5η Δημοτικού. Μας ρωτάει ο δάσκαλος: «γιατί ο άνθρωπος είναι το ανώτερο ον στον πλανήτη;» Για να το… δυσκολέψει προσθέτει: «Γιατί να μην είναι οι μέλισσες ανώτερες; Δεν φτιάχνουν το σπίτι τους, δεν έχουν μια οργανωμένη κοινωνία, δεν αποταμιεύουν τροφή;» Και συνέχισε χωρίς να περιμένει απάντηση (όπως το συνήθιζε): «Η διαφορά, παιδιά μου, είναι ότι οι μέλισσες όπως έφτιαχναν τις κυψέλες τους πριν χιλιάδες χρόνια έτσι τις φτιάχνουν και τώρα. Δεν έχουν προοδεύσει. Ενώ ο άνθρωπος εξελίσσεται συνεχώς στην επιστήμη, στην τεχνολογία, στις ιδέες».
Τη θυμάμαι σαν τώρα αυτή τη σκηνή. Ήμουν σε δίλημμα: να τολμήσω να σηκώσω χέρι ή να μην σηκώσω; Δεν ήταν για πολλές αντιρρήσεις η “έδρα” τότε, μεσούσης της χούντας, κι ο συγκεκριμένος είχε ένα στυλ εκατό καρδιναλίων. Τελικά δεν άντεξα, το σήκωσα (το έχω παιδιόθεν αυτό το “κουσούρι"):
- Νομίζω, κύριε, ότι δεν μπορούμε να απαντήσουμε σ’ αυτό το ερώτημα.
- Γιατί παιδί μου;
- Γιατί είμαστε άνθρωποι, το ένα από τα δύο είδη που συγκρίνονται. Θα έπρεπε να ρωτήσουμε και τις μέλισσες για τα δικά τους κριτήρια. Μπορεί η δική μας πρόοδος να είναι επειδή είμαστε πίσω και οι μέλισσες να έχουν φτάσει στον “στόχο” τους και να μην έχουν ανάγκη να εξελιχθούν άλλο. Έτσι κι αλλιώς και ο άνθρωπος και οι μέλισσες είναι προϊόντα εξέλιξης. Το ίδιο ισχύει για κάθε σύγκριση ανθρώπου και κάποιου άλλο είδους. Ποιος ορίζει τα κριτήρια;
Πέρασαν 40 χρόνια από τότε. Όμως εξακολουθώ να έχω την ίδια ακριβώς άποψη. Ο κρινόμενος δεν μπορεί να είναι και κριτής. Αλλά ούτε έχει και νόημα. Αν ο άνθρωπος αποφασίσει να εισβάλει σε μία περιοχή μελισσών θα το κάνει γιατί είναι δυνατότερος, χωρίς να προσπαθεί να βρει “ηθική” κάλυψη για τις πράξεις του. Κι αν οι άγριες μέλισσες θελήσουν να σου επιτεθούν δεν θα προηγηθεί, φαντάζομαι, διαβούλευση στην κυψέλη.
