Δεν έχω καπνίσει ποτέ στη ζωή μου παρά μόνο ως παθητικός καπνιστής. Έτσι δεν ξέρω τι χάνω. Από τις επιστημονικές μελέτες, όμως, που διάβασα ως ευρωβουλευτής όταν ψηφίζαμε τη σχετική νομοθεσία, το τσιγάρο σού αφαιρεί μεν (στατιστικά) 7-10 χρόνια ζωής, αλλά είναι ταυτόχρονα φοβερό αγχολυτικό. Τόσο που στους παγκόσμιους πολέμους τα επιτελεία των εμπόλεμων όχι μόνο προμήθευαν δωρεάν τσιγάρα στους στρατιώτες επιταχύνοντας τη μαζική διάδοση του καπνίσματος, αλλά όταν είχαν επιλογή μεταξύ τροφίμων και τσιγάρων έστελναν πρώτα τα τσιγάρα.
Στην επόμενη διετία ακόμα και στους πιο ψύχραιμους θα χρειαστούν αγχολυτικά. Και δεν αναφέρομαι στην όποια συμφωνία υπογράψει –αν υπογράψει– η σημερινή κυβέρνηση (αυτά θα τα δούμε από αύριο και μετά). Αναφέρομαι στην πολιτική και την κυβέρνηση που ψήφισε η ελληνική Βουλή στις χθεσινές προγραμματικές δηλώσεις.
Η κυβέρνηση που ψηφίστηκε δεν έχει σχέδιο. Ένας σοφός φίλος μου, που πέρασε πολλά χρόνια στην αριστερά, μου εξήγησε ότι μετά την πτώση του «υπαρκτού» κανένα μαρξιστικής καταγωγής κόμμα δεν έχει σχέδιο, γιατί δεν μπορεί να υπάρχει σχέδιο. Θα μου πείτε, είχαν οι προηγούμενοι; Όχι ασφαλώς. Όπως έγραψα προ ημερών η καφενειακή ελληνική πολιτική κουλτούρα, από τότε που την πρωτογνώρισα στα τέλη της δεκαετίας του ’80, εξαντλούσε την υπολογιστική και σχεδιαστική της ικανότητα για τα οικονομικά της χώρας στο χώρο που ήταν διαθέσιμος στο πίσω μέρος ενός πακέτου Άσος Φίλτρο Κασετίνα (ήταν σκληρή και βοηθούσε). Όμως οι προηγούμενοι ακολουθούντο και από κάποιους επαγγελματίες τεχνοκράτες που κρατούσαν κάπως τα μπόσικα και το χαρμάνι που «απολαμβάναμε» ήταν ένα μείγμα Βαλκάνιων φυλάρχων (το πελατειακό μέρος) και καλοσπουδαγμένων στο εξωτερικό (ενίοτε και στο ίδιο πρόσωπο). Αυτό μπέρδευε τόσο τους Ευρωπαίους, οι οποίοι μας δάνειζαν αφειδώς και απρόσεκτα, αφού τους δείχναμε συστηματικά τη μία μόνο όψη.
Με τη νέα κυβέρνηση το χαρμάνι θα είναι κυριολεκτικά μεθυστικό. Εξαγγέλλεται άγρια φορολογία όλων όσοι έχουν ένα εισόδημα και πάνω (και το δηλώνουν βέβαια, γιατί οι φοροφυγάδες θα συνεχίσουν να ζουν και να βασιλεύουν αφού ο μηχανισμός είσπραξης παραμένει ο ίδιος που γνωρίζουμε) και ταυτόχρονα ζητούν από τα παιδιά που μετανάστευσαν να γυρίσουν πίσω για να δημιουργήσουν. Μα, αγαπητοί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αυτοί που έφυγαν είναι όσοι μπορούσαν χωρίς ρουσφέτι να βρουν δουλειά στην ανταγωνιστική δυτική αγορά. Που σημαίνει οι καλύτεροι, που ως στελέχη θα λαμβάνουν τα μεγαλύτερα εισοδήματα. Γιατί να γυρίσουν για να τους φορολογήσετε και να είναι σε ένα ασφαλιστικό σύστημα του οποίου τα τελευταία ιμάτια διαμοιράζετε συνεχίζοντας τις συντεχνιακές συντάξεις από τα 50 και τα 55; Τους θεωρείτε ανόητους; Μα αν ήταν ανόητοι δεν θα είχαν βρει δουλειά έξω.
