Πολιτικη & Οικονομια

Όχι άλλες δικαιολογίες για την ακροδεξιά ψήφο

Αν εξαιρέσουμε τους ανθρώπους που αυτοπροσδιορίζονται ως ακροδεξιοί ή εθνικοσοσιαλιστές, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για την ψήφο στην ακροδεξιά

Μάνος Βουλαρίνος
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Οι γαλλικές εκλογές, το ποσοστό της Μαρίν Λε Πεν και η ψήφος σε ακροδεξιούς και ναζί.

Το να λέει ο Εμανουέλ ο Μακρόν ότι κατανοεί αυτούς που ψήφισαν Λεπέν και να εμφανίζεται σχεδόν απολογητικός απέναντί τους ακόμα και μετά τη νίκη της Κυριακής είναι απολύτως λογικό. Τον Ιούνιο η Γαλλία έχει βουλευτικές εκλογές και το καλόπιασμα του εκλογικού σώματος είναι μάλλον απαραίτητο. Όλοι οι υπόλοιποι που σπεύδουν να δικαιολογήσουν όσους Γάλλους ψήφισαν ένα από τα πιο μακριά χέρια του Πούτιν στην Ευρώπη (με τον ίδιο τρόπο που πριν από χρόνια δικαιολογούσαν τους συμπολίτες που ψήφισαν Χρυσή Αυγή) δεν έχουν κανέναν απολύτως λόγο να το κάνουν. Εκτός φυσικά αν θέλουν η ψήφος σε ακροδεξιούς και ναζί να μη συνοδεύεται από κανένα στίγμα και έτσι να γίνει ψυχολογικά πιο εύκολη. Η απενοχοποίηση και η δικαιολόγηση της ακροδεξιάς ή εθνικοσοσιαλιστικης ψήφου, η παράθεση δικαιολογιών για μια ανόητη και εντελώς αντικοινωνική πολιτική στάση, το μόνο που καταφέρνει είναι να την ενισχύσει και να την μετατρέπει από ντροπιαστική σε θεμιτή επιλογή. Γιατί στην πραγματικότητα, αν εξαιρέσουμε τους ανθρώπους που αυτοπροσδιορίζονται ως ακροδεξιοί ή εθνικοσοσιαλιστές, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για την ψήφο στην ακροδεξιά. Υπάρχουν μόνο αφορμές τις οποίες καλό είναι να μην αντιμετωπίζουμε ως αιτίες. 

Από την πρώτη Κυριακή των γαλλικών εκλογών ακούω και διαβάζω σπαραξικάρδιες αναλύσεις για το πώς ένα μέρος του κόσμου που δεν ανήκει στην ακροδεξιά την ψηφίζει και καμία από αυτές τις αναλύσεις δεν μπαίνει στον κόπο να ρίξει ένα, έστω και μικρό, κομμάτι της ευθύνης σ’ αυτό το μέρος του κόσμου. Λες και μιλάμε για παιδιά του δημοτικού. Λες και δεν πρόκειται, σε ένα τεράστιο κομμάτι τους, για κακομαθημένους που αρνούνται να παραδεχτούν ότι όχι μόνο ζουν στο ρετιρέ του πλανήτη αλλά και ότι η ζωή τους, τουλάχιστον σε ό,τι έχει να κάνει με τα υλικά αγαθά, είναι μάλλον πολύ καλύτερη από αυτή των παππούδων τους και ασύλληπτα καλύτερη από όσους προηγήθηκαν των παππούδων τους. Λες και δεν πρόκειται για μοσχαναθρεμένα παιδιά της κυρίαρχης Δύσης που όταν δυσκολεύονται να προσαρμοστούν σε κάποιες αναπόφευκτες αλλαγές πασχίζουν να τις ακυρώσουν επιστρατεύοντας παλιά εργαλεία που κάθε φορά που χρησιμοποιήθηκαν αποδείχτηκαν καταστροφικά.

Δεν είναι τυχαίο ότι στον δεύτερο γύρο τα ψηλότερα ποσοστά της η Λεπέν τα πήρε στις ηλικίες από 35 μέχρι 59. Στους ανθρώπους που γεννήθηκαν τις δεκαετίες του '60 και του '70 και του '80. Δηλαδή στις πιο κακομαθημένες γενιές της Δύσης, σ’ αυτούς για τους οποίους όλα ήταν εύκολα κα απλά. Οι μεγαλύτεροι (που έζησαν πόλεμο ή τις συνέπειες του) και οι πολύ μικρότεροι (αυτοί που μπορούν να προσαρμοστούν και όταν παρασύρονται τουλάχιστον δεν παρασύρονται από τους απροκάλυπτα αντικοινωνικούς) σε μεγάλο (μεγαλύτερο από τους υπόλοιπους) ποσοστό της γύρισαν την πλάτη.

Δεν ισχυρίζομαι ότι οι άνθρωποι στη Δύση και την Ευρώπη, παρά τη προνομιούχα θέση τους στον κόσμο, δεν έχουν προβλήματα και δυσκολίες και ότι δεν είναι απολύτως θεμιτό να προσπαθούν να βρουν λύσεις. Ισχυρίζομαι ότι όταν οι λύσεις στις οποίες καταφεύγουν είναι επιπόλαιες και καταστροφικές, δεν είναι καλή ιδέα να τους χαϊδεύουμε συγκαταβατικά το κεφαλάκι και να τους λέμε, δεν πειράζει, δεν φταις εσύ για την καταστροφική σου επιλογή. Όχι μόνο γιατί αυτό είναι ψέμα (εκτός αν θεωρούμε τους πάντες ανεύθυνους) αλλά και γιατί κοινωνικά είναι επιβλαβές. Είναι σαν να αποφασίζουμε να δικαιολογούμε και να απενοχοποιούμε τις ληστείες για όποιον μπορεί τα οικονομικά του να μην είναι όπως τα ονειρεύεται. Και μπράβο μας.

Υ.Γ.: Το ξαναγράφω γιατί μπορεί να μην έγινε σαφές. Αυτά που λέω δεν αφορούν τους ακροδεξιούς και εθνικοσοσιαλιστές πολίτες οι οποίοι συνειδητά και έχοντας πλήρη συνείδηση του τι κάνουν ψηφίζουν ακροδεξιούς και εθνικοσοσιαλιστές πολιτικούς. Αφορούν τους άλλους. Που «παρασύρονται». Και δεν έχουν καμία δικαιολογία γι’ αυτό.