Χρειάζεται να ακουστούν πιο δυνατά οι φωνές που απαιτούν να σταματήσει τώρα η παράνομη εισβολή στην Ουκρανία και να αποκατασταθεί η εδαφική ακεραιότητα και η ανεξαρτησία της χώρας.
Η ομιλία του Ζελενσκι στη Βουλή, η παρεμβολή του μαχητή από το «τάγμα Αζόφ», η μη αναφορά στο Κυπριακό και οι αντιδράσεις.
Η δυσάρεστη έκπληξη που επεφύλαξε η παρεμβολή του μαχητή από το «τάγμα Αζόφ» στην ομιλία του Προέδρου Ζελένσκι κατάφερε τελικά να ρίξει τη σκιά της σε μια από τις πιο ιστορικές συνεδριάσεις του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Οι εγχώριοι, φανεροί και μη, οπαδοί του Πούτιν άδραξαν την ευκαιρία για να θολώσουν τα δραματικά και ταυτόχρονα συμβολικά μηνύματα του Ουκρανού Προέδρου, εκμεταλλευόμενοι την ιδιαίτερη ευαισθησία της ελληνικής κοινωνίας που βίωσε πρόσφατα τον κίνδυνο της επιστροφής της νεοναζιστικής φρίκης. Η παρουσία του μαχητή του «τάγματος του Αζόφ» έγινε όπλο στα χέρια τόσο αυτών που περιφρόνησαν τον Ουκρανό Πρόεδρο με την αποχή τους, όσο και εκείνων που παρευρέθηκαν στην ομιλία για λόγους κομματικής πειθαρχίας και μόνο.
Κανείς δεν είχε βέβαια την προσδοκία να παρευρεθούν στη συνεδρίαση οι γραφικές μορφές της Βουλής. Ο Γραμματέας όμως του ΚΚΕ θα έπρεπε να γνωρίζει ότι το κόμμα του, σε «σοφότερα» ηγετικά χρόνια, είχε παρακολουθήσει στη Βουλή την ομιλία του Αμερικανού Προέδρου Τζωρτζ Μπους χωρίς να κατηγορηθεί για φιλοαμερικανισμό. Καλό θα ήταν επίσης, ο Δημήτρης Κουτσούμπας να ξαναδιαβάσει την επιστολή-κάλεσμα που έστειλε ο Νίκος Ζαχαριάδης από τη φυλακή της Κέρκυρας προς τους έλληνες κομμουνιστές το 1940: «Στον πόλεμο αυτό που διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δώσουμε όλες τις δυνάμεις μας δίχως επιφύλαξη». Η ανεξαρτησία και η ελευθερία της χώρας είναι πάντα η απόλυτη προτεραιότητα.
Η αξιωματική αντιπολίτευση, που έχει ήδη διαφοροποιηθεί σε θέματα επιβολής κυρώσεων και παροχής αμυντικής βοήθειας, έσπευσε να καταγγείλει τις βιντεοσκοπημένες παρεμβάσεις και να μιλήσει για «πρόκληση και προσβολή», επιχειρώντας έτσι να ακυρώσει συνολικά την σπουδαία ομιλία του Ζελένσκι και τα αντιπολεμικά και φιλοευρωπαϊκά μηνύματα που περιείχε. Η προσπάθεια συμψηφισμού των ομιλιών των δύο μαχητών με την ομαδική σφαγή αμάχων, την ισοπέδωση πόλεων και χωριών, την καταστροφή μνημείων του πολιτισμού και όλων των εγκλημάτων πολέμου που διαπράττονται καθημερινά στην Ουκρανία είναι ανιστόρητη και ανήθικη. Ιδιαίτερα όταν ο συμψηφισμός αυτός επιχειρείται από την παράταξη που κυβέρνησε τη χώρα χάρη στη συμμαχία της με την Ακροδεξιά.
Η μη αναφορά του Ζελένσκι στη συνεχιζόμενη κατοχή μεγάλου μέρους της Κύπρου από την Τουρκία αποτέλεσε ένα ακόμα επιχείρημα για την καταγγελία του Ουκρανού Προέδρου τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο. Την ώρα που η χώρα του αμύνεται υπέρ βωμών και εστιών για την επιβίωσή της απέναντι σε μια υπερδύναμη και ο ίδιος προσπαθεί να εξασφαλίσει την ευρύτερη δυνατή έμπρακτη συμπαράσταση χωρών, θεωρούν κάποιοι ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για έναν ηγέτη να τοποθετηθεί επί των διμερών διαφορών μεταξύ κρατών των οποίων ζητάει τη στήριξη. Κι ας μην ξεχνάμε ότι στην Κύπρο φιλοξενήθηκε η «αντιπροσωπεία της Ρωσικής Κριμαίας» μετά την στρατιωτική εισβολή και μονομερή προσάρητησή της από τον Πούτιν.
«Ενοχλήθηκε» ο Νίκος Αναστασιάδης από τη μη αναφορά του Ζελένσκι στο Κυπριακό αλλά λησμονεί ότι ο ίδιος, ως Πρόεδρος της Κύπρου, τίναξε στον αέρα τις διαπραγματεύσεις στο Κραν Μοντανά, μια ανάσα πριν την υπογραφή μιας ρεαλιστικής συμφωνίας με τον Ακιντζί. Όπως λησμονεί και ο Γραμματέας του ΑΚΕΛ που περιφρόνησε τον Ζελένσκι στην Κυπριακή Βουλή, ότι το κόμμα του ψήφισε για Πρόεδρο τον Τάσσο Παπαδόπουλο που έθαψε οριστικά το σχέδιο Ανάν, ενώ επί προεδρίας Χριστόφια χάθηκε μια ακόμα ευκαιρία επίτευξης λύσης σε συνεργασία με τον Ταλάτ. Για μια ακόμα φορά, Έλληνες και Ελληνοκύπριοι επιχειρούν να ρίξουν το φταίξιμο για τη διαιώνιση της διχοτόμησης του νησιού αποκλειστικά σε εξωγενείς παράγοντες.
Τις κρίσιμες αυτές για την ανθρωπότητα στιγμές, η επίδειξη αυτοσυγκράτησης και αυτοκριτικής διάθεσης είναι επιβεβλημένη. Χρειάζεται να ακουστούν πιο δυνατά οι φωνές που απαιτούν να σταματήσει τώρα η παράνομη εισβολή στην Ουκρανία και να αποκατασταθεί η εδαφική ακεραιότητα και η ανεξαρτησία της χώρας. Είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουν όλοι ότι δεν πρόκειται για την επίθεση της Ρωσίας σε μια μεμονωμένη χώρα αλλά για μια επίθεση που αμφισβητεί τα σύνορα που έχουν χαραχθεί από διεθνείς συμφωνίες και απειλεί τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και τις αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Όπως είπε χαρακτηριστικά ο Βαγγέλης Βενιζέλος «να τραγουδήσουμε και εμείς τον ύμνο της Ουκρανίας, επειδή αυτή τη στιγμή είναι ο ύμνος της φιλελεύθερης δημοκρατίας, είναι ο ύμνος των δικαιωμάτων μας και του κεκτημένου μας»
14°
