Οι αντιδράσεις για τον διορισμό της Ζέφης Δημαδάμα στη Γενική Γραμματεία Ισότητας, η υποψηφιότητα του Στέφανου Τζουμάκα για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, η ανάκληση διαγραφής του Δημήτρη Καμπόσου από τη ΝΔ.
Η αλήθεια είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε δηλώσει καθαρά στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου ότι η κυβέρνησή του, εάν κέρδιζε τις εκλογές, θα ήταν «πολύχρωμη». Η δήλωση αυτή επιβεβαιώθηκε μετεκλογικά με τη συγκρότηση του νέου υπουργικού συμβουλίου, με την πολυχρωμία να εκφράζεται σε μια σειρά τομείς ιδιαίτερα κρίσιμους για το κοινωνικό έργο της κυβέρνησης. Ο πρόσφατος διορισμός των γενικών γραμματέων των υπουργείων δεν έπρεπε επομένως να εκπλήξει κανέναν σε ότι αφορά στις προθέσεις του πρωθυπουργού. Η πολιτική δεν είναι διαγωνισμός fair play, είναι σκληρός αγώνας για την εξουσία. Ας μην ξεχνάμε τη μεγάλη αφαίμαξη στελεχών και ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ από τον Αλέξη Τσίπρα στα χρόνια της αντιμνημονιακής του κυριαρχίας.
Οι σφοδρές αντιδράσεις που ξεσήκωσε ο διορισμός της Ζέφης Δημαδάμα στη ΓΓ Ισότητας οφείλονται σε τρεις κυρίως παράγοντες. Στο ότι η πολιτική της μετακίνηση στη ΝΔ έγινε σε μια χρονική στιγμή που το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ βρίσκεται σε ανοδική πορεία, στο ότι ήταν ενεργή σε Ευρωπαϊκά αξιώματα στο σοσιαλδημοκρατικό γυναικείο κίνημα και στο ότι η ίδια, μέχρι και τις εκλογές του Ιουνίου, δήλωνε με κάθε τρόπο τη στήριξή της στο ΠΑΣΟΚ και την κάθετη αντίθεσή της σε κάθε προοπτική συνεργασίας με την ΝΔ. Προφανώς η Ζέφη Δημαδάμα φέρνει ακέραια την ευθύνη της επιλογής της, ωστόσο, η στάση της δεν μπορεί να εργαλειοποιείται για την εξυπηρέτηση εσωκομματικών σκοπιμοτήτων και τη συγκάλυψη των ευθυνών εκείνων που, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, οδήγησαν στην απαξίωση της δημοκρατικής παράταξης.
Από τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών φαίνεται ότι η μετεκλογική «πολυχρωμία» του πρωθυπουργού περιλαμβάνει και κάποια χρώματα πιο σκούρα από εκείνα της προεκλογικής του παλέτας. Η ανάκληση των διαγραφών των δημάρχων της Σπάρτης και του Άργους δημιουργούν εύλογες απορίες. Προφανώς, ο πρωθυπουργός παρόλο που τις υπέγραψε δεν υιοθέτησε ξαφνικά τις αποκαλύψεις του κ. Δούκα ότι «μετά τις πυρκαγιές της Ηλείας, το 2007, τα στελέχη της ΝΔ μοίραζαν στους πυρόπληκτους λεφτά σε σακούλες». Ούτε και θεωρεί μάλλον ότι «ο μισαλλόδοξος και διχαστικός λόγος» του κ. Καμπόσου έχει πλέον θέση στη ΝΔ. Αν οι αποφάσεις αυτές υπαγορεύτηκαν από κοντόφθαλμες αυτοδιοικητικές σκοπιμότητες ή, ακόμα χειρότερα, αν επιβλήθηκαν από τα αποτελέσματα των εθνικών εκλογών, τότε η δεύτερη θητεία του πρωθυπουργού δεν ξεκίνησε, στο κρίσιμο αυτό θέμα, με τους καλύτερους οιωνούς.
Ο Στέφανος Τζουμάκας, ένα ακόμα πολιτικό πρόσωπο που κατάφερε να «ξεχωρίσει» στην περίοδο του καύσωνα και των πυρκαγιών, δημιούργησε κατά πολλούς την έκπληξη της εσωκομματικής διαδικασίας στον ΣΥΡΙΖΑ για την ανάδειξη του διαδόχου του Αλέξη Τσίπρα. Ως ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ αποφάσισε να εκφράσει με την υποψηφιότητά του τη δυσφορία των πασοκογενών που έμειναν εκτός Βουλής και ταυτόχρονα να καλύψει το κενό που άφησε στους ψεκασμένους του κόμματος η άρνηση του Πολάκη να διεκδικήσει την αρχηγία. Η δήλωσή του ότι οι φωτιές μπαίνουν για να εγκατασταθούν στα καμένα ανεμογεννήτριες είναι χαρακτηριστική. Όπως πάντα, τα στερνά τιμούν τα πρώτα.
Ωστόσο, η υπερπροβολή της γραφικής υποψηφιότητας Τζουμάκα δεν μπορεί να καλύψει την αδυναμία των υπολοίπων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, υποψηφίων και μη, να κάνουν μια σοβαρή ανάλυση των αιτίων της εκλογικής τους συντριβής. Κι αυτό γιατί σε μια τέτοια περίπτωση θα έπρεπε να προχωρήσουν τόσο στην αποδοκιμασία του Αλέξη Τσίπρα και του αλλοπρόσαλλου εκλογικού συνοθυλεύματός του όσο και στην ανάληψη των σοβαρών προσωπικών τους ευθυνών ως πρωτοκλασσάτων στελεχών της κυβερνητικής και της αντιπολιτευτικής περιόδου. Είναι μάταιο για ένα κόμμα που παραδέχεται ότι η πολιτική κανονικότητα δεν το ευνοεί να αναζητά τον ρόλο του στην μεταμνημονιακή εποχή. Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ηγετικό, είναι ταυτοτικό.
Η πορεία προς την κανονικότητα δεν μπορεί να γίνει παρά με πολιτικούς όρους. Ο στόχος της ΝΔ για διεύρυνση δεν μπορεί να να επιτευχθεί με μεταγραφικές πρακτικές και προσβλητικές επιστροφές διαγραφέντων, ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ για ανασυγκρότηση δεν μπορεί να περιοριστεί στην ανάδειξη ενός Τσίπρα στη θέση του Τσίπρα, ο στόχος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ για την αύξηση των ποσοστών του δεν θα υλοποιηθεί μέσα από την αμυντική περιχαράκωση του χώρου του. Η κανονικότητα απαιτεί πολιτικές δυνάμεις αποφασισμένες να συγκρουστούν ιδεολογικοπολιτικά και έτοιμες να συναινέσουν προγραμματικά με κοινό στόχο την ανάπτυξη της χώρας και την ευημερία των πολιτών.
12°
