Ούτε δύο μήνες δεν έχουν περάσει από τη δημοσιοποίηση της δημοσκόπησης της Κάπα Research, όπου στο ερώτημα «πόσο εμπιστεύεστε για την πρόοδο και την ευημερία της χώρας μας τον θεσμό του συνδικαλισμού» το 93,6% απάντησε «λίγο ή καθόλου» και μόλις το 5,7% «αρκετά και πολύ». Το ερώτημα που προέκυψε ήταν προφανές. Στη δυσκολότερη περίοδο που βιώνουν οι πολίτες μετά την μεταπολίτευση, στην εποχή των περικοπών και των μειώσεων μισθών, συντάξεων, επιδομάτων, κοινωνικών παροχών, σε μία εποχή που ο συνδικαλισμός θα μπορούσε να διαδραματίσει έναν άκρως σοβαρό και βοηθητικό ρόλο, οι πολίτες δείχνουν ότι εναποθέτουν τις ελπίδες τους οπουδήποτε αλλού πλην του συνδικαλιστικού κινήματος; Δύο μήνες μετά, ήρθε κάτι σαν απάντηση:
«Κλειστά θα παραμείνουν σήμερα τα σχολεία σε όλη την χώρα (Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια), καθώς θα γίνουν οι εκλογές για την ανάδειξη των αιρετών εκπροσώπων στα υπηρεσιακά συμβούλια των εκπαιδευτικών. Οι εκλογές αρχίζουν στις 09:00 και ολοκληρώνονται στις 17:00»
«Και τι έγινε!»- θα έλεγε κανείς. Μία μέρα τα παιδιά δε θα κάνουν μάθημα, μία μέρα που οι μαθητές μπορούν να κάνουν κοπάνα από το σχολείο- μία είδηση που οφείλω να ομολογήσω ότι κι εμένα ως μαθήτρια θα με ενθουσίαζε. Το πρόβλημα όμως είναι πιο σύνθετο και έχει να κάνει με το συμβολισμό αυτής της κίνησης και μια συγκεκριμένη νοοτροπία. Με την νοοτροπία του βολέματος, της ήσσονος προσπάθειας, του ωχαδερφισμού, με τη νοοτροπία ακριβώς του «και τι έγινε!».
Οι εκλογές πραγματοποιούνται καθημερινή και μάλιστα ακριβώς την ώρα των μαθημάτων: 9 το πρωί με 17.00 το απόγευμα. Ούτε πιο πριν ούτε πιο μετά. Οι εκλογές του Ιατρικού Συλλόγου, για παράδειγμα, πραγματοποιούνται Κυριακή, ενώ οι εκλογές του Δικηγορικού Συλλόγου Κυριακή και Δευτέρα και φυσικά δεν αναστέλλονται οι δίκες. Ακόμα και για τη διεξαγωγή των εκλογών των δημοσιογράφων που πραγματοποιούνται καθημερινή, κανένα μέσο ενημέρωσης δεν αναστέλλει τη λειτουργία του.
Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια δε είναι ότι τα σχολεία δεν κλείνουν μόνο για τις εκλογές των αιρετών που συμμετέχουν στα υπηρεσιακά συμβούλια. Κλείνουν άλλη μία μέρα την παραμονή των εκλογών κάθε χρόνο για τη διοίκηση της τοπικής ΕΛΜΕ (το τοπικό σωματείο των καθηγητών μιας ομάδας δήμων, πχ Αγ. Ανάργυροι- Ίλιον- Πετρούπολη). Απλά, όταν τα σχολεία κλείνουν για τις ΕΛΜΕ δε γίνεται αντιληπτό στο ευρύ κοινό, διότι δεν πραγματοποιείται την ίδια μέρα σε όλες της περιφέρειες.
Και βέβαια όλα αυτά συμβαίνουν στο δημόσιο σχολείο. Διότι οι μαθητές των ιδιωτικών σχολείων σήμερα πήγαν κανονικά στο μάθημά τους. Όπως πηγαίνουν και κάθε μέρα στα μαθήματά τους, σε αντίθεση με τους μαθητές 500 δημόσιων σχολείων, που, όπως ανακοίνωσε ο Υπουργός Παιδείας, βρίσκονται αυτή τη στιγμή υπό κατάληψη. Ποιο είναι άλλωστε το μήνυμα που πήραν σήμερα οι μαθητές από τους καθηγητές τους; «Και τι έγινε να κλείσει το σχολείο! Και τι έγινε να χαθούν διδακτικές ώρες!».
Ποια είναι η κοινή συνισταμένη όλων αυτών; Η απαξίωση του δημόσιου σχολείου αφενός και το οικονομικό στράγγισμα των οικογενειών αφετέρου, που αναγκάζονται στην πιο δύσκολη οικονομική συγκυρία να βρουν χρήματα για να στείλουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικό.
Σε μια εποχή που υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου θα έπρεπε να είναι στην κορυφή της ατζέντας, απαξιώνεται από τους ίδιους τους λειτουργούς του. Όχι φυσικά από όλους και όχι επειδή θα χαθούν μία ή δύο μέρες μαθήματος. Αλλά επειδή σήμερα, μεταξύ άλλων, τα παιδιά μυήθηκαν στην νοοτροπία του «και τι έγινε».
Άλλωστε, αυτοί οι μαθητές βλέπουν κάθε βράδυ στα δελτία ειδήσεων ότι όταν με το καλό περάσουν στα πανεπιστημιακά ιδρύματα θα βρίσκονται ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά και θα χάνουν διδακτικές ώρες από τις απεργίες των συνδικαλιστών για την κινητικότητα, ενώ παράλληλα ο Πρύτανης κατά τη διάρκεια των απεργιών θα θεωρήσει λογικό να πάει στο Παρίσι για να παίξει σε κάποια θεατρική παράσταση. Παράλληλα, βλέπουν ότι μπορεί να χάσουν διδακτικές ώρες, διότι μπορεί να λήξει η σύμβαση με τον εργολάβο που είχε αναλάβει την καθαριότητα του χώρου και έτσι οι πρυτανικές Αρχές θα αναγκαστούν να κλείσουν τη σχολή τους για λόγους υγιεινής. Ίσως να χτίσουν και να κανέναν Πρύτανη στο γραφείο του- συμβολικά -μέχρι στιγμής- ευτυχώς.
13°
