«Μπορεί να αλλάξει το τοπίο: να δώσει πνοή στην κοινωνία και να ενοποιήσει την παράταξη, να διαμορφώσει και να ηγηθεί μιας εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης της χώρας»
Γιατί μια μερίδα των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ προτιμά το σοσιαλδημοκρατικό, ευρωπαϊκό προφίλ της κ. Διαμαντοπούλου
Το κύριο διακύβευμα σήμερα είναι η διατήρηση και βελτίωσης της νέας κανονικότητας που λειτουργεί στη χώρα μας από το 2019. Βέβαια το κοινοβουλευτικό μας σύστημα δεν αντέχει την μεγάλη διάρκεια παραμονής στην εξουσία της ίδιας κυβέρνησης. Πρόκειται για το «σύνδρομο» της δεύτερης τετραετίας, το οποίο παρά την αρχική αισιοδοξία φαίνεται πως προσβάλλει σήμερα την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι έχουν κριθεί όλα. Η χώρα μας χρειάζεται εναλλακτική, χρειάζεται αντιπολίτευση.
Το πρόβλημα εντείνεται εξαιτίας δύο ταυτόχρονων δεδομένων.
Πρώτον η λεγόμενη αξιωματική αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ, είχε εκ των πραγμάτων εισέλθει σε πορεία αποσύνθεσης: στην εξέλιξή της, ήδη με την αποχώρηση-αποπομπή του Κασσελάκη, η πορεία είναι προδιαγραμμένη· το κόμμα αναμένεται να επιστρέψει σε εκλογική δύναμη περί το 3 έως 5%, μαζί με τα άλλα αριστερά και ακροδεξιά καπετανάτα τα οποία διαμορφώνουν το κλίμα μιζέριας που τείνει να καταστεί κυρίαρχο. Το πολιτικό μας τοπίο χαρακτηρίζεται από την παρουσία του ΚΚΕ και τα πολλά μικρά δεξιά και αριστερά ΚΚΕ, τα οποία συντηρεί το εκλογικό σύστημα του ξεπερασμένου ορίου του 3% και η αφειδής κρατική χρηματοδότηση.
Δεύτερον, από όλο αυτό το συνοθύλευμα η μόνη εξαίρεση θα μπορούσε να είναι το ΠΑΣΟΚ με τη θετική και την αρνητική του ιστορία και παράδοση. Τη θετική πλευρά της παράδοσης δεν μπόρεσε ούτε μπορεί να την αναδείξει ο Νίκος Ανδρουλάκης. Η χώρα έχει ανάγκη από μια δεύτερη συστημική –ναι, συστημική— κυβερνητική επιλογή που να συμβαδίζει με τις καλές ευρωπαϊκές πρακτικές δύο κύριων κομμάτων, ενός κεντροδεξιού και ενός κεντροαριστερού. Άλλωστε και η μεταπολιτευτική περίοδος της χώρας στηρίχθηκε ως το 2010 στον ελληνικής εκδοχής δικομματισμό με θετικές και αρνητικές εκφάνσεις.
Η ευκαιρία του ΠΑΣΟΚ
Στο ΠΑΣΟΚ δίνεται τώρα η ευκαιρία να οικοδομήσει μια εναλλακτική στην κυβερνητική πρόταση της ΝΔ. Είναι το μόνο κόμμα της αντιπολίτευσης το οποίο μπορεί να εργαστεί προς αυτή την κατεύθυνση. Είναι άλλωστε ένα κόμμα με κοινοβουλευτική δημοκρατική παράδοση της οποίας στερείται π.χ. ο ΣΥΡΙΖΑ και η υπόλοιπη Αριστερά. Επίσης, έχει εμπειρία και σχέσεις με τα ευρωπαϊκά σοσιαλδημοκρατικά και κεντροαριστερά κόμματα, καθώς και δυνατότητες διαχείρισης των σχέσεων με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή τη θετική εμπειρία και αυτές τις σχέσεις δεν τις είδαμε την τελευταία περίοδο με τον κ. Ανδρουλάκη. Αντιθέτως, επικράτησε αυτο-αναφορικός και καταγγελτικός λόγος που απευθυνόταν υποτίθεται στους οπαδούς, πρώην ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ.
Απ’ ό,τι παρακολουθώ, η μόνη ολοκληρωμένη άποψη που μπορεί να οδηγήσει στην οικοδόμηση μιας σαφούς εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης στη χώρα είναι εκείνη της Άννας Διαμαντοπούλου. H Άννα Διαμαντοπούλου έχει εμπειρία διακυβέρνησης, εθνική και ευρωπαϊκή, γνώσεις, κύρος και σχέσεις με την ευρύτερη ευρωπαϊκή κεντροαριστερά, καθώς και με τις τεχνολογικές, αναπτυξιακές και πνευματικές δυνάμεις του αναπτυγμένου κόσμου και πέραν της Ευρώπης. Αυτά τα εφόδια που της επιτρέπουν, χωρίς αργοπορία, να οικοδομήσει μια σύγχρονη παράταξη με εναλλακτική κυβερνητική πρόταση. Βέβαια πολλοί θα ισχυριστούν ότι ο τρέχων λόγος του ΠΑΣΟΚ της τελευταίας περιόδου απέχει πολύ από τον σύγχρονο λόγο της Άννας Διαμαντοπούλου. Η εικόνα αυτή ίσως δεν σκιαγραφεί πλήρως την πραγματικότητα: άλλωστε, ένας από τους λόγους που ετέθη αίτημα νέας ηγεσίας ήταν η στενότητα και η μονομέρεια έκφρασης που κυριάρχησε τελευταία στο ΠΑΣΟΚ.
Στη ρητορική και άλλων υποψηφίων στο ΠΑΣΟΚ, γυναικών και ανδρών, υπάρχουν, πέραν των γενικοτήτων και των διαλυτικών νοοτροπιών τύπου Κασσελάκη, θετικές αναφορές στο σύγχρονο λόγο αλλά όχι με την πληρότητα που απαιτεί η συγκυρία. Και ακριβώς εκεί κρίνεται η πληρότητα και η ηγετικότητα της Άννας Διαμαντοπούλου που μπορεί να αλλάξει το τοπίο: να δώσει πνοή στην κοινωνία και να ενοποιήσει την παράταξη, να διαμορφώσει και να ηγηθεί μιας εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης της χώρας.
8°
