Ο Μάνος Βουλαρίνος σχολιάζει τις «επιθέσεις», που δέχεται η Έφη Αχτσιόγλου και θυμάται όταν η ίδια υπερασπιζόταν τον Παύλο Πολάκη σε παρόμοιες περιπτώσεις.
Ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω τις διαμαρτυρίες της συντρόφισσας Αχτσιόγλου για τις επιθέσεις που ισχυρίζεται ότι δέχεται από τους συντρόφους που υποστηρίζουν τον γοητευτικό Στέφανο. Οι «επιθέσεις» αυτές είναι στην πραγματικότητα μια βόλτα στον πάρκο μια ηλιόλουστη ανοιξιάτικη ημέρα αν τις συγκρίνουμε με τις επιθέσεις που μέχρι προσφάτως δεχόταν (και δεν αποκλείεται και να δεχτεί στο μέλλον) όποιος τολμούσε να αντιπαρατεθεί με το κόμμα της ή την κυβέρνηση στην οποία συμμετείχε. Κατανοώ ότι σε έναν αριστερό, δηλαδή έναν συμπολίτη που έχει συνηθίσει να είναι «από τη σωστή πλευρά» των επιθέσεων (όπως θα έλεγε και ο Αλέκσης), ακόμα και η πιο μικρή επιθεσούλα φαίνεται σκληρή. Οι σύντροφοι βλέπετε είναι σαν αμυντικοί καρμανιόλες που έχουν μάθει να κλωτσάνε και διαμαρτύρονται με το πρώτο τζαρτζάρισμα που δέχονται. Και τέτοιες είναι οι «επιθέσεις» και στην συντρόφισσα Έφη και στον Κασσελάκη. Τζαρτζαρίσματα.
Η περίπτωση των «επιθέσεων» στην συντρόφισσα Έφη και των διαμαρτυριών της είναι βέβαια πιο ενδιαφέρουσα (ειδικά από κωμικής απόψεως) από τη στιγμή που η ίδια στρέφεται εναντίον του συντρόφου Πολάκη για τον οποίον (με θυμό υποθέτω) είπε «Ο Παύλος Πολάκης εξαπολύει συστηματικά υβριστικές επιθέσεις απέναντι σε εμένα, στους προηγούμενους υποψηφίους και σε σειρά στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ» για να προσθέσει μετά «Δεν μπορεί ο κ. Πολάκης να καθυβρίζει όποιον μιλάει ελληνικά και (ο Στέφανος Κασσελάκης) να μην τον αποδοκιμάζει».
Πιθανότατα η συντρόφισσα Έφη να ξέχασε ότι μόλις ενάμιση χρόνο πριν υπερασπιζόταν τον Λεβέντη των Σφακιών λέγοντας «Η κυβέρνηση της ΝΔ επιδιώκει να αναδεικνύει το ύφος κάποιων συντρόφων οι οποίοι μπορεί να έχουν έναν πιο δεικτικό τόνο στις τοποθετήσεις τους αντί να απαντάει στην ουσία των επιχειρημάτων. Είναι πολύ χαρακτηριστικό πχ αυτό που συμβαίνει με τον Παύλο Πολάκη».
Και σίγουρα δεν θυμάται ότι όταν άκουσε έναν δημοσιογράφο να της λέει «Η κυρία Ρεπούση λέει ότι βγάζει μια τοξική αρρενωπότητα ο λόγος του κυρίου Πολάκη και είναι ακραία σεξιστικός ο λόγος του» εκείνη είχε σπεύσει να απαντήσει:
«Όχι δεν θα προσυπέγραφα αυτή την τοποθέτηση. Αυτό που συμβαίνει συχνά με τον κύριο Πολάκη είναι ότι μπορεί κανείς να διαφωνήσει με το ύφος του, με το στυλ του, με το τρόπο που επιλέγει να εκφράζεται. Όμως στην ουσία των επιχειρημάτων του και μιλώ για τη θητεία του ως υπουργού που ήταν ένας πάρα πολύ καλός υπουργός Υγείας (αναπληρωτής βέβαια αλλά η συντρόφισσα μάλλον ήθελε να τον ανεβάσει) είναι ένας εξαιρετικός γιατρός ξέρετε ο κύριος Πολάκης, αλλά και στην ουσία των επιχειρημάτων του εκφράζει τις βασικές θέσεις που εκφράζει και το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ».
Βέβαια, από όλα τα παραπάνω έχει περάσει ενάμισης χρόνος και μπορεί να συνέβη κάτι στη συντρόφισσα και να ξέχασε τα πάντα από το κομματικό παρελθόν. Μπορεί να μη θυμάται καθόλου τον Πολάκη και η ξαφνική επαφή με τα ποστ του να την τάραξε. Μπορεί να νομίζει ότι τον συνάντησε για πρώτη φορά προχτές. Σε κάθε περίπτωση ας λουστεί τώρα την «ουσία των επιχειρημάτων» του κι ας μην ασχολείται κι εκείνη με «το ύφος και το στυλ του. Κι ας δεχτεί ότι, αν μη τι άλλο, ο αψύς Κρητικός είναι αυτός που έχει καταλάβει καλύτερα από τον καθένα τη δική της φράση σύμφωνα με την οποία «η κανονικότητα δεν είναι ποτέ ευκαιρία για την αριστερά».
20°
