεν εξυπηρετεί την Πολιτική Αγωγή η οποία είχε κάθε λόγο εξ αρχής να δηλώσει ευκρινώς τα εξής απλά «Εμείς βάλαμε τα παιδιά μας στο τραίνο για να ταξιδέψουν στη Θεσσαλονίκη όπου σπουδάζουν. Μας τα επιστρέψατε σε φέρετρα. Εσείς σαν διαχειριστές του Κράτους ως κυβέρνηση, κρατικές υπηρεσίες, εταιρείες ιδιωτικού ή δημόσιου δικαίου φέρετε ακέραια την ευθύνη». Από εκεί και πέρα ας ανιχνεύσει τις λεπτομέρειες η ανάκριση και ας καταλήξει σε συμπεράσματα η Δικαιοσύνη. Δεν είναι δουλειά του πολίτη να διαδραματίζει ρόλο «ειδικού ερευνητή» ή να αντικαθιστά τις διωκτικές αρχές κάποιος πραγματογνώμονας επί παντός επιστητού. Ούτε είναι δουλειά του δικηγόρου και του δημοσιογράφου να δημοσιεύσει video τα οποία θα έπρεπε να είχαν ενταχθεί στο ανακριτικό υλικό χωρίς η Ανώτατη Δικαιοσύνη να διερωτάται για το εάν οι ρόλοι του γνωστού δικηγόρου και του γνωστότατου δημοσιογράφου είναι να εμπλέκονται στην αξιοποίηση ανακριτικού υλικού.
Ως «Μάνα εξ ουρανού» αναμενόταν το πόρισμα αυτού του κρατικού θεσμού με το μακρόσυρτο όνομα. Από τη στιγμή που κατατέθηκε ο πρόεδρος του, μεγαλωμένος στο θερμοκήπιο πολύ γνωστής πολιτικής οικογένειας της κυβερνώσας παράταξης, άλλαξε τρεις φορές γνώμη και επικαλέστηκε δύο φορές λανθασμένες πληροφορίες. Κατήγγειλε δε πως ο ομοτράπεζος του και Νο2 των ευρωπαϊκών σιδηροδρόμων, «εκβίασε» την ελληνική θεσμική επιτροπή για τα αεροπορικά και σιδηροδρομικά δυστυχήματα να εντάξει στο πόρισμα της αμφιλεγόμενο στοιχείο. Προσοχή. Είναι πρωτοφανές. Αν συνέβη τότε γιατί δεν έχει ακόμη κατατεθεί μηνυτήρια αναφορά στον Ευρωπαίο Εισαγγελέα ; Γιατί δεν ανέλαβε πρωτοβουλία ο Άρειος Πάγος;
Η θεσμικά απαράδεκτη διαδικασία η οποία ακολουθήθηκε στην υπόθεση των Τεμπών κατέληξε αναπόφευκτα στην εργαλειοποίηση της εκ μέρους όλων ανεξαιρέτως των πολιτικών παραγόντων εντός και εκτός Βουλής. Συνετέλεσε στον προσανατολισμό του ανακριτικού έργου σε προδιαγραφές «reality». Έχουμε να κάνουμε με 57 νεκρούς. Έχουμε να κάνουμε με ένα κατηγορητήριο το οποίο ο ίδιος ο πρωθυπουργός το χαρακτήρισε ως την χειρότερη στιγμή του μεταπολιτευτικού ελληνικού κράτους.
Η δυναμική των διαδηλώσεων για τα Τέμπη ανέτρεψε τουλάχιστον προς το παρόν την γενική εικόνα του πολιτικού σκηνικού της χώρας. Οι πολίτες προφανώς και δεν πρόκειται εφεξής να εμπιστευτούν πορίσματα, γνωμοδοτήσεις, πραγματογνωμοσύνες αφού η μέχρι σήμερα διαδικασία ακύρωσε με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο την όποια αξιοπιστία τους. Η εκ των υστέρων εμπλοκή του Αρείου Πάγου με την πολύ πρόσφατη διαταγή της Προέδρου του για διεξαγωγή κατεπείγουσας έρευνας έφθασε πολύ αργά. Το αναμενόμενο με τόση αγωνία «πόρισμα του Πολυτεχνείου» προφανώς και καθυστερεί διότι ουδείς επιθυμεί να φέρει την ευθύνη της εκδόσεως του υπό τις παρούσες συνθήκες. (Ήταν να δημοσιευθεί τον Φεβρουάριο που μας πέρασε). Τελικά το ζήτημα εξελίσσεται σε ανθολόγιο σεναρίων και σε πεδίο μεθόδευσης καθοδηγούμενων διαψεύσεων ένθεν κακείθεν της γραμμής αντιπαράθεσης. Αν το έχουμε ξεχάσει…. η υπόθεση αφορά τον θάνατο 57 ανθρώπων!
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
14°
