Ο Μάνος Βουλαρίνος σχολιάζει τη λειτουργία των μέσων μαζικής μεταφοράς στην Αθήνα, με αφορμή μια μετακίνηση με το τρόλεϊ
Το Σάββατο το μεσημέρι, μετά από μια βόλτα στο κέντρο, περιμέναμε με τη σύζυγό μου το τρόλεϊ στο κάτω μέρος της πλατείας Συντάγματος. Εκεί που υποτίθεται ότι είναι αποκλειστικά χώρος στάσης για Μέσα Μαζικής Μεταφοράς αλλα στην πραγματικότητα (και με τις ευλογίες του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και της ΕΛΑΣ) είναι χώρος στάθμευσης όποιου του κάνει κέφι. Στη στάση ένα χαρτί Α4 κολλημένο με ταινία ενημέρωνε ότι η συγκεκριμένη στάση εξυπηρετούσε τα τάδε λεωφορεία και τρόλεϊ, πράγμα φοβερά χρησιμο καθώς πολλοί συμπολίτες έχουν προβλήματα με τον αυχένα και τα μάτια τους και δεν μπορούν να σηκώνουν λίγο το κεφάλι ή το βλέμμα και να διαβάσουν τη σχετική πινακίδα. Μετά από 5 ΙΧ που στάθμευσαν «για 5 λεπτάκια» και ένα τουριστικό πούλμαν του οποίου ο οδηγός σκέφτηκε ότι η στάση των ΜΜΜ είναι το καλύτερο σημείο για να αποβιβάσει τους πελάτες του, ήρθε η ώρα και για το τρόλεϊ μας με τον ζογκλέρ οδηγό. Τον λέω ζογκλέρ καθώς κατάφερνε να οδηγεί όλο αυτό το θηρίο μόνο με το ένα χέρι καθώς με το άλλο κρατούσε το κινητό στο οποίο έλεγε κάτι πάρα πολύ σημαντικό και σίγουρα σημαντικότερο από τις ζωές των επιβατών ή όποιων άλλων άτυχων μπορεί να έπεφταν στον δρόμο του.
Επειδή κάποιοι αναγνώστες μπορεί να ζείτε στο εξωτερικό και να έχουν περάσει χρόνια από τότε που καταφέρατε να αποδράσετε από την Ελλάδα να σας πω ότι όχι, στο κεντρικότερο σημείο της Αθήνας δεν υπήρχε ίχνος αυτού που ονομάζουμε αστυνόμευση (και προφανώς δεν μιλάω για τον μονόκερο των σωμάτων ασφαλείας, τη μυθική Τροχαία που έτσι κι αλλιώς είναι υπηρεσία της φαντασίας μας). Βέβαια και να υπήρχαν εκεί άνθρωποι της ΕΛΑΣ μάλλον δεν θα αλλάζε τίποτα καθώς (είτε από διαταγές είτε από παράδοση στην απόλαυση του εσπρέσσο φρέντο) θα έκαναν ό,τι κάνουν κάθε φορά που βλέπουν μια σοβαρή παράβαση του ΚΟΚ: τίποτα απολύτως.
Για τους ίδιους αναγνώστες (εσάς που ζείτε χρόνια στο εξωτερικό) να πω ότι η εικόνα οδηγού Μέσου Μαζικής Μεταφοράς που μιλάει στο τηλέφωνο ενώ οδηγεί είναι τόσο συνηθισμένη όσο και τα τσολιαδάκια στα καταστήματα σουβενίρ της πλατείας Μοναστηρακίου.
Εν πάσει περιπτώσει, ανεβήκαμε στο τρόλεϊ χωρίς να κάνουμε φασαρία αλλά δεν αποφύγαμε να γίνουμε θέαμα καθώς ήμασταν οι δυο από τους τρεις επιβάτες που χτύπησαν την κάρτα ή το εισιτήριό τους από τους περίπου 20 που ανέβηκαν. Οι υπόλοιποι (όσοι τέλος πάντων δεν ήταν καρφωμένοι στην οθόνη του κινητού τους και διατηρούσαν μια κάποια επαφή με το περιβάλλον) μας κοίταξαν με εκείνη την εικόνα απαξίωσης και οίκτου που αντιμετωπίζει κανείς όταν λέει ότι έδωσε τα 20 ευρώ για συνδρομή στον ANT1+ προκειμένου να δει το μουντιάλ. Ο οδηγός, χωρίς να αφήσει το κινητό από το χέρι, ξεκίνησε και οδήγησε με το στιλ «απότομο ξεκίνημα, απότομο φρενάρισμα κι όποιος αντέξει». Δεν ξέρω αν το κάνουν από μίσος στους επιβάτες ή για να τους ψυχαγωγήσουν, αλλά αυτός είναι ο τρόπος που οδηγούν οι περισσότεροι οδηγοί λεωφορείων και τρόλεϊ τα τελευταία αρκετά χρόνια.
