Ο Μάνος Βουλαρίνος σχολιάζει την υπόθεση του σερβιτόρου στη Ρόδο, τις αντιδράσεις και τα ζητήματα που προκύπτουν.
Η υπόθεση του σερβιτόρου στη Ρόδο ήταν άλλη μια καλή ευκαιρία για τους ιεραπόστολους του διαδικτύου να κάνουν μια ανέξοδη επίδειξη αρετής και ευαισθησίας. Έτσι, μόλις είδαν το σκληρό βίντεο στο οποίο ένας σερβιτόρος μπαίνει στο νερό (και μάλιστα μες το κατακαλόκαιρο!) για να σερβίρει ξεκίνησαν εκστρατεία εναντίον αυτού του «εργασιακού μεσαίωνα» που τόσο τους τάραξε. Αποφάσισαν ότι ο σερβιτόρος είναι θύμα καταναγκασμού ο οποίος τον οδηγεί να βιοπορίζεται αναξιοπρεπώς χωρίς φυσικά να μπουν στον κόπο να ρωτήσουν τον ίδιο τον σερβιτόρο. Στο κάτω-κάτω σιγά μην ένας σερβιτόρος ξέρει καλύτερα από τους ιεραπόστολους τι είναι καλό για τον ίδιο και τι πραγματικά θέλει.
«Σιγά μην μπορεί να πει ο δόλιος τι πραγματικά πιστεύει, την άλλη μέρα θα ψάχνει για δουλειά» έγραψε στο facebook ένας συμπολίτης που έχει μείνει 10 χρόνια πίσω και δεν έχει καταλάβει ότι στον τομέα της εστίασης η ζήτηση για εργαζόμενους είναι τέτοια που το μόνο με το οποίο δεν κινδυνεύεις είναι να μείνεις χωρίς δουλειά. «Ο εξαναγκασμός γίνεται και με τον αυξημένο μισθό» άκουσα να λέει ένας άλλος συμπολίτης που χωρίς να το καταλαβαίνει περιγράφει την ωραία εκείνη συγκυρία στην οποία ο εργαζόμενος έχει τη δυνατότητα να διαπραγματευτεί τον μισθό του. Τι να κάνεις... πολλοί συμπολίτες, έχοντας λύσει τα βιοποριστικά τους προβλήματα, δεν καταλαβαίνουν ότι οι περισσότεροι δουλεύουμε αναγκαστικά και δεν είμαστε υπερτυχεροί του τζόκερ που δεν ξέρουν τι να κάνουν με τον ελεύθερο τους χρόνο, οπότε θεωρούμε τους εαυτούς μας τυχερούς αν ο αυξημένος μισθός είναι η μόνη μέθοδος «εξαναγκασμού» μας να μείνουμε στη δουλειά.
Φυσικά οι καλοθελητές, από το να σώσουν τον σερβιτόρο από μια «αναξιοπρεπή εργασία» είναι πιο πιθανό να τινάξουν στον αέρα τα όνειρα που μπορεί να είχε κάνει υπολογίζοντας στα λεφτά που θα μάζευε το καλοκαίρι κάνοντας μια δουλειά λιγότερο σκληρή από έναν συνάδελφο του που τα πόδια του πατούν στην καυτή άμμο χωρίς να βρέχονται, λιγότερο βλαβερή από έναν συνάδελφό του που ρουφά τα ντουμάνια των εθισμένων στην νικοτίνη θαμώνων και λιγότερο επικίνδυνη από έναν συνάδελφο του που σερβίρει διασχίζοντας δρόμο διπλής κατεύθυνσης. Αλλά είμαι σίγουρος ότι δεν τους νοιάζει. Άλλωστε στόχος τους δεν ήταν ποτέ η διευκόλυνση του εργαζόμενου αλλά η διαφήμιση του εαυτού τους ή η επιβεβαίωση των ιδεοληψιών τους.
Στην πραγματικότητα η περίπτωση του σερβιτόρου στη Ρόδο είναι απλή και δεν προσφέρεται για ιεραποστολική δράση: είτε έχει παραβιαστεί η εργασιακή νομοθεσία και πρέπει να επιβληθεί κάποιο πρόστιμο είτε δεν έχει παραβιαστεί και δεν πρέπει να γίνει τίποτα απολύτως (αν μάλιστα τα ποσά των αδήλωτων στην εφορία τιπ είναι αυτά που διαβάζουμε τότε είναι πιο πιθανόν η νομοθεσία που έχει παραβιαστεί να είναι η φορολογική). Τα υπόλοιπα περί «αξιοπρέπειας» και «ηθικής» είναι η ενοχλητική κατήχηση όσων θέλουν να επιβάλουν τη δική τους αντίληψη για την αξιοπρέπεια και την ηθική στους άλλους επειδή αρνούνται να δεχτούν ότι έχουμε επιτέλους φτάσει στο επίπεδο να μπορεί ο καθένας να ορίζει μόνος του τα όρια της ηθικής και της αξιοπρέπειάς του χωρίς να χρειάζεται κανέναν σοφό να τα ορίσει.
Το πραγματικά σημαντικό θέμα, αυτό που επισκιάζουν οι κραυγές των αυτόκλητων σωτήρων οι οποίοι ασχολούνται με το πιθανότατα υγιές δέντρο και χάνουν το προφανώς άρρωστο δάσος, είναι οι κατασκευές μέσα στη θάλασσα, οι ξαπλώστρες στην παραλία και η απόσταση τους από το νερό. Είναι δηλαδή οι μάλλον φανερές παραβάσεις της νομοθεσίας που έχει να κάνει με παραλίες και αιγιαλούς οι οποίες (αφού δεν προσφέρονται για κηρύγματα περί «εργασιακού μεσαίωνα») ελάχιστους συγκίνησαν.
Αν η επιχείρηση έχει άδεια για τις κατασκευές μέσα στη θάλασσα ή για την τοποθέτηση των ξαπλώστρων εκατοστά από το νερό θα είχε πολύ ενδιαφέρον να τη δούμε και να ακούσουμε τι έχει να μας πει αυτός που την εξέδωσε. Αν δεν έχει άδεια θα έχει ακόμα ενδιαφέρον να μας πουν οι εποπτικές αρχές του δήμου ή όποιας άλλης υπηρεσίας είναι βολικά συναρμόδια, γιατί η επιχείρηση λειτουργεί ανενόχλητη. Και βέβαια το μεγαλύτερο ενδιαφέρον θα έχει η αντίδραση της κυβέρνησης σε όλα αυτά. Θα κινήσει διαδικασίες δίωξης ή θα χαζεύει την παραβατικότητα όπως συνήθως κάνει;
Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, αν η εργατική νομοθεσία δεν παραβιάζεται κι αν ο εργαζόμενος είναι ικανοποιημένος, το τι είναι αξιοπρεπές / ηθικό / καλαίσθητο για κάθε άνθρωπο είναι δική του δουλειά και δεν αφορά κανέναν από όσους πασχίζουν να βρουν ευκαιρίες να κουνήσουν ψηλά τη σημαία της αρετής και της ευαισθησίας τους. Από την άλλη, η ολοφάνερα παράνομη μετατροπή των παραλιών σε ιδιωτικά οικόπεδα μας αφορά όλους. Ας ασχοληθούμε λοιπόν μ’ αυτό που μας αφορά κι ας αφήσουμε κανάν άνθρωπο να φτιάξει την τύχη του ακόμα κι αν ο τρόπος που το κάνει δεν είναι του γούστου μας, της ανατροφής μας ή του προνομιούχας τάξης μας. Και μπράβο του.
10°