Εξαγγέλλει η κυβέρνηση εξόντωση φορολογική και όλων όσοι έχουν κάνει αποταμίευση και δεν ήταν μεγαλοαπατεώνες (οι μεγαλοαπατεώνες τα έχουν σε off shore και σε μέρη που κανείς δεν μπορεί να τα βρει και κάθονται και γελάνε με τις κυβερνητικές εξαγγελίες), ούτε τα έφαγαν στα μπουζούκια, στα πούρα και στις καγιέν. Μα αν φορολογήσετε εξοντωτικά τους συνετούς αποταμιευτές (τόσο που ο ΕΝΦΙΑ να μοιάζει με πουπουλένιο χάδι), τότε ποιος θα επενδύσει στην Ελλάδα; Και χωρίς επενδύσεις πώς θα βρουν δουλειά οι άνεργοι που είναι ο βασικός αναξιοποίητος πλουτοπαραγωγικός πόρος που έχει η χώρα; Πώς θα σηκωθεί η αγορά που τρώει τις σάρκες της; Επειδή το κράτος θα μαζέψει προσωρινά λίγα παραπάνω χρήματα σε μια φτωχότερη χώρα; Το πρόβλημα της χώρας είναι να δημιουργήσει και πάλι πλούτο. Πώς θα το κάνει αν το κράτος ξοδεύει σε προσλήψεις και συντάξεις υγιέστατων σε ηλικία εργασίας (800 χιλ. συνταξιούχοι κάτω των 65 που θα γίνουν ένα εκατομμύριο), τα χρήματα που θα έπρεπε να πάνε για επενδύσεις;
Δεν θα συνεχίσω με το παράλογο καθεστώς μιας κυβέρνησης που συνεχίζει να κάνει εξαγγελίες δισεκατομμυρίων, που αύριο θα ανακαλύψει ότι δεν έχει χρήματα να πληρώσει με αποτέλεσμα να αδειάσει από μόνη της τα ήδη μισοάδεια ταμεία και να μην μπορεί να πληρώσει ούτε τα βασικά, ούτε με το χάος του 70% του μνημονίου, που είναι 0%, των αποκρατικοποιήσεων δημόσιων επιχειρήσεων που τη μια μέρα προσφέρονται για ένα ευρώ (ΟΣΕ-Βαρουφάκης) και την άλλη επιστρέφουν στα χέρια του Φωτόπουλου (ΔΕΗ-Λαφαζάνης), ούτε με τα κόκκινα δάνεια που «ρυθμίζονται» χωρίς να υπάρχει ευρώ στις τράπεζες, ούτε με τη «διαφήμιση» που κάνουμε στο εξωτερικό («είμαι υπουργός Οικονομικών μιας χρεοκοπημένης χώρας» λέει ο κ. Βαρουφάκης), για να βεβαιωθούμε ότι για άλλα δύο χρόνια δεν θα έρθει ούτε ένας ξένος επενδυτής (ποιος πηγαίνει σε μια χρεοκοπημένη χώρα να βάλει τα λεφτά του για να του τα φάνε οι αναξιόπιστοι χρεοκοπήσαντες;).
Συμπέρασμα: Προσδεθείτε και αγχολυτικά. Κι αν δεν καπνίζετε, όπως εγώ, υπάρχουν πολλά άλλα και καλύτερα αγχολυτικά: αθλητισμός, γιόγκα, λίγο κρασί κάθε βράδυ, εκδρομές σε κοντινά μέρη (τα μακρινά κοστίζουν) με φίλους και παρέα, έρωτας, χιούμορ, η ζωή μπορεί να είναι όμορφη ακόμα και στις δύσκολες εποχές.
Η επόμενη μέρα, αφού ολοκληρωθεί ο κύκλος των μύθων, μπορεί και θα είναι πολύ καλύτερη.