Στην περίπτωση σύγκρισης μεταξύ των ανθρώπινων πολιτισμών ισχύει ακριβώς το ίδιο. Ποιος θα ορίσει τα κριτήρια; Αν το κριτήριο π.χ. είναι η ευτυχία που αισθάνονται τα μέλη μιας κοινωνίας από την ζωή τους ή ο βαθμός κινδύνου που αντιπροσωπεύει κάθε πολιτισμός για την επιβίωση του πλανήτη, οι αγχωμένοι, υπερκαταναλωτικοί γιάπηδες του Μανχάταν βρίσκονται πολλά σκαλιά κάτω από μια απομονωμένη φυλή τροφοσυλλεκτών και κυνηγών στη Νέα Γουινέα. Κι επειδή αυτό το άρθρο έχει ως στόχο να συμβάλει σε ένα διάλογο που πυροδοτήθηκε από μία προηγούμενη τοποθέτησή μου, εδώ: (http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.post&id=35626) αξιολογώ, από την ανάποδη, μία ακραία περίπτωση ασύμβατης με τον πολιτισμό μας συμπεριφοράς: την κλειτοριδεκτομή. Κάποιο λόγο είχε που υιοθετήθηκε και επιβλήθηκε, εδώ και αιώνες, στις συγκεκριμένες κοινωνίες. Για κάποιες φυλές με προσδόκιμο ζωής τα 40 έτη και με παιδική θνησιμότητα, ακόμα και σήμερα, που φτάνει στο 20%, ο μοναδικός τρόπος διαιώνισης του είδους είναι η συνεχής τεκνοποίηση. Η καταστολή επομένως της γυναικείας σεξουαλικότητας (και με την θέσπιση της ποινής του θανάτου για τη μοιχεία) είναι ένας μηχανισμός που εξασφαλίζει σταθερή και αποδοτική “παραγωγική μονάδα”. Η πολυγαμία είναι επίσης ένας τρόπος δημιουργίας ισχυρών πολυμελών οικονομικών μονάδων και αδιάλειπτης παραγωγής/ανατροφής απογόνων δεδομένου μάλιστα ότι σ’ αυτές τις χώρες ο βαθμός μητρικής θνησιμότητας είναι επίσης μεγάλος (πάνω από 1000 θάνατοι μητέρων ανά 100.000 γεννήσεις). Αν λοιπόν κρίνεις την κλειτοριδεκτομή με κριτήριο την επιβίωση της φυλής, θα την βρεις πολύ πιο αποτελεσματική από την απελευθερωμένη σεξουαλικά Ευρωπαία που κάνει ένα παιδί, κι αυτό μετά τα 40! Αν το ίδιο συνέβαινε στην Ευρώπη, δεν θα είχαμε υπογεννητικότητα! Ναι, αλλά δεν θα είχαμε τον πολιτισμό που έχουμε. Κι επειδή μάς αρέσει ο πολιτισμός μας έχουμε κάθε δικαίωμα να τον προστατεύσουμε.
Οι ψευδοφιλοσοφικές συζητήσεις περί ανωτερότητας και κατωτερότητας των πολιτισμών, με το φάντασμα της απολυτοκρατίας να παραμονεύει, είναι όχι μόνο άχρηστες αλλά και ύποπτες: μυρίζεσαι την προσπάθεια της μιας πλευράς να επικαλεσθεί ηθικά ερείσματα για τις επιλογές της και αναρωτιέσαι “πού το πάει”. Η πεποίθηση ότι ένας πολιτισμός είναι ανώτερος από έναν άλλον είναι πολύ εύκολο να οδηγήσει σε ολοκαυτώματα.
Όμως, αυτό δεν καθιστά τους πολιτισμούς ίδιους. Είναι διαφορετικοί. Και κάποιοι είναι, σε μεγάλο βαθμό, ασύμβατοι. Όποιος δεν το βλέπει, εθελοτυφλεί. Κρίσιμος παράγοντας στη δυνατότητα ώσμωσης δύο πολιτισμών είναι ο “συντελεστής εξελιξιμότητας” του καθενός, ο οποίος είναι ευθέως ανάλογος του πλήθους των στοιχείων που διαμορφώνουν την κουλτούρα του. Στο Ισλάμ η θρησκεία παίζει κυριαρχικό ρόλο. Κάποιες φορές στην ιστορία του, πήγε να ξεφύγει από την επιτήρησή της. Αλλά δεν κράτησε για πολύ. Οι μουλάδες αντεπιτέθηκαν και αλυσόδεσαν την επιστήμη, τις τέχνες, τα γράμματα, παράγοντες, που σε άλλους πολιτισμούς συμμετέχουν πολύ πιο δραστικά στη διαμόρφωσή τους. Στο Ισλάμ όλα είναι από τη θρησκεία και για τη θρησκεία. Εδώ και αιώνες, στο σουνιτικό τουλάχιστον Ισλάμ τίποτε δεν κινείται. Αν δεν είχαν την τύχη να κάθονται πάνω στον μαύρο χρυσό θα ήταν οι πιο υπανάπτυκτες χώρες του κόσμου.