Για να πω τα θετικά, στο εσωτερικό του τρόλεϊ εκτός από το κινητό του οδηγού* και χάρη στην οθόνη της τηλεματικής καταλάβαινες ότι βρισκόσουν σε ένα τρόλεϊ του 21ου αιώνα. Βέβαια η οθόνη δεν λειτουργούσε αλλά στον περασμένο αιώνα τα ΜΜΜ δεν είχαν ούτε σβηστές οθόνες οπότε η εξέλιξη ήταν ολοφάνερη και χωρίς να βάζει σε κίνδυνο τη ζωή των οδηγών οι οποίοι, αν θυμάστε, όταν είχε πρωτομπεί η τηλεματική έκαναν κινητοποιήσεις διότι φοβόντουσαν τη «ραδιενέργεια» (ναι, το είχε υποστηρίξει συνδικαλιστής).
Τελικά καταφέραμε να φτάσουμε στον προορισμό μας σώοι καθώς είμαστε εκπαιδευμένοι να αντιμετωπίζουμε όλες τις δοκιμασίες που μπορεί να βάλουν με το φρένο και το γκάζι οι Έλληνες οδηγοί ΜΜΜ, ο οδηγός δεν χρειάστηκε να διακόψει το τηλεφωνημά του εξαιτίας κάποιου απρόοπτου (που πιθανότατα θα ήταν μοιραίο) και το τρόλεϊ της συμφοράς συνέχισε την πορεία του όπως συνέχισε την πορεία της και η ζωή στην πιο υποανάπτυκτη πρωτεύουσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δεν χρειάζεται να σας πω ότι στο χάλι που περιέγραψα δεν υπάρχει τίποτα που να είναι προϊόν φαντασίας. Όσοι χρησιμοποιείτε ΜΜΜ το γνωρίζετε και οι υπόλοιποι έτσι κι αλλιώς δεν νοιάζεστε. Με τον ίδιο τρόπο που δεν νοιάζονται για τα ΜΜΜ (δηλαδή για τους εγκληματικά ανεύθυνους οδηγούς, τα σαπακιασμένα οχήματα, την ξεχαρβαλωμένη τηλεματική, τα βαγόνια του Ηλεκτρικού που μοιάζουν τουαλέτες κακόφημων μπαρ, τους τζαμπατζήδες-κλέφτες επιβάτες που στερούν από τα ΜΜΜ πολύτιμους πόρους, τις απεργίες και τις στάσεις εργασίας) ο υπουργός Μεταφορών, ο πρωθυπουργός και οι βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου. Δηλαδή όλοι αυτοί οι άνθρωποι που, ενώ είναι υπέυθυνοι για τη λειτουργία των ΜΜΜ, ποτέ δεν τα χρησιμοποιούν (κι όπως λέει ο κουτοπόνηρος λαός «από πίτα που δεν τρως τι σε νοιάζει κι αν καεί»). Όλοι αυτοι οι άνθρωποι που τους αρέσει να παριστάνουν τους ευρωπαίους πολιτικούς και να λένε παραμύθια του τύπου «η Ελλάδα και η Αθήνα δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τις υπολοιπες ευρωπαϊκές χώρες/πρωτεύουσες» πιθανότατα επειδή δυσκολεύονται να ξεχωρίσουν την Ευρώπη από τα υποανάπτυκτα κομμάτια της Ασίας και της Αφρικής. Και μπράβο τους.
ΥΓ – Το μόνο λογικό θα ήταν όποιος οδηγός ΜΜΜ μιλάει στο τηλέφωνο να απολύεται προκείμενου να βρει μια δουλειά στην οποία η ανευθυνότητά του δεν θα βάζει σε κίνδυνο ζωές άλλων. Σκεφτείτε αν υπάρχει κυβέρνηση που θα έκανε το λογικό και μετά σκεφτείτε πώς θα αντιδρούσε στο λογικό η αντιπολίτευση και συνδικαλιστές και θα επιβεβαιώσετε το τριτοκοσμικό αδιέξοδο της Ελλάδας.
* τελικά δεν αποκλείεται αυτά τα πλαστικά με τα οποία είναι αποκλεισμένοι οι οδηγοί προκειμένου να προστατευτούν από τον κόβιντ να μείνουν για πάντα εκεί αφού τους επιτρέπουν να μιλήσουν στο κινητό χωρίς να ακούγονται.
«Βλέποντας τη σπουδαία δουλειά που γίνεται σε αυτές δομές, θα έλεγα ότι αυτή η επίσκεψη ήταν για μένα ένα δώρο Χριστουγέννων» τόνισε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας
9°
