Στον ιδιωτικό τομέα αξιολογούμαστε τρεις τουλάχιστον φορές τον χρόνο, αν και στην πράξη αξιολογούμαστε σχεδόν καθημερινά. Στοχοθέτηση στην αρχή της χρονιάς, επισκόπηση στο μέσον της και απολογισμός στο τέλος.
Πρόκειται για εντελώς αυτονόητες διαδικασίες που εφαρμόζουν όλοι οι σοβαροί οργανισμοί παγκοσμίως. Με εξαίρεση φυσικά την Ελλάδα και τον δημόσιο τομέα της.
Όπου η αξιολόγηση θεωρείται άλλοτε «κυνήγι μαγισσών» (κατά την ΑΔΕΔΥ), άλλοτε «τιμωρητική διαδικασία» (κατά την ΟΛΜΕ), άλλοτε «επιθεωρητισμός» (κατά την κυβερνητική ΔΑΚΕ).
Κι ας ήταν η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων, μνημονιακή υποχρέωση που δυστυχώς δεν εφαρμόστηκε ποτέ.
Και τώρα που κουτσά-στραβά πάει να εφαρμοστεί, βρίσκει χιλιάδες αντιστάσεις.
Καθόλου παράξενο λοιπόν που συμβαίνουν Σάμινες, Μάτια, Μάνδρες, Τέμπη και Άγιοι Ανάργυροι.
«Ήξεραν τα θέματα εκ των προτέρων και πέρναγαν όλοι με άριστα», καταγγέλλει για τις εξετάσεις των υποψήφιων σταθμαρχών, ο εκπαιδευτής του κυρ Βασίλη.
Ο κυρ Βασίλης ήταν ο μοιραίος άνθρωπος που έβαλε τα τρένα στην ίδια γραμμή στα Τέμπη γιατί δεν ήξερε να διαβάζει τον ηλεκτρονικό πίνακα και πήρε στον λαιμό του 57 ανθρώπους.
Κατά τ’ άλλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης ζητούν υποκριτικά την κεφαλή του Καραμανλή επί πίνακι. Και από χθες και του Χρυσοχοΐδη.
Τα ίδια κόμματα που βάζουν πλάτη κι αυτά στο να μη γίνει αξιολόγηση ποτέ και για κανέναν.
19°