Γίνονται ζυμώσεις στο Ισλάμ; Φυσικά. Αλλά δεν έχω καμία υποχρέωση και καμία διάθεση να συμμετάσχω! Αν το φανατικό Ισλάμ χρειαστεί 2-3 αιώνες για να περάσει στην Αναγέννησή του, αποκεφαλίζοντας εν τω μεταξύ μερικά εκατομμύρια αντιπάλους, δεν μου ακούγεται και πολύ ευχάριστο. Αισθάνομαι τυχερός που δεν έζησα στις εποχές του χριστιανοφασισμού. Δεν θέλω να ζήσω τον ισλαμοφασισμό, είναι παράλογο; Να δώσει χίλιες φορές η Δύση άσυλο και κάθε είδους βοήθεια σε όσους “κοσμικούς” Μουσουλμάνους θέλουν να ξεκολλήσουν το Ισλάμ από τον μεσαίωνά του. Αλλά τους φανατικούς που προσπαθούν να επιβάλουν τη σαρία στην Ευρώπη τι τους καμαρώνει; Γιατί να δεχθούν πίσω τα Ευρωπαϊκά κράτη τους χιλιάδες μουσουλμάνους Ευρωπαίους πολίτες που πήγαν εθελοντές για σεμινάρια κτηνωδίας στη Συρία και ανεβάζουν φωτογραφίες στο FB κρατώντας τα κομμένα κεφάλια των αντιπάλων; Την χρειαζόμαστε αυτή την τεχνογνωσία στην Ευρώπη; Θα έπρεπε ήδη να έχουν κηρυχθεί εγκληματίες πολέμου και να έχει εκδοθεί διεθνές ένταλμα σύλληψης. Τον δρόμο τον δείχνει η φιλελεύθερη Αυστραλία στην οποία κυβέρνηση και αντιπολίτευση μεθοδεύουν αλλαγή της νομοθεσίας για να απαγορεύσουν την είσοδο στη χώρα στους 200 περίπου Αυστραλούς πολίτες Αραβικής καταγωγής, που πολεμούν στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας (και κατά πάσα πιθανότητα συμμετείχαν στην ανάπτυξη ισλαμοφασιστικών δικτύων στην Αυστραλία πριν τον πόλεμο).
Δεν έχει καμία σημασία το ποσοστό των φανατικών που έχουν παρεισφρήσει στην Ευρώπη. Και μικρό να είναι (που δεν είναι), δουλεύει όπως το τοξικό δηλητήριο. Σκεφθείτε μόνο την πιθανότητα ένας παρανοϊκός μουλάς να τους καλέσει να εξαπολύσουν πόλεμο “στην καρδιά του Σατανά” και να αρχίσουν να σκάνε οι βόμβες στα μετρό και στις πλατείες των Ευρωπαϊκών πρωτευουσών. Σκεφθείτε οι επιθέσεις αυτοκτονίας που διαβάζουμε (ως μονόστηλα) στο Πακιστάν, τη Νιγηρία, την Υεμένη, το Αφγανιστάν… να αρχίσουν να συμβαίνουν στο Μοναστηράκι, στο Σύνταγμα, στην πλατεία Αριστοτέλους. Η ζωή μας θα έχει αλλάξει ανεπιστρεπτί.
Δεν έχουμε μόνο δικαίωμα, έχουμε υποχρέωση να προφυλάξουμε τη Δημοκρατία που με τόσες θυσίες μάς παρέδωσαν οι πρόγονοί μας. Έχουμε υποχρέωση να την παραδώσουμε στα παιδιά μας καλύτερη, αντιπροσωπευτικότερη, αποτελεσματικότερη. Γι’ αυτό, σ’ αυτή τη Δημοκρατία έχουν θέση ΜΟΝΟ όσοι σέβονται τις αρχές της. Όσοι δεν τις σέβονται ΦΕΥΓΟΥΝ. Δεν είναι ρατσισμός, δεν είναι προκατάληψη. Είναι θεμελιώδης κανόνας δικαίου. Είναι στοιχειώδης μηχανισμός αυτοπροστασίας.
