Πολιτικη & Οικονομια

Το παραμύθι της «παντοδυναμίας Μητσοτάκη»

Σε αντίθεση με τα στελέχη των κομμάτων της αντιπολίτευσης, οι περισσότεροι πολίτες θέλουν η κυβέρνηση που επιλέγουν να μπορεί να κυβερνήσει

Μάνος Βουλαρίνος
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Η «παντοδυναμία Μητσοτάκη», η νίκη της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές και η προσπάθεια ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ να οδηγήσουν σε μια αδύναμη και αναποτελεσματική κυβέρνηση

Μετά την «κακιά δεξιά» που ο κόσμος δεν ξεχνά τι σημαίνει, μετά τις «οργουελικές παρακολουθήσεις», μετά τις καταγγελίες για το «αυταρχικό καθεστώς Μητσοτάκη» και γενικώς μετά από διάφορα (εντελώς αποτυχημένα όπως αποδείχτηκε) αντιπολιτευτικά εφευρήματα, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ ξαναπαίρνουν τον ίδιο αποτυχημένο δρόμο. Ο τρόπος με τον οποίο αυτή τη φορά προσπαθούν να φοβίσουν τους ψηφοφόρους, το νέο σκιάχτρο που κατασκεύασαν, είναι αυτό της «παντοδυναμίας Μητσοτάκη». Το πρόβλημα για τους κόκκινους και πράσινους συντρόφους είναι ότι και αυτό το σκιάχτρο μάλλον δεν φοβίζει κανέναν. Ή τουλάχιστον όχι τόσους όσους ελπίζουν οι κατασκευαστές του.

Βλέπετε, οι εκλογές δεν γίνονται για να μετρήσουν τις δυνάμεις τους τα κόμματα ούτε για να εκλεγεί αξιωματική αντιπολίτευση. Αυτά μπορεί να προκύπτουν από τις εκλογές αλλά δεν είναι το ζητούμενό τους. Ο λόγος που γίνονται εκλογές είναι για να αποφασίσουν οι πολίτες ποιος, από τους υπάρχοντες υποψήφιους, θα κυβερνήσει τη χώρα για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Για να αποφασίσουν ποιο κόμμα με ποιον αρχηγό θα σχηματίσει κυβέρνηση.

Μόνο που, σε αντίθεση με τα στελέχη των κομμάτων της αντιπολίτευσης, οι περισσότεροι πολίτες θέλουν η κυβέρνηση που επιλέγουν να μπορεί να κυβερνήσει. Θέλουν να μπορεί να εφαρμόσει την πολιτική της και να κάνει τις αλλαγές για τις οποίες τη διάλεξαν. Και ξέρουν ότι για να γίνουν αυτά η κυβέρνηση δεν μπορεί να βασίζεται σε πλειοψηφίες της μιας και των δύο εδρών. Ξέρουν ότι μια κυβέρνηση που βασίζεται σε αδύναμες μειοψηφίες είναι κι αυτή αδύναμη. Ξέρουν ότι μπορεί εύκολα να «εκβιαστεί» από έναν ή δύο βουλευτές (και εμμέσως από όσους μπορεί να έχουν τη δυνατότητα να επηρεάζουν έναν ή δυο βουλευτές). Ξέρουν ότι μια αδύναμη κοινοβουλευτική πλειοψηφία είναι πολύ δύσκολο να απαλλαγεί από τα «χαλασμένα μήλα» της (σε κάθε ΚΟ αποκαλύπτονται κάποια) χωρίς να προκληθεί κυβερνητική κρίση.

Με λίγα λόγια, οι πολίτες ξέρουν πολύ καλά γιατί ο πρωθυπουργός που επιλέγουν και η κυβέρνηση του πρέπει να βασίζονται σε ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Γιατί ψηφίζουν για κυβέρνηση και όχι για τροχονόμο ομάδων πίεσης και συμφερόντων. Ταυτοχρόνως ξέρουν ότι στις δυτικές δημοκρατίες (σε αντίθεση με τις ανατολίτικες δημοκρατίες ή αυτές που προέκυψαν μετά από δεκαετίες σοσιαλιστικής δικτατορίας) οι θεσμοί είναι αρκετά ισχυροί και οι ελευθερίες αρκετά κατοχυρωμένες ώστε κανένας πρωθυπουργός να μην είναι ποτέ «παντοδύναμος» αλλά συχνά να είναι αδύναμος και παγιδευμένος.

Η κοινή προσπάθεια ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ να οδηγήσουν σε μια αδύναμη και αναποτελεσματική κυβέρνηση δείχνει ότι και τα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης δεν έχουν πάρει χαμπάρι τίποτα από όσα φάνηκαν με το αποτέλεσμα της Κυριακής. Δεν έχουν καταλάβει ότι οι περισσότεροι πολίτες της χώρας (και μάλλον οι περισσότεροι πολίτες κάθε χώρας) θέλουν κυβέρνηση που να κυβερνά και όχι να παίζει τις κουμπάρες όπως θέλουν ασφάλεια και ηρεμία γιατί καταλαβαίνουν ότι αυτά τα δύο είναι προαπαιτούμενα της ανάπτυξης. Και οι σύντροφοι πρόεδροί τους δεν έχουν καταλάβει ότι ο λόγος που ο Μητσοτάκης πήρε πάνω από 40%, ενώ οι δύο μαζί με το ζόρι ξεπερνούν το 30%, είναι επειδή ο Μητσοτάκης εμφανίστηκε ως κυβερνήτης την ώρα που εκείνοι εμφανίστηκαν ως διαγωνιζόμενοι σε διαγωνισμό γκρίνιας και κλάψας. Όπως δεν καταλαβαίνουν ότι ακόμα κι αν κάποιοι φοβούνται το παραμύθι της «παντοδυναμίας Μητσοτάκη», αυτοί που φοβούνται την πιθανότητα ακυβερνησίας ή κυβέρνησης με δεμένα τα χέρια είναι μάλλον πολύ περισσότεροι. Και μπράβο τους.