Θεωρώ λοιπόν ότι η Ευρώπη συνολικά, και φυσικά η Ελλάδα, θα πρέπει να υιοθετήσει τις εξής αρχές:
1. Η εφαρμογή της σαρίας, είτε νομότυπα (όπως γίνεται σήμερα στη Θράκη) είτε παράνομα αλλά με την ανοχή των αρχών (όπως γίνεται στις περισσότερες χώρες της Ε.Ε.) θα πρέπει να απαγορευθεί εδώ και τώρα. Και μόνο που το συζητάμε είναι απίστευτο! Δεχόμαστε, στο όνομα δήθεν της διαφορετικότητας, τη λειτουργία παράλληλων νομικών συστημάτων; Είμαστε με τα καλά μας; Και γιατί αυτό να ισχύει μόνο για μουσουλμάνους και όχι για οποιονδήποτε ο οποίος εκπροσωπεί ένα οποιοδήποτε θρήσκευμα; Παρόμοια προβλήματα υπήρξαν με φανατικούς και Χριστιανικών δογμάτων. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά προτιμούν να αφήσουν το παιδί τους να πεθάνει παρά να του κάνουν μετάγγγιση αίματος. Θα τους το επιτρέψουμε; Η νομοθεσία αποφάνθηκε: ο γιατρός θα κάνει το καθήκον του αγνοώντας την παράνοια του φανατικού. Για τους μουσουλμάνους θα ισχύσει άλλο δίκαιο;
2. Η εκπαίδευση θα είναι κοσμική και μόνο. Να το ξαναπώ: κοσμική και μόνο! Θρησκευτικά σχολεία θα μπορούν να λειτουργούν μόνον εκτός εκπαιδευτικού συστήματος και μόνον για παιδιά ηλικίας 14 ετών και άνω, με διδακτέα ύλη που θα εγκρίνεται από το Υπουργείο Παιδείας, ώστε να μην καλλιεργεί τη μισαλλοδοξία. Οι μαντράσες, τα ισλαμικά θρησκευτικά σχολεία πρέπει να σφραγιστούν άπαξ δια παντός σ’ ολόκληρη την Ευρώπη. Στη Βρετανία, σε πάνω από 2000 μαντράσες, 200.000 παιδιά μεταναστών, από 4 ετών, διδάσκονται το Κοράνι κάθε απόγευμα. Πολλές δημοσιεύσεις και κρυφά τραβηγμένα βίντεο (http://www.dailymail.co.uk/news/article-1356361/Shame-Britains-Muslim-schools-Secret-filming-shows-pupils-beaten.html#_blank) αναφέρονται στη σωματική βία που είναι μέρος της ισλαμικής εκπαίδευσης. Οι δάσκαλοι εξαναγκάζουν τα παιδιά να μάθουν το Κοράνι απ’ έξω επαναλαμβάνοντας κάθε στίχο επί χρόνια και απειλώντας τα να μην τολμήσουν να αμφισβητήσουν καμία από τις αρχές του. Τα χτυπούν όποτε προφέρουν λάθος μια λέξη ή ξεχνάνε ένα στίχο. Τη βία που υφίστανται τα παιδιά ως θύματα την αναπαράγουν ως ενήλικοι θύτες. Δεκάδες χιλιάδες μαντράσες σε όλον τον κόσμο γίνονται εκκολαπτήρια τρομοκρατών του “ιερού πολέμου”.
3. Για την κλειτοριδεκτομή υιοθετείται άμεσα η τυχαία δειγματοληπτική εξέταση σε κορίτσια μεταναστών από χώρες στις οποίες εφαρμόζεται το βάρβαρο έθιμο. Αν βγει θετική, πατέρας, μητέρα και αυτός/ή που διενήργησε τον ακρωτηριασμό απελαύνονται χωρίς δικαίωμα εισόδου ξανά σε χώρες της Ε.Ε., ενώ το μωρό δίνεται για υιοθεσία. Και μόνο από τον φόβο της εξέτασης και της απέλασης, πολλά ξυράφια θα “στομώσουν”. Κάθε νέος μετανάστης ενημερώνεται για αυτή την διάταξη μόλις πατήσει το πόδι του σε κέντρο προσφύγων.
4. Απαγορεύεται η είσοδος και φυσικά η κυκλοφορία στην Ευρώπη σε άτομα που φορούν νικάμπ ή μπούργκα. Αν θες να ζεις σε μια ελεύθερη χώρα θα δείχνεις το πρόσωπό σου, όπως δείχνουμε κι εμείς το δικό μας. Πρόσφατα (1/7), το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων απέρριψε την προσφυγή μιας μουσουλμάνας Γαλλίδας η οποία στράφηκε κατά της γαλλικής νομοθεσίας, διεκδικώντας το δικαίωμα να φοράει μπούρκα. Λίγες ημέρες πριν, το γαλλικό Ακυρωτικό Δικαστήριο επικύρωσε την απόλυση μιας υπαλλήλου που φορούσε νικάμπ σε βρεφονηπιακό σταθμό. Πέρυσι ένα ζευγάρι μουσουλμάνων έκαναν επεισόδια σε προάστιο του Παρισού, όταν ο άνδρας αρνήθηκε την εξακρίβωση των στοιχείων της γυναίκας του που φορούσε νικάμπ. Και οι δύο καταδικάστηκαν για αντίσταση κατά της αρχής σε φυλάκιση τριών μηνών ο άντρας και ενός μήνα η γυναίκα και σε πρόστιμο 150 ευρώ. Όμως γιατί εξακολουθούν να παραμένουν στη Γαλλία; Δεν θα έπρεπε αμέσως μετά την αποφυλάκιση να απελαθούν; Αν κάποιες βιώνουν σε όλη τους τη ζωή το σύνδρομο της Στοκχόλμης και καμαρώνουν για τον υποβιβασμό τους σε αντικείμενο, να πάνε να αναθρέψουν τη νέα γενιά μαχητών του Ισλάμ στη Νιγηρία, όχι στα Παρίσια. Ούτε στα Πατήσια.
Η νομοθεσία δεν είναι θέσφατο. Είναι εργαλείο. Ένα από τα προβλήματα του νομικού μας συστήματος (όχι μόνον της Ελλάδας) είναι ότι επικεντρώθηκε στην καταστολή και στην τιμωρία αγνοώντας σχεδόν εντελώς την πρόληψη. Θέλοντας να ξορκίσει μνήμες απολυταρχικών καθεστώτων αρνείται να αποδεχθεί μηχανισμούς προφύλαξης. Υποκριτικά ισχυρίζεται πως όλα βαίνουν καλώς κι όταν αποδειχθεί ότι δεν βαίνουν, μοιράζει ευθύνες και ποινές. Μέγα λάθος. Μπορεί τα προληπτικά μέτρα να εγείρουν πολλά θέματα ατομικών ελευθεριών, αλλά, ναι, αυτό είναι το πρόβλημα της εποχής μας και πρέπει να το λύσουμε: πώς θα δημιουργήσεις νομοθετικό πλαίσιο πρόληψης χωρίς να απαρνηθείς τις αρχές σου.
Όλα γίνονται, αν θες να τα κάνεις. Όμως, κάποιοι δεν θέλουν. Είναι τυχαίο ότι οι μεγαλύτερες αντιδράσεις στον εξορθολογισμό της μεταναστευτικής πολιτικής προέρχονται από συγκεκριμένα νομικά κυκλώματα εκμετάλλευσης των μεταναστών που έχουν ως βιτρίνα οργανώσεις – σφραγίδες για την υπεράσπιση δήθεν των ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Κι επειδή δεν μπορούν να πουν ανοιχτά: εμείς αντιδρούμε γιατί κονομάμε, μαύρα, αρκετά δις ευρώ τον χρόνο (1,2 δις υπολογίζεται, ο ετήσιος τζίρος της παράνομης μετανάστευσης μόνο στην Ελλάδα!), πληρώνουν κάτι παρακμιακές κρατικοδίαιτες αριστεράντζες να τσιρίζουν κάθε φορά που κάποιος φωτίζει το πρόβλημα. “Είμαστε μια ανεκτική κοινωνία”, λένε.
Είμαστε ανεκτικοί, διότι η συντριπτική πλειονότητα των μελών των Δυτικών κοινωνιών, μέχρι σήμερα, ασπάζονται την ανεκτικότητα ως αρχή τους. Δεν μας είχαν προκύψει φασίστες εισαγωγής σε υπολογίσιμο αριθμό. Τους ενδογενείς φασίστες, όμως, τους κυνηγάμε εδώ και χρόνια. Ο ναζισμός είναι εκτός νόμου σε πολλά κράτη της Ε.Ε. ακριβώς λόγω της ολοκληρωτικής ιδεολογίας του. Το φανατικό Ισλάμ είναι καλύτερο;
Πάρτε το απόφαση. Στους μη ανεκτικούς, θα γίνουμε μη ανεκτικοί. Δεν έχουμε άλλη επιλογή.
10°
